แปลงห้องให้เป็นบ้าน 2 หลังจากทนอยู่เป็นปีผ่านไป ระหว่างนั้นก็คิดนะ คิดจะทำโน่นทำนี่ แบบไม่ลงทุนจ้างใคร เพราะคิดว่าตัวเองก็ทำได้ไม่เห็นจะยาก (แต่จริงๆ ยากชิบเป๋ง) แม่เรายังวาดแปลนบ้านสร้างได้เป็นหลังๆเลย เราทำห้องแค่นี้ ไม่เห็นจะต้องจ้างใครนี่นา (คิดผิดๆ---พรสวรรค์มันต่างกันย่ะ<---แม่คิด)  เราก็เริ่มใช้โปรแกรม sketchup ที่โหลดมา แล้วก็แต่งเองค่ะ ใช้ไม่เป็น จริงๆ ถ้าตั้งใจสักหน่อย เค้าก็มีบล๊อกสอน แต่เราประเภท ไม่ชอบอ่านคู่มือการใช้ ไม่ว่าอะไรก็ตาม (แม้แต่โทรศัพท์ ทุกวันนี้เปิด GPRS ไม่เป็นเลย) เออ มันก็พอรู้เรื่องแฮะ เอาให้เพื่อนที่เป็นอาจารย์สถาปัตย์ดู เออ เข้าใจด้วยอ่ะ ใช้ได้ๆ ไม่โง่เกินไป  แล้วก็ให้พี่อีกคนช่วยประเมินค่าใช้จ่ายว่ามันน่าจะใช้เท่าไหร่ ถ้าต้องการทำแบบเนี้ยะ พอรู้ราคาแล้ว ถึงเวลาหาช่าง ไอ้เราก็ช่างกว้างขวางนะ ไม่รู้จักใครเลย คนที่พอจะช่วยได้ มันก็ช่วยไม่ได้ ตายไปหมดแล้วมั้ง  เลยหาจากในเนตนี่ค่ะ พันทิปมาร์เก็ต สอบถามในห้องชายคาว่าเลือกช่างยังไง ก็ได้คำตอบมาว่า แล้วแต่กรรมเวร อืม!! งั้นเราคงทำกรรมมาเยอะ ฮ่าๆ เราเลยได้ช่างคนนี้ โอ๊ย พูดแล้วอารมณ์เสีย  เอาเป็นว่า ไปดูรูปเลยดีกว่าว่าทำไรมั่ง วันแรกก็กั้นห้องให้เป็นสัดส่วน เพราะความตั้งใจคือจะทำกับข้าวในบ้าน ปกติทำอยู่ที่ระเบียง แต่อายคนบ้านตรงข้าม เค้ารู้หมดว่าทำกับข้าวไม่ได้เรื่อง ฮ่าๆ วางแปลนเรียบร้อยนะ แต่พอแม่มาช่วยคุมงานก่อสร้างให้ ก็ไม่อยากให้ทำแบบนั้น เลยต้องเชื่อแม่อีก แต่จะให้มาทำกับข้าวในบ้านเราก็คงไม่เอา เพราะไม่อยากติดHood เปลืองไฟ ทุกวันนี้ก็จ่ายค่าไฟตั้งสามร้อยแน่ะ นี่ยังไม่มีแอร์นะคะ ถ้ามีเราคงตายแน่ ไม่ต้องติดหรอก ช่วงนี้หน้าฝนด้วย เย็นดีจะตาย อิอิ เอาเป็นว่าเรื่องทำกับข้าว พับไปก่อน (ใครๆ มักจะถามว่า เดือนนึงทำกี่หนเชียว) ไหนๆ ก็ตัดสินใจทำห้องไปแล้ว the sow must go on แม้ว่าจะหวั่นๆใจก็ตาม หลังจากนั้นก็ถึงโปรเจ็กต์รื้อบานเลื่อนของห้องค่ะ เท่าที่สำรวจ ไม่ปรากฏว่ามีห้องไหนคิดอย่างข้าพเจ้า ก็เราไม่ชอบตั้งนานแล้ว เราไม่ชอบปิดบานเลื่อนที่ระเบียง เพราะมันร้อนแล้วทำให้ห้องเหม็นอับมากๆ ขนาดห้องโล่งขนาดนี้นะ ยังอับ ไม่รู้ทำไม เลยยกมันมาใส่ที่ผนังใหม่ที่กั้นแทน ช่วยประหยัดงบประมาณได้อีกโขค่ะ   เอาล่ะ ได้ห้องนอนหนึ่งห้องแล้วค่ะ แต่...มันแคบกว่าที่เราคิดเยอะ ด้วยความที่ไม่รู้เรื่องสัดส่วน จากรูปที่วาดไว้ มันเลยผิดคาด แฮ่ะๆ ไม่เป็นไร ทำไปแล้ว คราวนี้ตรงระเบียงมันก็โล่งโจ้งนะ ทำไงดี เอาผ้าแดงมาปิดบังตาความอุบาทว์ของห้องรกๆก่อน  ติดเสาร์อาทิตย์อีก ไม่เสร็จค่ะ ก็ต้องปิดอยู่อย่างนั้นอยู่สองวัน ทุเรศๆหน่อย แต่ก็ดีกว่าไม่ปิดอะไรเลย โชคดีที่ลมไม่แรง ไม่งั้น ทุกอย่างคงบินหนีไปหมดแล้ว ถึงวันจันทร์มาใหม่ เริ่มต้นทำต่อ  ดีไซน์เอง คิดเอง ว่ามันน่าจะช่วยให้ห้องรู้สึกเป็นบ้านมากขึ้น เราชอบอะไรไม้ๆอยู่แล้ว แต่มันใหญ่กว่าที่คิด ฮ่าๆ (อีกแล้วเหรอนี่!!!) บานเลื่อนอะไรใหญ่ขนาดนี้ แต่ก็นะ ต้องทำให้ได้ ใช้สีขาวดูสะอาดตา ทีแรกจะใช้พวกไม้ฝาตราช้าง แต่มันหนัก แม่เราไม่เห็นด้วย จึงใช้ไม้ ความเนี๊ยบก็เลยมีน้อย เพราะไม่เรียบเท่าไหร่ จริงๆ มันไม่ได้ราบรื่นหรอกค่ะ กว่าจะเสร็จ เราต้องเรียกช่างมาแก้ไขงานให้จบ เพราะหลายอย่างที่เราไม่ชอบใจ (แต่ตอนที่เค้าทำเสร็จใหม่ๆ เราไม่อยู่ ให้แม่ตัดสินใจหมดเลยมีปัญหาว่าเราไม่ชอบ) ช่างก็คงเคืองๆ เรามั่งแหละ เอ้า ก็ทำไม่เรียบร้อยนี่นา เหมาไปแล้ว มาทำแบบนี้ได้ไง เราก็ไม่จ่ายเพิ่มนะ เพราะมาแก้ไขก็ไม่ได้ใช้ความคิดอะไรมากมาย เราคิดให้อีกต่างหาก เท่านั้นยังไม่พอ เรายังซื้ออุปการณ์มาเองด้วย ถือว่าซวยของเราเองแหละ ที่ได้ช่างคิดไม่ค่อยเป็นมาทำงานให้ อย่าๆๆ ให้พูด เดี๋ยวของขึ้น  ไปดูภาพสำเร็จดีกว่าค่ะ เพื่อนบ้านตรงข้าม งง!! ว่ามันทำไรของมันวะเนี่ย รื้อบ้านพังหมดแล้วมั้งน่ะ ฮ่าๆ เกือบแล้วค่ะ  พยายามทำใจให้สบายซะ  อย่าคิดมาก อย่างน้อย มันก็ดีกว่าเก่า (ที่ไม่อับ) ล่ะน่า...
บ้านเลื่อนไม้ระแนงนี่ดีจัง กิ๊บเก๋มาก
อธิบายเรื่องราวได้น่ารัก อ่านแล้วสนุกดีนะ...  โดย: หมวย (คนจีนตัวน้อย
 ) วันที่: 16 กันยายน 2549 เวลา:18:33:39 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=magnolia&group=10