วันนี้มีนัดกับยูริ เพื่อนไต้หวันที่เคยไปเที่ยวด้วยกันสองสามครั้ง อีกสามวันเธอจะกลับประเทศแล้ว ฉันก็เลยนัดเจอ เพื่อที่จะเอาของขวัญให้ ฉันซื้อกระเป๋าตังค์นารายาขนาดเล็กให้ เห็นมันน่ารักดี หวังว่ายูริจะชอบา

พาเฟิร์นไปด้วย ไปกินข้าวด้วยกันที่เซ็นทรัลเวิลด์ ร้านโอมุ (ไข่ห่อข้าว) ฉันสั่งเมนูมาโพโทฟุ (เต้าหู้ทรงเครื่อง) อร่อยมาก ๆ เลย แล้วก็นั่งคุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ เฟิร์นกำลังติดซีรีย์สามก๊ก ก็เลยคุยกับยูริเรื่องนี้ ยูริบอกว่าเด็กไต้หวันต้องเรียนสามก๊ก มันอยู่ในบทเรียน แต่ภาษาในสามก๊กโบราณมาก คนยุคนี้ไม่ใช้กันแล้ว เพราะฉะนั้นเรียนภาษาจากสามก๊กนี่ไม่โอเค

หลังจากนั้นฉันก็ไปคืนหนังสือที่ TK park พายูริไปดูด้วย แล้วก็แนะนำข้างใน TK park ให้ยูริดู ยูริถ่ายรูปใหญ่เลย บอกว่า โอ น่าจะรู้ก่อนหน้านี้ว่ามีที่แบบนี้ ถ้ารู้นะจะมาบ่อย ๆ ๆ ๆ เลย จะเอาไปเขียนลงรีพอร์ตให้รุ่นน้องอ่านด้วย เด็กรุ่นต่อไปจะได้ไม่พลาด ฉันก็เลยเตือนว่าถ้ามาวันหยุดคนจะเยอะมากแบบไม่มีที่นั่ง ถ้าจะมาต้องมาตอนเช้า ๆ นะจ๊ะ

พอยูริกลับไปฉันก็นั่งอ่านแกรมม่าภาษาญี่ปุ่น ยากมากกกกกกกก โหดขิง ฉันจำอะไรไม่ได้เลย ก็เลยนั่งทำโจทย์ไปเปิดหนังสือไป ต้องเปิดดิกแกรมม่าญี่ปุ่นน่ะ โชคดีที่ซื้อไว้

เฟิร์นไปหาเพื่อนที่โบสถ์ตั้งแต่ตอนห้าโมงเย็น ฉันก็เลยไปนั่งดูหนังในคอม พอดีอยากดูหนังเรื่องจิตสัมผัส หนังห่วยมาก ไม่สนุกเลย ผีก็ไม่น่ากลัว (เฟคมาก ๆ) ตัวละครก็ไม่น่ารักเลยสักตัว ชอบนางเอกนะ ที่เป็นแฟนคนที่เห็นผีอ่ะ แต่ดูไปดูมาก็งอนง่ายงี่เง่าไปนิดนึง (ไม่รู้สิ ถ้าฉันมีแฟนฉันอาจจะเป็นบ้างก็ได้ แต่ไม่เคยมีเลยไม่รู้) แล้วเด็กแพรวานี่ก็น่าตบน่าถีบเหลือหลายยยยย สงสารน้องที่มาแสดงมาก ๆ ต้องมารับบทอะไรแบบนี้ เฮ้อ

ฉันก็เลยเลิกดูกลางคัน แบบไม่ชอบแรง ก็เลยไปหา DVD สอนทำ Photoshop กับ Illustrator กลับบ้าน

วันนี้ฉันใส่รองเท้าที่ซื้อใหม่เมื่อวาน กัดด้วยล่ะ หนังยุ่ยเลย ฉันก็เลยรีบกลับบ้าน 

พอถึงบ้านฉันก็นั่งเล่น Yume100 กับ ชิโรเนโกะ เพราะพรุ่งนี้ชิโรเนโกะจะมีการอัพเดทแพชแล้วมีตัวละครใหม่เข้ามา ฉันก็เลยต้องรีบเล่นเก็บเพชร 

พอเที่ยงคืนก็พยายามจะหลับ แต่ไม่ง่วงอีกละ ก็เลยเก็บบ้าน จัดโต๊ะ จัดพวกสายชาร์จ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิก หูฟัง ที่ฉันกองรวม ๆ กันไว้หลายๆ ตระกร้าจนมั่วไปหมด จะหาอะไรทีต้องเดินรอบห้อง ก็เลยเอามารื้อจัดใหม่ แล้วก็พวก หนังสือภาษาญี่ปุ่นที่โต๊ะเขียนหนังสือฉัน มันระเกะระกะไปหมด เพราะฉันรื้อออกมาตอนทำ Gantt chart (ซึ่งเอาเข้าจริงก็ไม่ได้ทำตามมันเท่าไหร่ ออกแนวอ่านตามใจฉันมากกว่า) ก็เลยถือวิสาสะจัดโต๊ะเขียนหนังสือตรงนั้นใหม่หมดเลย พวกของกระจุกกระจิกกับกล่องแว่นที่วางระเนระนาดก็รื้อใหม่หมด

มองนาฬิกาอีกทีตีสามแล้ว เฟิร์นก็ยังไม่นอนเหมือนกัน บอกว่าไม่ง่วง นั่งดูหนังไปเรื่อย ๆ ฉันก็เลยไปอ่านหนังสือบนเตียง สักพักก็ง่วง (สูตรนี้คือเวิร์ค ทำไมแกไม่ทำตั้งแต่เทื่ยงคืนฟระ)