แหงนมองแม่ดอกฟ้าแก้วตาพี่

ดวงฤดีคล้อยไกลพี่เสียแล้วหนา

เมื่อตอนมีโอกาสไม่คว้ามา

ปองดอกทองแทนดอกฟ้าให้ระทม

ฟ้าสุดสูงเสมอศีลให้ดินชื่น

กลับเป็นอื่นเพราะดินลืมความขื่นขม

หลงได้ปลื้มเศษสวะจึงตรอมตรม

เสียชื่อชมสมที่ผิดคิดพลาดไปฯ

: มานัส
พ.ค. 2562



=======================================

ลิขสิทธิ์ของงานเขียนทุกชิ้นเป็นของผู้เขียนตามกฎหมาย ห้ามคัดลอก ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่ต่อไม่ว่าในกรณีใดๆ ไม่ว่าทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่ง ด้วยวิธีใดๆ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของผลงาน

=====สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537=====