...... ช่วงนี้ลูกปิดเทอม  ดิฉันเลยได้โอกาสพาลูกกลับมาทำธุระที่บ้าน  ตั้งแต่ต้องไปเยี่ยมคุณยาย  ทำฟัน  จัดการเรื่องเอกสารทางธุรกิจที่คั่งค้าง  และพาลูกสาวคนเล็กไปทำบัตรประชาชน  แหม! ภูมิใจจังค่ะ  ลูกสาวจะใช้นางสาวแล้ว  คุณแม่ยังพริ้งขนาดนี้อยู่เลยค่ะ 5555

...... ก่อนหน้านี้เห็นเค้ามีประกวดบล๊อคกัน  ดิฉันนึกสนุกก็เลยไปลงชื่อไว้กับเค้าด้วย  ก็อยากเช็คเรทติ้งค่ะ อิอิ  เพื่อนๆน่ารักมาก เข้าไปดูเห็นมีเพื่อนๆมาช่วยลงคะแนนให้กันหลายท่าน  ขอขอบคุณทุกท่านผ่านมาทางเอนทรีนี้นะคะ  ขอบคุณมากๆค่ะ...... ดิฉันเข้าไปศึกษาวิธีโวท  ก็ไม่ยากค่ะ  เลยเข้าไปกดคะแนนให้เพื่อนๆและให้ตัวเองด้วย  และจะพยายามทำให้ทุกวันถ้าไม่ติดอะไรนะคะ

...... เมื่อวาน  ดิฉันพาลูกสาวออกมาทำธุระที่สีลม  ช่วงบ่ายลูกขอตัวไปหาเพื่อนเก่าที่โรงเรียน  ดิฉันอนุญาต  ปกติลูกจะใช้รถไฟฟ้า  แล้วไปต่อรถเมล์เพื่อไปหาเพื่อนๆที่โรงเรียนเก่าแถวสามเสน  เสร็จธุระแล้วก็ขึ้นรถเมล์กลับบ้านเอง......ดิฉันเห็นว่าเราอยู่แค่สีลมให้นั่งแท๊กซี่ขึ้นทางด่วนไปไม่เกิน 15-20 นาทีก็ถึง  ค่าใช้จ่ายก็มากกว่าขึ้นรถไฟฟ้านิดหน่อย

...... เลยเรียกแท๊กซี่ให้ลูกแล้วบอกสถานที่  คนขับพยักหน้าตกลง  ส่งลูกขึ้นรถแล้วดิฉันก็ไปทำธุระต่อ  อีกประมาณเกือบสองชั่วโมงดิฉันขับรถขึ้นทางด่วนจะกลับบ้าน  จ่ายเงินค่าทางด่วนปุ๊ปก็โทรหาลูกถามว่าเจอเพื่อนเรียบร้อยหรือยัง  ลูกบอกยังอยู่ในแท๊กซี่อยู่เลย......

...... ดิฉันแทบช๊อค  ตกใจ  ใจจะขาด  ระร่ำระลักถามว่าแล้วอยู่ตรงไหน  ลูกบอกอยู่ฝั่งธน  ฟังแล้วเข่าอ่อน  ดิฉันถามว่าจะไปสามเสนแล้วไปอยู่ฝั่งธนได้อย่างไร  ลูกบอกแท๊กซี่ขึ้นทางด่วนผิด  หลงไปขึ้นสะพานแขวนออกไปทางดาวคะนองแล้วหลงไปถึงฝั่งธน  กำลังหาทางกลับเข้ามาฝั่งกรุงเทพฯ  เพื่อไปส่งที่สามเสน 

...... ดิฉันเครียดมากบอกลูกให้จำรายละเอียดเกี่ยวกับรถและคนขับให้ดี  และให้ระวังตัว  ทำใจดีสู้เสือขอพูดกับคนขับ  คนขับบอกว่าขับขึ้นทางด่วนผิด  เลยหลงไปไกล  ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเช่นนี้  และขอโทษดิฉัน 

...... ถึงอย่างนั้นดิฉันก็ไม่ไว้ใจค่ะ  แต่ไม่ทราบจะทำอย่างไร  สามีก็อยู่อีกทิศ  ทำอะไรไม่ถูก  แทนที่จะกลับบ้านก็เลยไม่กลับ  บอกลูกว่าจะไปรอใกล้ๆที่สามเสน  และจะรอรับกลับบ้านเลยแทนที่จะให้ลูกนั่งรถเมล์กลับเอง 

...... ระหว่างนั้นก็โทรทุก 5 นาทีค่ะ  ว่าอยู่ตรงไหนถึงตรงไหน  ประเมินสถานการณ์แล้วว่าคงไม่ต้องแจ้งตำรวจ  ก็เลยใจเย็นลง  แต่ก็ยังกระวนกระวายอยู่  จนในที่สุดลูกก็มาถึงสามเสน  ดิฉันก็เลยไม่กลับบ้าน  ทนรอลูกจนเสร็จการพบปะกับเพื่อนๆเพื่อให้ขึ้นรถกลับไปด้วยกัน    

...... ปกติแล้วดิฉันก็ไม่ให้ลูกสาวขึ้นแท๊กซี่คนเดียวนะคะ  จะแนะนำให้ขึ้นรถเมล์เสียมากกว่า  ครั้นจะให้คอยรับคอยส่ง  ลูกก็จะสบายเกินไป  ไม่รู้จักช่วยเหลือตัวเอง  มาเจอแบบนี้ก็ต้องสอนต้องชี้แนะกันไปนะคะ

...... แท๊กซี่มีหลายประเภทค่ะ  แท๊กซี่บางคนที่ดิฉันพานพบ  เป็นแท๊กซี่ที่โง่แล้วอวดฉลาด  เธอจะพยายามแสดงภูมิโง่ๆของเธอออกมาด้วยการขับรถไปในเส้นทางที่เธอคิดว่าถูกต้อง  โดยไม่ฟังผู้โดยสาร  หลายครั้งที่หลงทางไปไกลจนเสียเวลา  เสียงานเสียการ 

...... ครั้งนี้ก็เช่นกัน  เธอขึ้นทางด่วนผิด  เพราะเธอคิดว่าเธอรู้มากกว่าลูกสาวดิฉัน  เธอไม่ฟังจนพาหลงเตลิดไปไกลขนาดนั้น  โชคยังเป็นของเราที่เป็นเพราะความไม่รู้ของเธอ  ถ้าเป็นเพราะสาเหตุอื่น  ดิฉันอาจต้องเสียใจไปจนตาย......สวัสดีค่ะ

.........................................................

ปล.ขอโทษแท๊กซี่ท่านอื่นๆนะคะ  ดิฉันมิได้มีเจตนาที่จะลบหลู่ดูถูก  ในสังคมมีคนเช่นนี้ปะปนกันไปทุกวงการค่ะ  เขียนขึ้นจากประสบการณ์ของตัวดิฉันเองเท่านั้นค่ะ......