Bloggang.com : แม่ไก่ - รุไบยาต : มณีปัญญาแห่งบูรพทิศ

รุไบยาต : มณีปัญญาแห่งบูรพทิศ


	รุไบยาต : มณีปัญญาแห่งบูรพทิศ ฮะกิม โอมาร์ คัยยัม : รจนา เอ็ดเวิร์ด ฟิทซ์เจอรัลด์ : พากย์อังกฤษ สุริยฉัตร ชัยมงคล : พากย์ไทย สํานักพิมพ์ : เคล็ดไทย(พิมพ์ครั้งแรก พฤศจิกายน ๒๕๒๘) จํานวนหน้า : ๑๖๗ หน้า รุไบยาตทั้งเจ็ดสิบห้าบทนี้ สะท้อนให้เห็นถึงจิตวิญญาณดวงหนึ่ง ซึ่งไม่ยึดติดกับแบบแผน หรือค่านิยมของสังคม ไม่ถูกครอบไว้ด้วยความมัวเมาในวิทยาความรู้ หรือโภคสมบัติ หรืออำนาจ ลักษณ์เด่นที่สุดที่แฝงอยู่ในบทกวีของโอมาร์ คัยยัมก็คือ หนึ่งในพระไตรลักษณ์ของพระพุทธศาสนานั่นเอง รุไบยาตอุทานถึง”อนิจจัง” หรือความไม่เที่ยงแท้แทบจะทุกบท ก็ด้วยตระหนักในความไม่เที่ยงแห่งชีวิตนี้เอง โอมาร์จึงไม่ยอมปล่อยให้ปัจจุบันอันทรงคุณค่าของตน ถูกพันธนาการด้วยอดีตที่ล่วงมาแล้ว และอนาคตที่ยังมาไม่ถึง หนังสือเล่มนี้เป็นอีกหนึ่งเล่มที่ต้องวางประจำไว้บนหัวนอน และหยิบมาอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าบ่อยครั้งที่สุด เหตุอีกประการหนึ่งที่ทำให้หนังสือเล่มนี้กลายเป็น”เล่มโปรด” ท่ามกลางหนังสือนับร้อยนับพันบนชั้นก็คือ...เป็นหนังสือที่แปลโดยนักเขียนนักแปลคนโปรด คุณสุริยฉัตร ชัยมงคล วันนี้เป็นวันคล้ายวันเสียชีวิตของเขาเมื่อกว่าสิบปีที่แล้ว... ขอรำลึกถึงด้วยการหยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่านและบอกต่อค่ะ ตัวอย่างบทกวี บางบทบางตอน... Alas, that Spring should vanish with the Rese! That Youth’s sweet - scented Manuscript should close! The Nightingale that in the Branches sang, Ah, Whence, and whither flown again, who knows! โอ้กุหลาบโรยลับกับคิมหันต์ หวานวารวันวัยเยาว์ก็วูบหาย นกเพรียกเพลงเพียงฝันพรรณราย เมื่อวางวายแล้วไปไหนไม่รู้เลย Ah, Love! Could thou and I with Fate conspire To grasp this sorry Scheme of Things entire. Would not we shatter it to bits- and then Re-mould it nearer to the Heart’s Desire! โอ้รักกับข้าเองและเพรงกรรม หากเราทำลายแผนเศร้าแห่งฟ้าได้ ก็จะเหยียบให้มันแหลกมลายไป แล้วหลอมใหม่ให้รื่นรมย์สมทรวงปอง Ah, Moon of my Delight who know’st no wane, The Moon of Heav’n is rising once again : How oft hereafter rising shall she look Through this same garden after me-in vain! เพ็ญจันทร์แห่งปีติข้าไม่ราแสง เพ็ญโสมแห่งห้วงสวรรค์ก็เวียนฉาย และคงวนเวียนเช่นนั้นโดยเปล่าดาย รินประกายอาบสวนขวัญอันข้าเนา Into this Universe, and why not knowing, Nor whence,like Water willy-nilly flowing: And out of it, as Wind along the waste, I know not whither, willy-nilly blowing. (ฉบับทรงแปลโดย กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์) ๐ มาใย, ในโลกแจ้ง................จริงไฉน กูเอย เฉกแต่ไหน,น้ำไหล.................เลีกรู้ ปางจาก,ก็จากไป....................ปานลิ่ว ลมแฮ เหลือตระหนัก,จักพัดอู้.............อ่วนด้นหนใดฯ (แปลโดย สุริยฉัตร ชัยมงคล) ๐ เออสิ, มาอยู่ใยในโลกกว้าง เฉกชลคว้างมาเมื่อไรไม่นึกฝัน ยามจากไปก็เหมือนลมรำพัน โบกกระชั้นสู่หนไหนไม่รู้เลย

Create Date : 01 พฤษภาคม 2551
Last Update : 31 ตุลาคม 2554 21:35:43 น.
Counter : 2179 Pageviews.

15 comments

	lead to better decision-making พุดดิ้งรสกาแฟ (11 เม.ย. 2567 21:19:04 น.)		: หยดน้ำในมหาสมุทร 32 : กะว่าก๋า (10 เม.ย. 2567 06:04:44 น.)
	:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 349 :: กะว่าก๋า (8 เม.ย. 2567 05:48:36 น.)		เรื่อง รัก ลึก อุ่น (Omega Verse) - บทที่ 42 วัลยา (7 เม.ย. 2567 16:20:04 น.)

เล่มนี้ ได้ยินชื่อ นานมากแล้ว
ไว้มีโอกาส ต้องหาโอกาส ครอบครอง ละเลียดอ่านบ้างแล้ว ค่ะ

จะอ่านได้ ซึมซับแค่ใหน เพียงใด ก็ยังไม่รู้เลย..

สวัสดี ค่ะ คุณแม่ไก่..

โดย: samranjai

วันที่: 1 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:45:21 น.

ยุ่งแต่แอบแว๊บ อิ อิ อิ

โดย: โมกสีเงิน

วันที่: 1 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:56:02 น.

เป็นเล่มนึงที่ตั้งใจว่าจะอ่าน แต่ยังไม่มีโอกาสได้อ่านสักที แงๆ

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 1 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:06:13 น.

ชอบภาพมากๆ

เหมือนทางที่ต้องไป
แต่มีแต่ผืนน้ำที่ทาบขวาง

โดย: นายแจม

วันที่: 1 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:08:24 น.

สุดยอด อ่านแล้วสุนทรีดีมากเลยค่ะ
แปลออกมาเป็นกลอนได้อีก เก่งจริงๆคนแปลเนี่ย

โดย: เอ๊กกี่

วันที่: 1 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:37:07 น.

ที่มีอยู่คือ สำนวนแปลของ แคน สังคีต ค่ะ
บทที่คุ้นเคยที่สุด ...คงเป็นบทนี้

"...จำเพื่อลืม ดื่มเพื่อเมา เหล้าเพื่อโลก
สุขเพื่อโศก หนาวเพื่อร้อน นอนเพื่อฝัน
ชีวิตนี้มีค่านัก ควรรักกัน
รวมความฝันกับความจริงเป็นสิ่งเดียว..."

อีกบทละกัน
"...รินอีกซิ รินมา ข้าจะดื่ม
เพื่อจักลืมความหลังที่ฝังฝัน
หน้าที่คือซื่อสัตย์ ปัจจุบัน
อนาคต ช่างหัวมัน วันหน้ามี..."

โดย: นัทธ์

วันที่: 1 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:45:40 น.

รินอีกซิ รินอีกที วันนี้เศร้ารินอีกซิ รินอีกที วันนี้เศร้า
ดื่มให้เมา ลืมทุกข์ ให้สุขสันต์
รินอีกซิ รินอีกที สีอำพัน
ชากานั้น รินส่งมา อย่าช้าเอย

มามั่ัวอีกแล้วครับคุณแม่ไก่คราวที่แล้วไม่ถูกดุเลยได้ใจ...อิอิอิ
แบบว่าทุกวันดื่มแต่กาแฟวันนี้ลองดื่มชาที่เพื่อนให้มา
ไหงมันมึนๆ หรือว่าเมาชาซะก็ไม่รู้ครับ

โดย: หนึ่งในชาวโลก

วันที่: 2 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:37:57 น.

^
^
^
ขอโทษที่วรรคแรกซ้ำครับ
พิมพ์ข้างนอกแล้วก๊อปมาไหงเป็นงั้นไปได้
มึนจริงๆนะเนี่ย :-D
ขอโทษอีกครั้งครับ

โดย: หนึ่งในชาวโลก

วันที่: 2 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:41:20 น.

^
^

สวัสดีค่ะ...สหายทุกท่าน เอิ้ก...(จขบ.เมาเหล้าองุ่นผ่านรุไบยาตของอีตาคัยยัม...

)
กวีนิพนธ์ชุดนี้มีคนแปลไทยหลายสำนวนมากเลยค่ะ เท่าที่ทราบและผ่านตาก๋สี่สำนวนแล้ว กรมพระนราธิปฯ แคนสังคีต ไรน่าน อรุณรังษี (น่าน กิติรังษี) แล้วก็ที่อ่านแล้วอินที่สุดก็นี่แหละค่ะ สุริยฉัตร ชัยมงคล...

บทที่คุณนัทธ์ยกมานั่น น่าจะเป็นบทนี้กระมัง...

สิที่รัก,เติมเมรัยให้ปริ่มถ้วย
โมงยามจักสดสวย ปริ่มสุขสันต์
มลายเหงา เศร้า สะท้าน แห่งวารวัน
ไยดีกระไรกัน กับพรุ่งนี้

หรือไม่ก็บทนี้...

เหล้าปริ่มถ้วยก็ปริ่มฝันแล้วสหาย
เวลาผายผันล่วงเร็วเพียงไหน
วันวานกับพรุ่งนี้พะวงไย
หากชื่นหวานสราญใจในวันนี้

ถ้าใครอ่านรุไบยาตจนจบหลาย ๆ รอบ จักต้องพลอยหลงใหลในรสชาติเหล้าองุ่นเช่นเดียวกับตัวกวีผู้รจนากวีนิพนธ์ชุดนี้เป็นแน่...

จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่า...เหตุใดคุณสุริยฉัตรถึงได้อายุสั้นนัก พี่ท่านคงซึมซับคติชีวิตของคัยยัมไปแล้วอย่างเต็มปรี่ทีเดียว...จึง...

.....

สิกระไรไม่ลิ้มองุ่นฉ่ำโอชา
ก่อนจะช้าชวดชมช้ำชีวิน

โอ...คุณหนึ่งฯคะ แม่ไก่ไม่กล้าดุสหายที่แวะเวียนมาเยี่ยมบล็อกหรอกค่ะ มีแต่จะขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณค่า...

โดย: แม่ไก่

วันที่: 2 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:33:21 น.

อา...นี่ขนาดบ่ะได้ซึมซับหนา
ข้าเจ้ายังเป็นเมรีได้ซะขนาดนี้

ถ้ากลับไปอ่านให้มันซึมเข้ากระแสเลือดคงทำให้น้ำองุ่นซึมกำซาบในปากได้อร่อยกว่าเคยใช่ไหม

เอิ๊กกกกกกกกกก