ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ฉันก็ยังไม่ลืมเธอ แม้ว่ามันจะผ่านมานานแค่ไหน ฉันก็ยังรักเธออยู่ นี่ผ่านมาตั้ง 3 - 4 ปี แล้วสิ ที่เธอเดินหายไปจากฉัน ไม่ว่าจะทำยังไงเธอคงไม่กลับมา และ คงรักฉันไม่ได้ ไม่ว่านานแค่ไหน ฉันก็ยังเจ็บทุกครั้งที่นึกถึงเธอ ฉันเคยบอกรักเธอ แต่เธอเคยบอกว่าเมื่อเวลาผ่านไป ฉันจะรู้เองว่านี่ไม่ใช่ความรักหรอก ฉันไม่ได้รักเธอหรอก เวลาเป็นครื่องพิสูจน์อะไร ได้จริง ๆ ว่าแม้ว่าจะนานแค่ไหน ฉันก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม ยังรักเธอเหมือนเดิม มันเป็นรักครั้งที่ฉันมั่นใจว่ารักจริง ๆ นี่คือรักของฉัน รักที่ฉันเสียน้ำตามากที่สุด รักที่ฉันมีความสุขมากที่สุด รักที่ฉันดิ้นรนไขว่คว้ามากที่สุด รักที่ฉันอยากยื้อไว้ให้อยู่กับฉันนานที่สุด รักครั้งนี้ฉันอยากให้เขามีความสุขที่สุด ฉันจึงต้องปล่อย... เขาไป รักที่เจ็บปวดมากที่สุด ทุกวันนี้ฉันยังไม่ลืมเขา ฉันยังเจ็บปวด ยังทำใจไม่ได้ ฉันไม่สามารถจะเห็นหน้าเขาได้ เพราะมันยิ่งตอกย้ำถึงความพ่ายแพ้ในรักครั้งนั้น ทุกครั้งที่ได้ยินเสียง ทุกครั้งที่เผอิญเห็น หน้า เหมือนใครที่เอาตะปูมาตอกที่ใจแรง ๆ เหมือนแผลยังสด ๆ แตะครั้งใดก็ปวดแปล๊บที่ใจครั้งนั้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน รอยแผลนี้ก็ยังไม่หายสนิท ทุกครั้งที่โดนแตะเลือดก็ไหลซึมออกมาเมื่อนั้น รักครั้งนั้นทำให้ฉันไม่กล้าที่จะรักใครแบบนั้นอีกเลย แม้คนที่ฉันอยู่ด้วยทุกวันนี้ฉันก็ไม่สามารถรักเขาได้แบบนั้นอีก ไม่มีวันเติมได้เต็มหัวใจแบบนั้นอีกแล้ว ทั้งที่เขาก็ดีกับฉันเหลือเกิน ฉันคงไม่สามารถรักใครได้เท่านั้นอีกแล้ว ฉันกลัวความเจ็บปวดเหลือเกิน กลัวความผิดหวัง ฉันกลัวเกินไปที่จะรักใครได้แบบนั้น
อืม เศร้าจัง
โดย: HAG
 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:22:00 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [