ภาพและเรื่องราวส่วนใหญ่ โดย Mcayenne94
พยายามอัพบลอกหลายวัน เครื่องคอมเก่าเต็มทีจัดทำรูปภาพด้วยความยากลำบาก เปิดดูยังแทบไม่ได้ ต้องลดเมมโมรี่ออกให้น้อยที่สุด ก็พอไปได้อย่างช้าๆ เฟ้นหาเพลงมาประกอบบลอกก็ยากยิ่งกว่า
พี่สาวแจ้งข่าวจะมาเยี่ยมเมืองไทย เป็นโอกาสดีที่จะได้ท่องเที่ยวส่วนตัว และให้พี่สาวช่วยดูแลคุณแม่ซึ่งผ่าตัดข้อเข่าเทียมมาได้เพียงสองเดือน หาสถานที่ที่อยากไป แล้วก็มาลงตัวที่ สังเวชนียสถาน ประเทศอินเดีย ซึ่งกำลังเป็นช่วงอากาศเย็นและพุทธศาสนิกชนจากทั่วโลกเดินทางกันไปช่วงนี้
พยายามหาซื้อทัวร์กลุ่มแต่หาไม่ได้ไม่มีสักแห่งที่จะพอดีวันที่สะดวกไปกลับได้ตามเวลาที่ว่าง เหลือหนทางสุดท้ายกลุ่มส่วนตัวซึ่งสังเวชนียสถานมีจัดกลุ่มส่วนตัวเริ่มต้น 2 คน ว่าแต่จะกล้าไปรึเปล่า ยังไม่เคยไปอินเดียสักครั้ง เคยแต่ดูข่าวอาชญากรรมที่เกิดที่อินเดีย ลูกพี่ปรึกษาพรรคพวกเพื่อนฝูง ทุกคนต่างร้องห้ามอย่าไปเสี่ยงเลย จิ้งจกทักก็ยังต้องคิดทบทวน ในใจก็กลัวอยู่ไม่น้อย คิดแล้วคิดอีกอยู่หลายรอบ แต่ถ้าปีนี้ไม่ไปก็คงไม่มีโอกาส ไม่มีช่วงเวลาที่จะเหมาะมากกว่านี้ คุณแม่เพิ่งผ่าตัดต้องพักขาและมีคนมาอยู่เป็นเพื่อนถูกใจพอดี เพราะคุณแม่สายสบายออกปากไว้หลายรอบไม่ไปอินเดียด้วยแหงๆ ปลงใจคิดเสียว่า ถ้าจะต้องอันตรายหรือเสียชีวิตเพราะไปสังเวชนียสถาน สักการะพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์สาวก ก็ให้รู้ไป จัดการจองทัวร์ส่วนตัว 2 คน กับบริษัท ในคณะของเรา จะมีรถ Toyota Innova คนขับรถ ไกด์อินเดีย และเราสองคน
ก่อนนอนระลึกถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ รุ่งเช้า คุณแม่เปลี่ยนใจ แม่ตัดสินใจแล้ว ว่า แม่จะไปสังเวชนียสถานด้วย เย้ มีเพื่อนแล้ว คุณแม่ไปพี่สาวก็จะไปด้วย รวมสี่คน ไปกับคุณแม่แล้วอบอุ่นไม่มีอะไรน่ากลัว ต้องจัดกระบวนทัพกันใหม่ เพราะคุณแม่เดินมากไม่ได้ และพี่ก็เช่นกัน บริษัทท่องเที่ยวหารถเข็นและบริการคนเข็นรถให้ตลอดทริป ...สุดยอดมาก ทำให้ทริปอินเดียนี้ เป็นทริปที่ชอบมากๆอีกแห่ง และ ทีมเราจะพยายามให้ทัวร์จัดทริปส่วนตัวให้ในครั้งหน้าถ้างบเราถึง เพราะสะดวกสบาย ไม่ต้องขับรถเหนื่อย ไม่ต้องหาที่จอดรถ ไม่ต้องเดินไกล ไม่ต้องหาที่รับประทานอาหาร มีคนท้องถิ่นยินดีบริการจัดการให้หมด
เดินทางด้วย ไทยสมายล์ เราตื่นกันแต่ ตี 4 เครื่องออก 9.55 กลัวรถติดสนามบินดอนเมือง หลังจากไปเคานเตอร์เชคอินเพิ่งทราบว่า ไฟล์ของเราถูกเลือนไปรวมกับไฟล์ 12.55 น. นั่งที่สนามบินรอยาวเลย
ใช้เวลาเดินทาง 3 ชมครึ่ง มาถึงสนามบิน คยา GAYA ทั้งไฟล์มีแต่ผู้แสวงบุญและนักบวช ส่วนใหญ่เป็นคนไทยคนเอเชีย และนักบวชเอเชียชายหญิง ไม่มีคนอินเดีย เวลาของอินเดียช้ากว่า ไทย 1.30 นาที วันนี้จึงยาวนานมาก เพราะตื่นตั้งแต่ ตี 4
ขั้นตอน ตม. ของพวกเรา E-visa ค่อนข้างนาน ต้องแสกนนิ้วมืออยู่หลายรอบจนกว่าจะผ่าน ส่วนขั้นตอนตรวจของที่ต้องสำแดงไม่ยุ่งยาก เตรียมปลาสลิดทอด ปลาทูน่า และปลากระป๋อง น้ำพริกนรก และผลไม้อบแห้งไปหนึ่งลัง เผื่อคุณแม่ทานอาหารไม่ได้ แต่ก็แทบไม่ได้ใช้ ยกให้คนขับรถไปในที่สุด โชคดีที่กระโดดเข้าหาลังได้ก่อนจะถูกทีมไทยอีกทีมยกไปต่อหน้า ทั้งที่เราก็บอกว่าของเรา เขายังยืนยันว่าของเขา ขอเปิดดูก่อน
ผ่านตม. ไกด์ถือป้ายชื่อรอที่ทางออก ทีมช่วยเหลือ พาขึ้นรถ มินิบัสขนาดราว สิบกว่าที่นั่ง ทีม 4 คนของเราจึง ลุกนั่งสะดวกสบาย ภายในรถสะอาดเอี่ยม คนขับและเด็กท้ายรถทำความสะอาดทุกวัน แอร์เย็นสบาย มีปลั๊กไฟทุกที่นั่งดีกว่าเครื่องบินอีก มีเพียงเก้าอี้ขนาดเล็กสั้นสักหน่อยแต่ก็ไม่ลำบากอะไร หลังจากรับมอบพวงมาลัยสวยงามพวงใหญ่คล้องคอทุกคนในคณะแล้ว การเดินทางของกลุ่มเราก็เริ่มต้น