۩°คนแปลกหน้าเช่นเรา°ในดินแดนตะวันออกI°Shanghai≈




SmileySmileyむかしある所に(^^)"(‘ロ‘)SmileySmileySmiley



ทุกชีวิตล้วนคุ้นชินต่อการเผชิญหน้าต่อความรู้สึกในความรู้สึกที่ซื่อตรงต่อตนเองหรือไม่..เธอกระพริบตาในความรู้สึกตื่นเต้นต่อโลกที่เบื้องหน้าใครเคยกล่าวไว้ว่าการใช้ชีวิตห่างไกลจากทุกสิ่งทุกอย่างในสภาพแวดล้อมที่หล่อหลอมสนองตอบความต้องการขึ้นพื้นฐานของมนุษย์ผู้หนึ่งเป็นความรู้สึกอิ่มเอมหัวใจดังนั้นมนุษย์ชาติจึงพยายามแสวงหาความสุขบนพื้นที่อันเป็นบ่อเกิดความสุขเพื่อให้เลือดแดงในหัวใจได้สูบฉีดอย่างเต็มที่เท่านั้นเองหรือ...




หลายเดือนก่อน...


เธอก้าวเท้าเดินบนถนนเดอะบันด์ในดินแดนปารีสตะวันออกท่ามกลางผู้คนแปลกหน้าในความรู้สึกอันลึกล้ำเธอสูดกลิ่นไอมนุษย์แปลกหน้าเช่นเธออย่างเต็มปอดเพื่อสนองตอบความเป็นมนุษย์ของเธออย่างแท้จริง..



เธออมยิ้ม
ห่อปาก
สีชมพูสดชื่น


มอง
สถาปัตยกรรม
รอบตัว


ด้วยหัวใจเบิกบาน... 






ห้วงเวลาแห่งความสุขในสายลมตะวันออกอันอ่อนไหวที่พัดผ่านใบหน้าเธอเบาๆด้วยบรรยากาศอันผสมผสานที่ลงตัวของวัฒนธรรมใหม่และเก่าในดินแดน..กลายเป็นความงดงามบนโลกสีฟ้าของเธอ..


ภายใต้ความรู้สึกที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนเธอเดินเก็บภาพเช่นเดียวกับทุกคนเธอคิดว่าเธอเก็บภาพไว้ได้มากพอสมควรแล้วเธอสมควรเดินย้อนกลับไปในเส้นทางเดิม..




ทันใดนั้นรถชอปเปอร์สองคันก็เลี้ยวเข้ามาจอดที่ริมฟุตบาธที่เบื้องหน้าเธอชายหนุ่มใส่ชุดสูทสีดำทั้งสองคนกระโดดพรวดลงจากรถและเดินตรงเข้ามาหาเธอพร้อมกันในทันทีเธอตื่นตระหนกเงยหน้ามองชายทั้งสองคนเธอสังเกตว่าชายหนุ่มที่ยืนนำหน้าเป็นคนเอเชียผิวขาวร่างสูงเขาพูดกับเธอด้วยภาษาของเธอ..


ในช่วงเวลาที่ชายหนุ่มร่างสูงกำลังพูดคุยกับเธอชายผิวดำอีกคนที่มาด้วยกันก็ใช้สายตาจ้องมองสำรวจร่างกายของเธออย่างไม่น่าไว้ใจ..

"ผมต้องขอโทษคุณด้วยนะที่บุกมาหาคุณเช่นนี้แต่มันจำเป็นจริงๆชายหนุ่มร่างสูงกล่าวด้วยสำเนียงชัดเจน
"คุณเป็นล่ามใช่ไหม"

เธอขมวดคิ้วตั้งท่ากำมือทั้งสองข้างกล่าวตอบชายหนุ่มร่างสูงด้วยเสียงห้วนหนักแน่น"ใช่!""พวกนายมีธุระอะไรกับฉัน"

"หน่วยงานของผมอยู่ไม่ไกลจากที่นี่""มีเรื่องเร่งด่วนต้องการให้คุณช่วยเหลือคุณช่วยไปกับพวกเราในตอนนี้ได้ไหม"


เงาของวัตถุบางอย่างฉาบสะท้อนบนใบหน้าของเธอในขณะที่ชายหนุ่มร่างสูงกล่าวประโยคจบในน้ำเสียงจริงจังยิ่งเธอถอนหายใจอยากสูดเอาอากาศรอบบริเวณเข้าภายในลึกๆเมื่อเธอรู้สึกลังเลตัดสินใจไม่ได้หรือนี่จะเป็นความกลัว..ที่ซุกซ่อนอยู่ภายในก็เป็นได้...





เธอรู้สึกในความรู้สึกที่ลอดผ่านความคิดขึ้นมาบนท้องฟ้าด้วยความเย็นเยือกในหัวใจที่พัดสะบัดมาพร้อมแรงกระชากขณะรถชอปเปอร์ออกตัววิ่งผ่านทางโค้งจนเธอเผลอกอดเอวชายหนุ่มแปลกหน้าด้วยความกังวล..เธอหลับตารู้สึกอยากกรีดร้องดังๆไปให้ถึงใครสักคนฮืออออ....




ความสุขก็คือความสุขมีจริงหรือไม่มีจริงดวงตะวันก็ยังคงส่องแสงทอผ่านท้องฟ้าในดินแดนตะวันออกแห่งนี้เช่นทุกวันดังนั้นไม่ควรคาดหวังสิ่งใดจากฉันเพียงได้เดินทางได้ใช้ชีวิตอยู่เท่านี้ก็พอแล้ว...

Pampam Mastana




Create Date : 19 พฤศจิกายน 2561
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2561 16:35:55 น.
Counter : 892 Pageviews.

22 comments
เรื่อง รัก ลึก อุ่น (Omega Verse) - บทที่ 43 วัลยา
(16 เม.ย. 2567 16:34:37 น.)
๏ ... คืนฟ้าไร้ดาว ... ๏ นกโก๊ก
(14 เม.ย. 2567 09:49:36 น.)
: หยดน้ำในมหาสมุทร 35 : กะว่าก๋า
(13 เม.ย. 2567 05:51:40 น.)
: หยดน้ำในมหาสมุทร 33 : กะว่าก๋า
(11 เม.ย. 2567 05:15:42 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณmambymam, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณ**mp5**, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณวลีลักษณา, คุณสองแผ่นดิน, คุณนกสีเทา, คุณhaiku, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณtoor36, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณหอมกร, คุณkae+aoe, คุณเนินน้ำ, คุณเริงฤดีนะ, คุณNickkit, คุณRinsa Yoyolive, คุณผีเสื้อยิปซี, คุณเกศสุริยง, คุณLikLi Sympathy

  
มาอ่านงานเขียนของน้องแพมจ้ะ
ภาพประกอบสวนมากๆเลย

ดีใจที่กลับมาเขียนบล็อกนะจ๊ะ

โดย: mambymam วันที่: 19 พฤศจิกายน 2561 เวลา:15:08:26 น.
  
ไชโย...น้องแพมมาเขียนต่อแล้ววววววว
ดีใจจัง
โดย: อุ้มสี วันที่: 19 พฤศจิกายน 2561 เวลา:15:28:17 น.
  
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจไปให้คุณแพมครับ
โดย: **mp5** วันที่: 19 พฤศจิกายน 2561 เวลา:16:23:33 น.
  
สมองไม่ค่อยทำงานพักนี้
อ่านจบแล้วไม่รู้ว่า ตกลงเธอตัดสินใจ
ไปเป็นล่ามให้เค้าหรือเปล่า

ดีใจที่แวะมาให้ได้เห็นกันบ้างนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2561 เวลา:19:32:13 น.
  
ภาพสวย
เรื่องราวชวนให้ติดตามจะมีตอนต่อไปไหมคะ

ขอบคุณที่แวะให้กำลังใจค่ะ
โดย: วลีลักษณา วันที่: 19 พฤศจิกายน 2561 เวลา:20:01:07 น.
  
รออ่านเรื่องเร่งด่วน ตอนต่อไปครับ น้องแพม
ไปเที่ยวเซี่ยงไฮ้ รอชมภาพสวยๆอีกครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ

หลับฝันดีครับ
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 19 พฤศจิกายน 2561 เวลา:22:51:28 น.
  
สวัสดี จ้ะ น้องแพม
ดีใจที่ แพม กลับมาอัพบล็อกแล้ว หายไปนานเนาะ
ยังจำน้องแพมได้นะจ๊ะ สำนวนพาลึกลับ ชวนติดตาม
กำลังอ่านเพลิน ๆ ตกลงกล้าไปเป็นล่ามให้คนแปลก
หน้าเหรอ แล้วต่อไปเป็นไงล่ะ จบเสียแล้ว เรื่องเป็นไง
ต่อไป เขียนแล้ว มาชวนไปอ่านต่อด้วยนะ อยากรู้ อิอิ

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

ขอบใจที่แพมแวะมาเยี่ยมและให้กำลังที่บล็อกครู
ใช่จ้ะ ความสุขที่ได้นำพาเด็ก ๆ ร่วมทำบุญกัน จ้ะ
โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 19 พฤศจิกายน 2561 เวลา:23:07:20 น.
  
อันนี้เอาชีวิตจริงมาเขียนรึเปล่าเนี่ยะ

แล้วในภาพนี่มันเซี่ยงไฮ้นี่ ภาพสุดท้ายสวนสาธารณะ ไม่ว่าจะที่ไหนสวนสาธารณะของจีนก็มีเอกลักษณ์ในตัวของมันจริงๆ
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 19 พฤศจิกายน 2561 เวลา:23:29:06 น.
  
Long time no see...


Yeah! แพมแพมมาแล้ว แถมมาโผล่ที่เซี่ยงไฮ้อีกต่างหาก ><
มาโผล่ซะไกลเลย แล้วทำ'ไรนิ? อ๋อ เป็นล่ามนี่เอง
เจอชายใส่สูทดำ 2 คน นี่มัน...นี่มัน...Men In Black ใช่มั้ย o_O


.

.

.

(ในขณะที่กำลังพิมพ์เม้นต์อยู่นี่...
ผู้ชายในชุดสูทดำคนหนึ่งบอกให้มองที่วัตถุอะไรบางอย่าง
แล้วก็มีแสง "แว่บบบบบบ" ขึ้นมาโดยฉับพลัน)



.

.

.


(ทุเรียนกะพริบตาถี่ ๆ)

เอ๊ะ! เรากำลังทำอะไรอยู่ที่บล็อกนี้กันหว่า ลืมไปแล้วแฮะ
งึมงำ~งึมงำ เดี๋ยวขอกลับไปตั้งหลักก่อนนะ
โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 19 พฤศจิกายน 2561 เวลา:23:49:36 น.
  
มอร์นิงงงงงงจ้ะน้องแพม
ขอบคุณที่แวะชมดอกกระดาษจ้ะ
เลิฟๆๆๆ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟ

โดย: mambymam วันที่: 20 พฤศจิกายน 2561 เวลา:7:33:09 น.
  
คิดถึงนะคะ
โดย: kae+aoe วันที่: 20 พฤศจิกายน 2561 เวลา:8:24:09 น.
  
mastana Literature Blog ดู Blog
หายกันไปนานเลยนะคะ

โดย: หอมกร วันที่: 20 พฤศจิกายน 2561 เวลา:8:44:53 น.
  
ขอบคุณที่แวะไปทักทายและให้
กำลังใจนะคะ แล้วอย่าหายไปอีกนานๆเน้อ



โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2561 เวลา:19:17:39 น.
  
อ่านแล้วนึกภาพตาม คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงคนนั้น เป็นนางเอก อิอิ

ปล. น้องซีจะ 10 ขวบแล้วค่ะ
โดย: kae+aoe วันที่: 21 พฤศจิกายน 2561 เวลา:8:32:14 น.
  
ต๊ะเอ๋ยามเย็นจ้ะน้องแพม
โบลีเวีย ดอกสวยๆมีเยอะมากมาย ชอบสุดๆเลย
ขอบคุณที่แวะชมด้วยกันจ้า ม๊วฟฟฟฟ

โดย: mambymam วันที่: 21 พฤศจิกายน 2561 เวลา:17:21:49 น.
  
สวัสดีค่ะน้องแพม
หายไปนานเลย คิดถึงค่ะ
โดย: เนินน้ำ วันที่: 21 พฤศจิกายน 2561 เวลา:17:31:25 น.
  
พี่ก็คิดว่าการเขียนบล็อกเป็นการพักผ่อน
เช่นกัน แต่พอสุขภาพงอแงบวกภาระการโหวต
มันเลยกลายเป็นภาระเหน็ดเหนื่อยมาก โดย
เฉพาะในวัยของพี่ พี่จึงควรรู้ความสามารถใน
การเขียนบล็อกและส่วนประกอบในการร่วมสนุก
กับเพื่อนๆ แต่วันนี้พี่พอใจแล้วที่พี่ได้บอกกล่าว
และเพื่อนๆน้องๆก็เข้าใจค่ะ

พี่ก็หวังว่า น้องแพมจะผ่านเข้ามาให้ได้
ทักทายกันบ้างนะคะ ขอบคุณที่แวะคุยกัน
และให้กำลังใจพี่ด้วยค่ะ

โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2561 เวลา:20:05:27 น.
  
การเดินทางเป็นนิรันดรืเลยนะคะ
สุขสันต์วันลอยกระทง



รักษาสุขภาพด้วยค่ะน้องแพม
take good care of yourself
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 22 พฤศจิกายน 2561 เวลา:6:51:18 น.
  
โดย: Nickkit วันที่: 22 พฤศจิกายน 2561 เวลา:7:02:54 น.
  
แม้จะเป็นสถานที่แปลกๆ
แต่แฝงด้วยความรู้สึกตื่นเต้น
สนุกตลอดเวลาเลยนะจ้าาา

โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 22 พฤศจิกายน 2561 เวลา:17:18:17 น.
  
เรื่องราวน่าติดตามค่ะ

โดย: หอมกร วันที่: 23 พฤศจิกายน 2561 เวลา:7:26:59 น.
  
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog
สองแผ่นดิน Photo Blog ดู Blog
หอมกร Movie Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Travel Blog ดู Blog
mastana Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
พี่เพิ่งได้มาทักทายน้องแพม มัวยุ่งกับอีเวนท์เทศกาลลอยกระทงอ่ะค่ะ น้องแพมสบายดีนะคะ
โดย: เกศสุริยง วันที่: 23 พฤศจิกายน 2561 เวลา:15:07:34 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mastanapata.BlogGang.com

mastana
Location :
Kiyose Tokyo  Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 365 คน [?]

บทความทั้งหมด