มาจูจุ๊บ น้องเข้ม จุ๊บ ๆ ๆ

  

  

ใครบอก เค้าไม่อิจฉาตะเองหร๊อก ชีวิตเค้า(ตรู) กับป้าแมงอ่ะไม่แตกต่างกันหรอกจ้ะ

เคยคิดบ่อยไปนะ วันๆ แต่ละวัน ช่างมีอิสระในความคิด อิสระในเรืองเวลา ฉันจะทำหรือไม่ทำอะไรก็ได้ ( อย่าเข้าใจผิด ว่าเค้าจะบอกว่าเค้าเกิดมารวย สบาย ) อันนี้ข้ามไปได้เลย
เค้าก็เป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาคนนึงหล่ะค่ะ

เพียงแต่จะบอกว่า เค้าคงเกิดมาเพือทำงาน (บ้าน) เป็นอย่างเดียวมั๊งนะในชาตินี้

รู้ป่ะ ตั้งแต่รู้จักกับเพือนๆในคลับ เคยคิดบ่อยไป ขณะที่บางวันเราคิดว่าตื่นสาย แต่เพือนบางคนในกุงเตป ต้องตื่นมาทำงานตี 4 ตี 5

4 ห้า โมงเย็น เรากินอาหารมื้อเย็น และออกไปเดินเล่น ขีมอเตอร์ไซด์เล่นไปตามตรอกซอกซอย หรือไปนั่งคุยกับเพือนบ๊านนุ๊นบ้านนี้

ในเวลา 1 ชั่วโมงเราทำอะไรได้ตั้งเย๊อะ ขณะที่เพือนๆ บางคนยังติดแหงกอยู่บนรถอยู่เลย

อึม...ที่บ่น ๆมาแค่อยากจะให้ ทุกคนมีชีวิตที่ไม่เร่งรีบเหมือนเราบ้างก็เท่านั๊น

แต่..ก็อีกนั่นแหละ ถ้ามองต่างมุมชีวิตเรามันก็ไร้สีสันสิ้นดี...จะให้ใครมาเป็นเหมือนเราบางคนเค้าก็ไม่ชอบ...เอาล่ะว๊า เริ่มพิมพ์ต่อไม่ได้ล่ะ สมาธิหมดล่ะ กรั๊กๆๆ

เอาเป็นว่า....ที่เดี๊ยนพิมพ์ทั้งหมดนี่ เดี๊ยนหลงลืมไปว่า เป็น Bloggang ตัวเองอ่านะ

คริ คริ.......