สองสัปดาห์นี้คงมีเวลาใช้เนตน้อยลง อาจไม่มีเวลาได้เขียนบันทึก เขียนติดต่อกันหลายวัน แจ้งข่าวอาการป่วยหายดีขึ้น เมื่อยามเจ็บป่วยจึงได้ทราบว่า ความปรารถนาความอยากทั้งหลายไม่ได้มีความหมายแม้แต่น้อย ขอแค่มีร่างกายปกติแข็งแรงพออยู่พอกินนั่นคือสุขที่สุดของการมีชีวิตแล้ว
เริ่มจาก สังเกตว่าหน้าผากดำเขียวคล้ำ ล่วงหน้ามาก่อนสองวัน คอยเฝ้าระมัดระวังอุบัติเหตุหรืออาชญากรรม ขับรถด้วยความระมัดระวัง ไม่ขับรถเร็ว ไม่ไปที่เปลี่ยว ไม่ไปคนเดียวโดยไม่จำเป็น ไม่ใส่เครื่องประดับใช้ข้าวของล่อตา มีสติรู้หน้าหลังซ้ายขวาระหว่างเดินไปไหนมาไหน มีใครอย่างไร
อาการป่วยนำมาด้วยไข้สูง หัวใจเต้นเร็วมาก เหนื่อยมาก เบื่ออาหาร ปวดบริเวณท้องด้านซ้ายใต้ชายโครงเบาๆตลอดเวลาพอรำคาญ ...นำมาก่อนหนึ่งวัน ยังคิดเสียดาย ถ้าตรงนี้เริ่มกินยาธาตุน้ำขาว อาจหายไปแล้วก็ได้ แต่ก็ไม่ได้ทำ มัวแต่นิ่งนอนใจ เพราะยังหาสาเหตุไม่ได้ คิดไปถึงโรคไข้เลือดออกที่เคยเป็นมาก่อน รอดูอาการต่อไป
ลำไส้ไม่เคลื่อนไหว ไม่อยากรับประทานอะไร บรรเทาสภาวะขาดน้ำด้วยการดื่มสปอนเซอร์ มื้ออาหาร รับประทานข้าวต้มอุ่นๆพอได้ สองสามช้อน ไม่ค่อยถ่าย นานๆจะมีถ่ายวันละ 2-3 ครั้งเป็นน้ำทุกครั้ง เมื่อแน่ใจว่าสาเหตุ เป็นการติดเชื้อในลำไส้ เริ่มยาปฏิชีวนะ c..acin เม็ดละ 5 บาท ทำให้ไข้ลดลง หายเหนื่อยหายเพลีย แต่ยังมีเบื่ออาหารและลำไส้ไม่เคลื่อนไหว ดื่มสปอนเซอร์และรับประทานข้าวต้มเท่าที่พอทานได้ ไม่เหนื่อยไม่เพลีย เพิ่มยา m เม็ดละ 5 บาท เช้าเย็น อาการเหมือนเดิมไม่มีอะไรดีขึ้น
เมื่อคืนเริ่ม ยา O..f เม็ดละ 36 บาทรับประทาน มื้อละ 2 เม็ด วันละ สองเวลา ดีขึ้นพออยากรับประทานอะไรบ้าง แต่ยังถ่ายเหลวเช่นเดิม สรุปกินยาต่อให้ครบ 5วัน. เดินเที่ยวได้ปกติค่ะ. ภาพถ่ายดอกไม้ยามเช้า และดอกไม้เยี่ยมไข้ตัวเอง. เก็บมาลงบันทึก
เพลงที่คุ้นหูวัยเด็กพี่ชายร้องบ่อยๆ สิ้นแสงดาวดุเหว่าเร่าร้อง วันที่โลกช่างอับเฉา วันแห่งการจากลาสภาวะที่ไม่อยากจากลา เวลาของแต่ละคนไม่เท่ากัน. แม้ไม่อยากจากก็จำต้องจากไป ...สงสารจับใจ..
ผู้ติดตามบล็อก : 36 คน [
ขอให้อาการป่วยทุเลาเบาบาง
ขอให้ความเศร้าในใจคลี่คลาย
ขอให้สดใสคืนมาดั่งดอกไม้บานนะคะ
มีลูกสาวดีค่ะคุยหัวเราะกับแม่กิ๊กกั๊กเกือบทุกวัน