ไปเที่ยวหลวงพระบางกันครับผม(ตอน 3) มาต่อกันครับ ไปให้ถึงหลวงพระบาง กันครับ วันนี้เป้นวันที่ผมตื่นเช้าผิดปกติ อาจจะเพราะ ว่า ที่นี่อากาศดี เหลือเกิน หรือการเข้านอนไว ก็ไม่รู้ คือ ปกติผมจะนอนราวๆ ตี 2 นะครับ อากาศที่นี่ดีมากครับ ดีซะจน อยากจะมาอยู่ซะจริงๆ มันเหมือนสวรรค์จริงที่ผมหายใจไม่ติดขัด (ผมเป็นภูมิแพ้ครับ) แล้ววิวตอนเช้า มันก็สวยซะจริงๆ  หลังจากตื่นนอนแล้ว นั่งงัวเงียอยู่ครู่นึง ก็ลุกไปอาบน้ำอาบท่ากัน แน่นอนครับ ต่อจากนี้ก็คือ ไปหาของกินครับ หิว ไม่พ้นที่เดียวกับมื้อเย็น ครับ แฮะๆขีเกียจเดินนะครับ ออกไปก็เจอเลย นี่เกสเฮาส์ที่ผมพักครับ  และนี่ ร้านอาหารครับ เดินข้ามไปก็เจอเลย   และนี่อาหารเช้าของผมครับ กาแฟกับ ขนมปังฝรั่งเศษ ไส้ปลาทูน่า พี่สาวชาวลาวเรียกมันว่าอะไรก็ไม่รู้ครับ จำไม่ได้แล้ว แต่หนักท้องใช้ได้ครับ  แม่หนูน้อยคนนี้พูดเก่งมากเลยครับ น่ารักจังครับ  หลังจากพักผ่อนกันอีกซักพักก็ถึงเวลาเดินทางกันต่อละครับ การเดินทางจากปากแบง ไปหลวงพระบางจะเป็นเรืออีกลำนึงครับ ไม่ใช้ลำเดิมแต่ลักษณและสภาพฏ็ไม่ได้ต่างไปจากเดิมซักเท่าไหร่ คราวนี้ผมโชคดีครับเนื่องจากไปก่อนเพื่อน ปรากฏว่าเรือลำนี้มีเบาะหนังอยู่ 8 ที่ครับ คนเรือบอกว่าไม่มีการจอง มาก่อน นั่งก่อน ฮ่าๆ เสร็จโจรละครับ  บรรยาการก็เช่นเดิมครับ ชนกลุ่มน้อยเหมือนเดิม ชุดเดิม จากเมื่อวานโดยอาจจะมีผู้โดยสารเพิ่มเติม คือ พี่น้องๆชาวลาวที่เดินทางไปมาระหว่าง แขวง  แล้วการเดินทางทางเรือ ที่ไกลที่สุดในชิวิตผมก็เริมขึ้นครับ  การเดินทางของผมจะถึงหลวงพระบางในเวลาราวๆ 18.00 ครับ โอ้วออกจากปากแบง9.30 ถึง 18.00 อ้าก เกือบ 9 ชั่วโมงสงสัยคราวนี้ ผมจะนับเป็นขวดไม้ได้ซะแล้ว ต้องนับการเป็น ลัง  การเดินทางก็คล้ายเดิมครับ แตคราวนี้เราจะผมป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์มากกว่าเดิม มีการเดินเรือแบบสลับฟันปลาเหมือนเดิม และผมก็พึ่งรู้ว่าแม่น้ำโขงเนี่ย บางช่วงก็กว้างสุดลูกลูกตาเหมือนทะเลสาบ แต่บางช่วงก็แคบมากจนน่ากลัวและน้ำก็ไหลเชี่ยวคนเรือต้องเข้าใจมันสุดๆเลยครับ ถ้าเอาตาสีตาสาไปบังคับ มีหวัง ได้ตายกันทั้งลำแน่นึกแล้วน่ากลัวจริง   หลังจากหมดเบียร์ไปบางส่วน ไม่บอกจำนวนนะครับเดี๋ยวจะตกใจกันซะเปล่า เดี๋ยวจะหาว่าผมขี้เมา  เราก็ได้ผ่านถ้ำสำคัญถ้ำนึง ถ้า จำไม่ผิด เขาน่าจะเรียกว่า ถ้ำติ่ง ครับเรือช้าไม่แวะพักนะครับ ถ้าไม่มีคนลงเขาก็ไม่หยุดที่ถ้ำติ่ง ต้องไปให้ถึงหลวงพระบางเสีบก่อน แล้วค่อยซื้อ ทริปมาอีกที เขาว่างั้นนะครับ  และหลังจากผ่านถ้ำ ติง มาซักพัก ความจริงก็ไม่ซักพักนะครับ ก็อีกราว 2 ชั่วโมงทีเดียวเราก็ถึงที่หมายกัน ครับ ถึงแล้วครับ หลวงพระบาง มรดกโลก  หลังจากขึ้น ฝั่งผมก็เริ่มมองหาที่พักทันที ผมเดินขึ้นไปเดินเลียบไปตาม ถนนริมตลิ่งเลียบแม่น้ำโขง ผมก็พบกับที่นี่ครับ ผมไมขอะไรมากแต่มีที่นอนกับมีห้องน้ำในตัวก็พอ ซึ่งปรากฎว่าที่นี่มี ในราคาที่น่าพอใจครับ ผมเลย ไม่ไปไหนแหละ ที่นี่แหละ  หลังจากเก็บข้าวของของผมแล้วซึ่งมันก็มีไม่มากหรอก ก็ได้อาบน้ำอาบท่า เพื่อจะได้ออกไปหาอะไรกินซะหน่อย เพราะหิวมากเลย ข้าวกลางวันก็ไม่ได้กินแต่เบียร์  หลังจากตะเวน เดินดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย ความจริงคือเดินดูสาวๆนะแหละครับ สมตามคำร่ำลือ ครับ น่ารักจริงๆ อยากได้ติดไม้ติดมือกลับไปเมืองไทยซะจริงๆ เดินไปได้ซักพีกก็เจอะกับเจ้านี่ครับ ถ้าจำไม่ผิดเขาเรียกว่า เฝอ ใช้ไหมครับ อร่อยดีครับ  หลังจากเติมพลังกันเรียร้อยผมก็ได้เดินดูบรรยากาศ ดูเป็นเมืองเงียบๆครับร้านค้าต่างๆก็ปิดกันไว พอสมควร จะมีก็แต่บาร์ที่ฝรั่ง เที่ยวกันที่จะเปิดดึกหน่อยแต่ก็แค่เที่ยงคืนแหละครับ หลังจากนั้นก็ปิดหมด  ซื้อขนมไปรองท้องตอนกลางคืนครับ อร่อยดีครับ  และแน่นอนครับ ตามแบบฉบับของผมครับ ก่อนนอน ดื่มเบียร์ไปอ่านหนังสือไป (ถ้าไม่อ่านหนังสือผมจะนอนไม่หลับนะครับ บ้านผมเป็นกันทั้งบ้าน)  หลังจากหมดเบียร์ไป 2 ขวดก็ได้เวลานอนกันละครับ พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันต่อนะครับ ราตรีสวัส ครับผม 
ตามไปเที่ยวต่อค่ะ ขึ้นบกซะที นั่งเรือนานขนาดนี้นอกจาก drink แล้วทำอะไรฆ่าเวลาคะ ^ ^ จำได้ว่าตอนไปหลวงพระบางเมื่อปีที่แล้ว แค่นั่งเรือไปถ้ำติ่งยังรู้สึกว่านานเลยค่ะ
อ้อ...แล้วได้ชิมเค้กด้วยรึเปล่าคะ อร่อยเหมือนกันน้า โดย: som som
 วันที่: 9 กันยายน 2550 เวลา:18:27:23 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
น่าหนุกดี แต่น่าเมื่อยมากก่า กรำ ....
ยังงัยก็อย่าให้เบียร์ที่หลวงพระบางขาดตลาดนะคะ อิอิ เด๋วมาเล่าต่อไม่หวายยยย