ในที่สุดแจมก็ได้เล่มนี้มาอยู่ในความครอบครองตามที่ปรารถนา แล้วตอนนี้ก็อ่านจบแล้วด้วย 5555 (ท่าจะบ้าหนักนะเนี่ยะ) จริงๆแล้วเรื่องนี้เป็นผลงานลำดับที่2 ของคุณอิสย่าห์ แต่ว่าแจมข้าม step กระโดดไปที่ซ่อนรักกลางใจก่อน มาดูกันนะค่ะว่าสำหรับเรื่องนี้ของคุณอิสย่าห์จะผ่านมั๊ย

ความคิดเห็นส่วนตัวสำหรับเรื่องรักฉบับ (หวาน) ขม

เนื้อเรื่องย่อๆหลังปกอ่ะค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าแม่นางเอกจะไม่ work ชิมิค่ะ เข้าใจถูกแล้วค่ะเพราะเมื่อแจมอ่านแค่ 2 หน้าแรกก็ไม่ปลื้มแม่นางเอกซะแล้วค่ะ ไม่ชอบคนที่ดูถูกคนแบบนี้เลย จะหาว่าเว่อร์มั๊ยเนี่ยะถ้าจะบอกว่าครั้งแรกที่หยิบมาอ่านไม่พ้น 2 หน้าจริงๆ อ่านเสร็จแล้ววางเลยไปหาเล่มอื่นมาอ่านก่อน ไม่ไหวจะเคลียร์กับแม่คนนี้ ยอมรับเลยว่าไม่ถูกจริตกับผู้หญิงแบบนี้เลย แต่เมื่อฮึดกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็พบว่าอดีต+หน้าที่ ทำให้นางเอกกลายเป็นคนแบบนี้ ไม่ใช่ว่า she born to be นะค่ะ มันเป็นเรื่องของสภาวะกดดันมากกว่า

เรื่องนี้เป็นเรื่องของหนุ่มน้อยกับสาว(กว่าหลายปี)สวยที่มีบ้านใกล้เรือนเคียงกัน มีวิถีชีวิตคล้ายๆกัน นั่นคือต้องปากกัดตีนถีบ เป็นคนชนชั้นกลางที่สามารถพบเห็นได้ทั่วไปบนท้องถนน คุณอิสย่าห์เลือกที่จะให้พระเอกสะท้อนภาพแห่งอุดมคติ ส่วนนางเอกสะท้อนภาพของคำว่า ‘ชีวิตจริง’ เรื่องนี้ภาระหนักอยู่ที่นางเอกค่ะ เป็นตัวละครที่แบกรับทุกสิ่งทุกอย่างของคนรอบข้าง แต่ยังไงคุณอิสย่าห์ก็ไม่โหดร้ายเกินไปนักเพราะส่งพระเอกเข้ามาคอยเป็นเติมความสดใสให้ เรื่องนี้ขอแปลกแยกกว่ารีวิวก่อนหน้านะค่ะ เพราะจะเริ่มที่นางเอกก่อนเพราะว่านางเอกน่าสนใจมากจริงๆค่ะ

นลิน/นกน้อย ผู้หญิงธรรมดาที่ต้องแบกรับภาระเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของบ้าน เพราะว่าพ่อของนางเอกเป็นโรคความจำเสื่อม ดังนั้นจึงไม่สามารถเป็นหัวหน้าครอบครัวได้ ซึ่งปัญหาข้อนี้เกิดมาจากแม่ของนางเอกทนไม่ไหวกับความยากจน จึงเลือกที่จะทิ้งสามีและลูกน้อยทั้งสองไว้เบื้องหลัง ซึ่งพ่อนางเอกเป็นผู้ชายที่รักแม่นางเอกมาก ถ้าได้อ่านจากในเรื่องไม่มีสักครั้งที่จะโทษแม่นางเอกว่าไม่ดี โทษแต่ตัวเองว่าไม่ดีที่ไม่สามารถให้ความสุขกับแม่นางเอกได้ (แปลกจังที่คนดีมักโดนทำร้าย) และจากสาเหตุนี้เองที่ทำให้นางเอกโหยหาความรัก ความอบอุ่นแต่ก็อีกนั่นแหละ ในเมื่อภาวะที่เป็นอยู่กำหนดบทบาทของนางเอกให้เข้มแข็ง เพื่อจะเป็นหลักของครอบครัวก็ช่วยไม่ได้ที่จะต้องทำทุกอย่างเพื่อปากท้องและความอยู่รอดของพ่อและน้องสาว สิ่งหนึ่งที่ปฏิเสะไม่ได้และทำให้รู้สึกดีกับนางเอกนั่นก็คือ ‘ความกตัญญู’ นางเอกรักครอบครัวมาก รักและห่วงพ่อที่สุด มีหลายครั้งที่แม่เคยชวนให้ไปอยู่ด้วยกัน แต่นางเอกก็เลือกที่จะอยู่กับพ่อ แม้ว่าจะลำบากแค่ไหน (แต่ตอนกลางๆเรื่อง นางเอกก็มีความจำเป็นต้องไปอยู่ต่างประเทศนะค่ะ แต่ว่า...ไม่บอกหรอกค่ะว่าเพราะอะไร 555 ) แจมขอยกตัวอย่างตอนที่นางเอกเจอเรื่องแย่ๆมาทั้งวัน แล้วกลับมาเจอพ่อที่บ้านกันนะค่ะ ไปดูกันว่าตอนนี้จะน้ำตาซึมได้แค่ไหน

“พ่อยังไม่ขึ้นบ้านอีกเหรอ สี่ทุ่มกว่าแล้วนะ”

“กำลังจะขึ้นแล้ว...กินข้าวมายังลูก”

“ยังเลยพ่อ เดี๋ยวนกน้อยต้มบะหมี่กินก็แล้วกัน...” หลังจากประโยคนี้นกน้อยก็เดินไปเปิดตู้เย็น พร้อมกับเห็นสมุดกับปากกาที่พ่อกำลังหาอยู๋ พร้อมยื่นให้พ่อโดยไม่พูดอะไร

“ขอบใจนะนกน้อย เอ่อ...แล้วนกน้อยกินข้าวมาหรือยังลูก”

“ก็นกน้อยบอกว่ากำลังจะต้มบะหมี่กินไง...”

“งั้นพ่อไปนอนก่อนนะ...” ยังไม่ทันได้ก้าวขึ้นก็หันมาถามอีก “แล้วนกน้อยกินข้าวหรือยัง”

วินาทีนั้นนลินนลินลืมตัว ขึ้นเสียงใส่บิดา “บอกว่าเดี๋ยวต้มบะหมี่กินไงพ่อ ถามซ้ำอยู่ได้”

นายสุชาติหน้าเสีย...ไหล่ที่งุ้มแล้วก็งองุ้มลงไปอีก “พะ...พ่อขอโทษ พ่อ...จะ...จะ...ไม่ถามซ้ำอีก เดี๋ยว...พ่อจะไปกินยา จะ...จะ...ได้ไม่หลงลืม ถาม...อะไรซ้ำๆอีก”

“พ่อค่ะ นกน้อยขอโทษ นกน้อยไม่ได้ตั้งใจ ... พ่ออย่าโกรธนกน้อยนะ นกน้อยขอโทษ ”

“ไม่เป็นไรหรอกลูก พ่อไม่มีวันโกรธลูกหรอก...” แล้วก็ตบศีรษะลูกสาวเบาๆ ด้วยความรักใคร่ อ่านแล้วแบบว่าสงสารพ่อนางเอกมาก จริงๆหลังจากนี้นางเอกเสียใจมากนะค่ะ เพราะโทษว่าตัวเองกำลังทำให้พ่อเสียใจเหมือนที่แม่ทำ แต่ที่นางเอกเสียใจมากไปกว่านั้นก็เพราะว่าไม่อาจเรียกคำพูดและการกระทำเหล่านั้นกลับคืนมาได้ ทำได้เพียงสัญญากับตัวเองว่าพรุ่งนี้จะดีกับพ่อให้สมกับที่ท่านอดทนเลี้ยงดูลูกสาวสองคนมาตามลำพัง ในส่วนด้านอื่นของนางเอกก็น่าจะเป็นเรื่องของความฉลาดทันคน ลูกล่อลูกชนเยอะ ขี้งกมากกกก เท่าที่อ่านดูแล้วก็พบว่านางเอกมีที่มาที่ไปนะค่ะ ไม่ได้น่าเกลียดอย่างที่แจมรู้สึกเมื่อสองหน้าแรก

ธีรัช พระเอกของเรา เป็นผู้ชายที่น่ารักมากค่ะ หน้าตาดี เรียนเก่ง มีครอบครัวที่อบอุ่นแบบแปลกๆ แต่เค้าก็เป็นลูกรักของพ่อกับแม่มาก เพราะเค้าเป็นสุดยอดคุณลูกเลยค่ะ มาในด้านของผู้ชายคนนึงเค้าก็อบอุ่น จริงจัง มั่นคง รักเดียวใจเดียว (สารพัดจะดีค่ะ) แรกๆของเรื่องพระเอกก็ไม่ได้เป็นดาราหรอกค่ะ เป็นแค่พนักงานบริษัทธรรมดาๆเนี่ยะแหละ แต่เพราะเหตุบังเอิญทำให้ได้มาเป็นดารานี่ก็ต้องไปหาคำตอบกันเองนะค่ะ

ในส่วนของความเกี่ยวข้องกับนางเอกก็อย่างที่บอกว่าบ้านใกล้กัน ทำงานก็ใกล้กันเลยมีโอกาสได้หายใจใกล้ๆกันบ่อยๆ (แอบรักนางเอกแหละ) ไม่เท่านั้นยังมีเหตุการณ์ที่ทำให้พระเอกต้องย้ายมาขอเช่าบ้านนางเอกทั้งๆที่บ้านตัวเองก็มี (แต่ในเรื่องฮาค่ะ พระเอกเค้าทนกับ...ไม่ไหว เพราะ...ไม่เฉลยอีกเช่นเคย) พระเอกเรื่องนี้น่ารักดีค่ะ อารมณ์เหมือนหนุ่มน้อย อย่างตอนที่จะยกความน่ารักมาให้อ่านกัน นี่ก็เกิดจากมีน้องนักศึกษาฝึกงานคนนึงมาเกาะแกะเค้า เค้าก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยอ้างว่าเป็นแฟนกับนางเอกซะเลย

วินาทีนั้นเขาตัดสินใจยื่นหน้าเข้าไปใกล้สาวสวยแบบไม่ให้ตั้งตัว แล้วแตะริมฝีปากกับมุมปากนุ่มนิ่มอย่างรวดเร็ว...แล้วคว้าหมับเข้าที่ข้อมือบางเพื่อกึ่งลากกึ่งจูงให้เดินตามไปด้วยกัน...

“นายจะบ้าหรือไง ... จู่ๆมาจูบฉันทำไม”

“คือ...ผมขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจทำอะไรแบบนั้น...แต่น้องหวานตื้อจะกลับกับผมให้ได้...แล้วก็บอกว่าถ้าคุณเป็นแฟนผม เขาจะเลิกตามตื๊อ และท้าว่าถ้าผมจูบคุณ เขาถึงจะเชื่อว่าเราเป็นแฟนกัน”...

“ผมไม่รู้จะชดเชยกับสิ่งที่ทำไปได้ยังไง เอาอย่างนี้แล้วกัน คุณเพิ่มค่าเช่าห้องของผมอีกหนึ่งพันก็แล้วกัน”...

“ยังดีนะที่เห็นว่าเราสนิทสนมกันมานาน ฉันเลยไม่ถือสานาย....” คือพระเอกเค้าจับจุดได้อ่ะค่ะ ว่านางเอกแกงก เลยพยายามเบี่ยงประเด็น เอาเรื่องเงินมาแก้เกี้ยว ส่วนนางเอกก็งกจริง รีบฮุบเหยื่ออย่างเร็ว

‘ไหนๆ ถ้าต้องเสียเงินแล้ว รู้อย่างนี้เมื่อกี้น่าจะจูบให้โดนจังๆ ไปเลยดีกว่าไม่น่ายั้งเลย’ อันนี้เป็นความคิดร้ายของพระเอกระหว่างนั่งรถเมล์กลับบ้านพร้อมนางเอกนะค่ะ แต่แจมอ่านแล้วรู้สึกตลกมากกว่าอ่ะค่ะ เพราะพระเอกเค้าเป็นคนซื่อๆ มั้งค่ะเลยไม่รู้สึกว่าหื่นแต่อย่างใด

ในเรื่องนี้มีตัวละครอีกหลายตัวที่สามารถนำมาเป็นคติสอนใจได้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนนางเอก ที่รักความสบาย เดินทางผิดเอาตัวเองไปเป็นเมียเก็บ สุดท้ายจุดจบก็ไม่ดีนัก ซึ่งสามารถเป็นคติสอนผู้หญิงได้ดี
แต่มีอีกคู่นึงน่ารักกว่าพระเอก-นางเอกอีก เป็นคู่ที่เป็นตัวแทนของความบริสุทธิ์ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมหรือพิษภัย นั่นก็คือโดนัต & แอนดริว ทั้งสองคนเป็นคนไม่สมประกอบ แต่รักกันด้วยความจริงใจ ไม่มีนั่นนี่มารบกวนใจ ที่สำคัญความน่ารักของทั้งคู่อยู่ที่น้ำใจอันมหาศาลที่แสดงออกมาโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ขอบอกเลยว่าถ้าอ่านจบแล้วเพื่อนๆ ต้องหลงรักทั้งคู่แน่ค่ะ

มาต่อกันที่ฉากเลิฟซีนของเรื่องนี้ ที่พูดเรื่องนี้เพราะต้องบอกเลยว่าค่อนข้างเยอะ เรียกได้ว่าใน 3 เล่มของคุณอิสย่าห์ เรื่องนี้เยอะสุดแล้วค่ะ แต่ก็ไม่ได้บรรยายซะน่าเกลียดนะค่ะ เพียงแต่แจมจะบอกว่ารู้สึกว่าการที่พระเอกกับนางเอกมาทำ Lab ชีววิทยากันนี่ง่ายดีเนอะ ไม่มีความซับซ้อนใดๆทั้งสิ้น ต้องบอกเลยว่าโชคดีที่ได้พระเอกที่เค้าก็รักนางเอกจนโงหัวไม่ขึ้น จึงไม่รู้สึกว่าได้ผู้หญิงคนนี้มาง่ายซะเหลือเกิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องนางเอกต้องแต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตน แต่พระเอกก็ดันไปแอบเป็นชู้ (จริงๆพระเอกเค้ามาก่อนนะค่ะ) ซึ่งเนื้อหาสุ่มเสี่ยงกับศีลธรรมอันดีที่สุด แต่ยังไงซะนิยายที่แจมอ่านต้องจบแบบ Happy แน่นอน ซึ่งไม่ขอบอกนะค่ะว่าคุณอิสย่าห์หาทางออกให้เรื่องนี้ยังไง เพราะถ้าบอกแล้วมันจะธรรมดามากเกินไปค่ะ

แอบบอกอีกนิดว่าท้ายๆ เรื่องหลังจากที่พระเอกได้เป็นดาราแล้ว พี่เค้าเข้มขึ้นเยอะเลยค่ะ กล้าได้กล้าเสียมากกกก เรียกว่าโตเป็นหนุ่มกว่าต้นเรื่องเยอะ สำหรับเรื่องนี้แจมขอจัดไว้ที่พอใจนะค่ะ ไม่ได้ปลื้มมากมายเท่าซ่อนรักฯ เพราะฉะนั้นอันนี้แล้วแต่เพื่อนๆเลยนะค่ะว่าชอบแนวนี้มั๊ย (สำหรับใครที่ยังไม่เคยอ่านซ่อนรักฯ แจมรีวิวไว้แล้วนะค่ะ ลองอ่านกันดู แต่เชียร์สุดใจเลยค่ะ ให้หามาอ่าน)

เกือบลืมบอกว่าแจมชอบวิธีการบรรยายฉากในรถเมล์ของคุณอิสย่าห์มากค่ะ ฮาดี บรรยายได้ตรงใจที่สุด เพราะก็เคยเจอเหตุการณ์รถแน่นจนจะได้เสียเป็นปั๋วเมียกันเลย 555 ByE ByE นะค่ะ