ไม่คอ่ยได้อัพบล๊อค เพราะมีเรื่องให้เซ็งจิตมากมาย
เค้าว่า กันว่า คนเราพอมีเรื่องอะไรสักเรื่อง เรื่องอื่นๆ ก้อจะมะรุมมะตุ้ม รุมรัก หนึบหนับไปหมด ....
เริ่มจากช่วงนี้ เราป่วยบ่อยซะเหลือเกิน ช่างถูกโฉลกกับ โรงพยาบาลซะจริงๆ
อาทิตย์ก่อน หลานเข้าโรงพยาบาล อาทิตย์ถัดมา เราก้อป่วย เข้าโรงพยาบาล เดินเข้าเดินออก โรงพยาบาลเป็นว่าเล่น
ป่วยทุกอาทิตย์เลย ไม่ว่าจะเป็นโรคหวัด ไมเกรน ไซนัส ปวดหลัง ปวดท้อง ปวดกระดูก จากปกติคนเคยแข็งแรงอย่างเรา ทำไม๊ ถึงอ่อนแอขนาดนี้ หรือ เป็นเพราะ แก่แล้วก้อไม่รู้ อืมมม ท่าจะจริงแฮะ
อาทิตย์นี้ พี่สาวผ่าตัด เราต้องนอนเป็นเพื่อนที่โรงพยาบาลอีก
ช่วงนี้ เป็นช่วง มรสุมชีวิตโอชิน อย่างเราป่าวเนี่ย ไหนจะเรือ่งงาน เรือ่งคน เรื่องรถต้องซ่อมอีก ฝีมือขั้นเทพจริงๆ เลยเรา ขายทิ้ง ขึ้นรถเมล์ดีกว่า เงินก้อไม่มีจะผ่อนแว้ววว อดตายแล้วก๊าบบบ
เง้อ ทำไมต้องปวดหัวตลอดเวลา ( เคยคิดว่า อาการแบบเนี๊ย มันเป็น มะเร็งสมอง หรือเปล่า ป่าวเนี่ย 55555 ไอ้บ้า จิตจิตจริงๆ เลยเอ็งเนี่ย )
เห็นที ต้องไป สแกนกะโหลก ( กะลา ) ของเราดูมั่งแล้วล่ะ หรือไม่ก้อ เคาะขี้เลื่อย ออกมา บ้าง
ไม่รุ้อะไรกันนักกันหนา หรือว่า จะเป็นจริงอย่างที่เค้าพูดกันว่า เป็นบทสอบของชีวิต ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก้อตาม เราต้องอยุ่รอด ให้ได้
ช่วงนี้มีเรื่องต้องให้ทำให้จัดการเยอะแยะไปหมด ต้องค่อยๆ โน๊ตบันทึกทีละเรื่องแล้วแหละ ( ติดกระดาษ chart ไว้ฝาห้อง แล้วลำดับสิ่งที่ต้องทำ ก่อนหลัง )
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แวะมาส่งกำลังใจค่ะ
ออกไปมองดูฟ้า..ดูพระจันทร์ยิ้มก่อนดีกว่า
ไปตอนนี้เลยนะคะ..เห็นเป็นไง
แวะไปบอกกันด้วย..