รุ่งเช้าดวงอาทิตย์แสนสดใสท่ามกลางเสียงวิหคยามเช้าของป่ากำลังขับขานเป็นทำนองรุ่งอรุณปลุกชายหนุ่มผมยาวที่นอนขดตัวจากความหนาวเย็นใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ภายใต้ภาระกิจเกาะติดพลังงานแสนสนุกของโลกที่โอบล้อมอยู่ในบรรยากาศล้อมด้วยทิวทัศน์ของป่าเบญจพรรณที่ทอดตัวยาวไกลไปจรดทิวเขาสีหมอกที่แสนงดงามมีแสงแดดค่อยๆทอดแสงระยิบระยับล้อเล่นกับน้ำค้างปลายยอดหญ้าเป็นภาพสวยราวอัญมณีประดับโลกบนพื้นแผ่นดินเขียวขจีที่ถูกปกคลุมด้วยสีเขียวของดงหญ้าเป็นม่านเขียวเข้มยาวสุดปลายทางที่รวมตัวกันเป็นทัศนียภาพดุจภาพเขียนปลายภู่กันของธรรมชาติที่งดงาม.
ชายหนุ่มลืมตามองท้องฟ้าที่แสนยาวไกลเขาตั้งความหวังไว้ว่าจะเดินไปตามถนนสีเขียวที่ทอดตัวเป็นทางเดินแต่..หากเขาจะไปถึงตรงนั่นได้จะต้องปีนข้ามกำแพงหนาแน่นของต้นไม้ที่อยู่ไกลห้าสิบเมตรตรงหน้าไปก่อนชายหนุ่มแบกเป้เล็กสีเทารวบผมที่ด้านหลังมาถักเปียหลวมๆและผูกไว้เขาตัดสินใจเอื้อมมือไปเกาะกิ่งไม้เล็กๆที่อยู่เหนือศีรษะของเขาที่สูงขึ้นไปและแล้วชายหนุ่มก็ต้องประหลาดใจเมื่อจู่ๆมืออันแข็งแรงของเขาก็สัมผัสกับเหลี่ยมมุมของวัตถุสิ่งหนึ่งซึ่งไม่น่าจะอยู่บนต้นไม้ได้เลยหัวใจสีเข้มเต้นแรงขึ้นด้วยความตกใจจนเท้าที่เหยียบหลุดจากปลายไม้แห้งเกือบพลาดตกลงมาห๊ะ
ชายหนุ่มยังสามารถยึดเกาะกิ่งไม้ไว้ได้หลังจากทรงตัวให้นิ่งไม่นานเขาก็ปีนขึ้นไปอีกครั้งเพื่อจะมองให้ชัดๆว่ามีอะไรอยู่ในรอยแยกของต้นไม้นั้นเมื่อปีนสูงขึ้นจนพอที่จะมองเห็นด้านในสายตาใคร่รู้ทำงานเมื่อเขาเห็นวัตถุนั้นชัดเจนกล่องโลหะใบจิ่วสีทึมถูกใส่ไว้ในช่องเล็กของต้นไม้ใหญ่ เฮ้ยนี่มันมาอยู่ในต้นไม้..ได้ไงว่ะเนี่ยเขาคิดหลังจากใช้ความพยายามอยู่สักพักโดยสามารถเอากล่องใบจิ๋วออกมาจากต้นไม้ได้ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายดายนัก"ใครกันเอามันมาเก็บไว้บนต้นไม้"ชายหนุ่มพลิกกล่องโลหะจิ๋วไปมาและมองสำรวจมันด้วยความอยากรู้อย่างเห็นอย่างมากฉับพลันเสียงวิ๊ดดดแหวกอากาศก็ดังกึกก้องขึ้นจนชายหนุ่มตกใจเขาเกือบหงายหลังหล่นจากต้นไม้ขณะที่กล่องจิ๋วหลุดออกจากมือลอยละลิ่วฝ่าอากาศไปตกลงในพุ่มไม้ใหญ่ข้างๆ เสียงดังส้วบ!!
กริ๊ดดดด!!เซีย!เซีย!เสียงดังแต่หวานละไมคล้ายเสียงมนุษย์ดังลั่นอยู่ด้านหลังท่ามกลางควันโพยพุ่งชายหนุ่มรีบหันขวับมองตามเสียงในทันที!เด็กหญิงคนหนึ่งอายุราวสิบห้าปียืนอยู่ไม่ไกลจากเขามากนักกำลังก้าวเท้าอย่างรวดเร็วเข้ามาใกล้ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่เขาปีนอยู่"ท่านเป็นผู้ช่วยเหลือข้าพเจ้า ข้าพเจ้าขอบคุณท่านมากนะ"เด็กหญิงส่งเสียงภาษามนุษย์ดังก้องสะท้อนแนวป่า"เอ่อ.."ชายหนุ่มหัวใจเต้นแรงความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายถูกปกคลุมในการปรากฏตัวแบบทันควันของเด็กสาวที่อยู่ใต้ต้นไม้เธอสวมใส่ชุดที่ต่างไปจากมนุษย์ธรรมดามีมงกฏสวมอยู่บนศีรษะด้วยเขาคิดไม่ออกว่าตนเองเคยช่วยเหลืออะไรเธอไว้ทำได้แต่แต่เพียงเกาศีรษะและพึมพำกับตัวเองเบาๆแล้วจึงค่อยๆปืนลงจากต้นไม้แต่ด้วยความประหม่าและตกใจเล็กน้อยเขาเลยพลาดหล่นจากต้นไม้ก้นกระแทกกับพื้นเสียงดังผลั่ก!!
"อูยยย"ชายหนุ่มร้องแต่ก็รีบลุกขึ้นยืนเพื่อไม่ให้เสียฟอร์มมากนัก"ท่านเป็นอย่างไรบ้าง"เด็กสาวมองใบหน้าชายหนุ่มอย่างห่วงใยเล็กน้อยก่อนพูดต่อไปด้วยเสียงเบาพอได้ยินแต่เหมือนกับเสียงของเธอจะดังสะท้อนไปมาในป่าอยู่เช่นเดิมท่านต้องการไปที่ภูเขาลูกโน้นใช่หรือไม่"ชายหนุ่มหันไปมองหน้าเด็กสาวด้วยแววตาใคร่รู้ยังไม่ที่เขาจะอ้าปากถามเสียงเด็กสาวก็ดังขึ้นอีก"เพื่อเป็นการตอบแทนที่ท่านได้ช่วยเหลือข้าพเจ้าเมื่อพระจันทรส่องสว่างบนท้องฟ้าข้าพเจ้าจะพาท่านไปณปลายภูแสนสนุกนั้นเอง"ชายหนุ่มแทบไม่เชื่อหูของตัวเองเด็กสาวคนนี้เธอรู้ถึงความคิดภายในของเขาได้อย่างไรกัน"ท่านไม่ต้องเอ่ยสิ่งใดๆหรอกจงพักผ่อนกายา ณบริเวณนี้ก่อนเถิด"ถ้อยคำของเด็กสาวราวมีมนต์สะกดชายหนุ่มไม่รู้สึกเจ็บตามร่างกายอีกแล้วเขานั่งลงที่ใต้ต้นไม้ช้าๆแต่โดยดีและนอนหลับไป..
ดวงจันทร์กลมโตส่องแสงนวลใยสว่างไสวบนห้วงจักรวาลเข้าสู่จิตวิญญาณของชายหนุ่มสายลมแห่งพลังณอาณาจักราโชยพัดกลิ่นอายของความสุขเข้ามาพร้อมเสียงดนตรีจังหวะสนุกสนานของงานเฉลิมฉลองกลางแสงไฟระยิบระยับชวนเคลือบเคลิ้มจนชายหนุ่มเผลอยิ้มแย้มเต็มใบหน้าของเขาอย่างสุขใจเป็นที่สุด..ในขณะที่ห้วงเวลากำลังเหินฟ้าด้วยมนต์ขลังภายใต้แสงจันทร์ที่แสนสวยงาม..
YYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY
สวัสดีจ้าท่านผู้ชมพี่น้องเพื่อนๆผู้มีมิตรภาพที่รักทุกคนเจ้าของบล็อกกลับมาประจำบล็อกแล้วนะจ้า(หลังจากหายหัวไปบ่อยๆ)ด้วยสัญชาตญาณรักร่ายมนต์ไซเบอร์ถึงกันกิ้วตะพาบฉลองโจทย์คุณต่อคุง"ข้าพเจ้าก็เหินฟ้าเดินทางตามเพื่อนตะพาบมาแบบเลทๆด้วยความอลังของมิตรภาพที่แบกกันมาได้ถึงกิโลเมตรที่หนึ่งร้อยยาวไกลมากทีเดียวภายใต้ผู้นำขบวนพี่เป็ดสวรรค์ประธานโครงการของเราไซเบอร์รักกันเหนียวแน่นจริงจังดังนั้นพวกเราจึงเห็นสมควรฉลองเย้ๆพร้อมใจกันตะโกนร้องเสียงดังด้วยความยินดีไชโย้ ฮิ้วววววว!
