เข้าขั้นหมกมุ่น เสาร์อาทิตย์นี้ เราอาการหนักมากๆ งานอดิเรกของเรามันกลายเป็นความจริงจังเข้าไปทุกที วันเสาร์ตื่นแปดโมง ซักผ้าเสร็จ ก็เอาเลย ขนาดตัดผ้า เนาผ้าไว้ตั้งแต่คืนวันศุกร์แล้วนะ วันนี้ยังใช้เวลาไปครึ่งวัน ทั้งที่ไม่ได้ยากอะไร แต่ผ้ามันแคบไปหน่อย เลยต้องแก้ปัญหาด้วยการต้องผ่าหลังให้เดินได้ จะเป็นกระโปงไม่เวิร์กแล้ว เพราะแคบไป ไม่สวย เลยเอามาเป็นชุด ต้องใส่ยางยืดด้วย โชคดีที่ตอนเด็กๆ แม่เคยสอนซ่อมชุดนอน เลยจำมาจนทุกวันนี้ มันก็ยังใช้ได้ผลอยู่ เลาะอยู่สองรอบ เพราะมันคับเกินไป เดี๋ยวหายใจไม่ออก พักกินมาม่าตอนเที่ยง แล้วก็เย็บต่อ ทีนี้มีปัญหากับสายคล้องไหล่ คือมันวัดให้ตัวเองไม่ได้ ลองแก้ไปเรื่อยๆ จนเริ่มเยิน 555 นี่ก็ทำๆ ไปก่อน ไม่งั้นวุ่นวายกับสายนี้จนไม่เป็นอันทำไรแน่ๆ  พอเย็นอาบน้ำกินข้าวเสร็จแล้ว ไม่มีอะไรทำ หยิบผ้ามาอีกแล้ว คราวนี้หยิบผ้าที่ชอบที่สุดด้วยสิ ลังเลอยู่จะตัดแบบไหนดี สุดท้าย ดันเลือกตัดแบบที่ไม่ได้เลือกแต่แรก  ผลของการไม่ได้คิดให้ดี ก็คือ ตัดคอเสื้อผิดค่ะ แว้กกกก ตัดไปแล้วอ่ะ อาจดูเหมือนผิดไม่มาก แต่เราตัดกว้างไปประมาณ 1 นิ้ว มันเยอะนะสำหรับผ้าฝ้าย เพราะมันเป็นผ้าที่พร้อมรันตลอดเวลา พอไปเย็บริม ก็ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะเนื้อมันหยาบกว่าผ้าชนิดอื่นๆ หลุดลุ่ยดีเชียว ตัดผ้าผิดนี่จบเลยนะคะแถมเป็นผ้าที่ชอบด้วยอ่ะ ก็เลยพยายามจะแก้ปัญหา หาผ้ามากุ๊น ตอนแรกกุ๊นสีขาว แต่โง่อีก ดันไปเย็บด้วยด้ายสีเขียว พอเย็บเบี้ยวมันเลยเห็นชัด พอเลาะออก มันก็ยิ่งเยิน เย็บใหม่ ก็ไม่ดีขึ้น (ทำไมไม่เปลี่ยนเป็นด้ายสีขาววะ ถ้าเย็บสีขาวก็จบแล้ว ไม่เข้าใจตัวเองเลย) อาจจะทำให้ริมผ้าดูแข็งแรงขึ้น แต่มันก็ไม่สวยเอาซะเลย เอาใหม่ ไปตัดผ้าแถบสีเขียวมากุ๊นแทน ไม่เวิร์กเลย ดูประหลาดมาก การเย็บมือถ้าไม่ประณีต ก็ไม่น่าดู นี่เราจะทิ้งผ้าผืนนี้หรือต้องเปลี่ยนแบบเหรอ? เกือบเที่ยงคืนแล้ว เลิกดีกว่า เข้าขั้นหมกมุ่นเกินไป กลัวตัวเอง ไม่เคยจริงจังอะไรขนาดนี้ สอนหรือทำวิจัยยังไม่จริงจังขนาดนี้เลย 555  จริงจังขนาดปวดแขนมาก ต้องทายาหม่องเลยทีเดียว มันคงเกร็งมากไปตื่นสาย เก้าโมงเช้า เห็นเศษผ้าและอุปกรณ์ต่างๆ กองอยู่บนพื้นห้องเต็มไปหมด เราไม่แตะเลย เพราะกลัวจะไม่หยุดอีก อาบน้ำแต่งตัว ออกไปช้อปปิ้ง ห้าง (อยากซื้อหนังสือมากๆ แต่อดใจไว้ที่ซื้อมาก็อ่านไม่รู้เรื่องสองเล่มแล้ว) กับร้านขายอุปกรณ์เย็บปักถักร้อยชื่อร้านกันเอง (ดีใจที่หาเจอแล้ว  ) ตอนบ่ายกลับมาอย่างใจเย็น (เพราะฝนตกทั้งวัน ชุ่มฉ่ำมากๆ) มาจัดการกับผ้าที่ทำผิดต่อ เลาะผ้ากุ๊นสีเขียว แล้วเย็บจักรดีกว่า ทับของเดิมไปเลย กลายเป็นเพิ่มความแข็งแรงให้คอเสื้อจนดูหนาผิดปกติ 555 จริงๆ เราควรจะเลาะออกทั้งหมดนะ จนพอใจแล้ว ก็หยุด แล้วไปเย็บส่วนของชุดต่อไป เรายังต้องฝึกอีกเยอะ เพราะเย็บแล้วไม่ค่อยเสมอกันเท่าไหร่ จนในที่สุด มันออกมาเป็นชุดอย่างที่เห็น แคบกว่าแบบเล็กน้อย เนื่องจากตัดผ้าออกมากเกินไป แต่ก็ยังใส่ได้อยู่ (สำหรับหุ่นตัวเอง) พอดีซื้อลูกไม้มาเล่นๆ จากร้านกันเอง เอามาถาม กรี๊ดดดด มันเวิร์กมากค่ะ แต่ไม่เย็บจักรแล้ว เย็บมือดีกว่า ดูไกลๆ กลายเป็นชุดหวานขึ้นในบัดดลเลยแฮะ อิอิอิ   โพสต์เฟซบุคอวดเพื่อน เพื่อนกดไลค์และชมตามมารยาท เพราะส่วนใหญ่ไม่คิดว่าน้ำหน้าอย่างเราจะทำได้ 5555 เรายังไม่อยากเชื่อเหมือนกัน นี่ได้ชุดใส่อยู่บ้านเพิ่มแล้วนะ บ้าเห่อ ซักเลย แต่ฝนตกจ้ะ พี่ว่าพรุ่งนี้จะแห้งมั้ยคะ? ตัดเสื้อใส่เองมันสนุกจริงๆ แต่ก็งงทำผิดทำถูกนะคะ เราเองเคยเข้าคอร์สมาครั้งนึง ก็ยังงงๆ
โดย: ชลบุรีมามี่คลับ
 วันที่: 19 กรกฎาคม 2558 เวลา:21:21:01 น. |
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [