เขียนแล้วเห็นภาพเลยจริงๆนะ
ซึ่งหนังสือเล่มนี้ถือเป็นหนังสือเล่มโปรดเลย ถ้าท่านหยิบมาอ่านแล้วท่านจะเปลี่ยนไป

  

เราเคยอ่านงานของวินทร์ แต่ไม่ใช่เล่มนี้

เล่มนี้ก็น่าสนใจค่ะ

ชอบ..."บางครั้งเราหลงลืมและช่างเย็นชา...
(ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว)
ฉันว่าเราแสดงความเย็นชากับพ่อเเม่..ได้บ้ามาก...
ถ้าจะเปรียบเทียบให้เห็นภาพชัดๆ
* เหมือนการนั่งเปิดแอร์...ในบ้านน้ำแข็งของเอสกิโมที่ขั่วโลก ....
มิหนำซ้ำยังนั่ง...อมน้ำแข็ง "

เห็นภาพเลย

เราเองก็พยายามกอดพ่อและแม่ หอมแก้มพ่อและแม่ มาทำตอนโตแรกๆก็มีขัดๆเขินๆบ้างทั้งเราทั้งพ่อ แต่ตอนนี้กลายเป็นความเคยชิน ไม่มีร่องรอยเก้อเขินเหลืออยู่อีกแล้ว อยากจุ๊บแก้มก็เข้าไปจุ๊บได้เลย ไม่ว่าที่ไหน เมื่อไหร่ เรารู้สึกดีนะ และก็คิดว่าพ่อกับแม่ก็คงรู้สึกดีเช่น
กัน

***************************

ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ ดีใจค่ะที่อ่านเพลงพวงมาลัยจบแล้วมีรอยยิ้ม

  

สวัสดีครับ
เพิ่งไปพบว่าคุณเม้นต์ไว้ให้
บอกว่า
"ข้อความและภาพถ่ายของลุงเป็นแรงบันดาลใจ"
ขอขอบคุณมากครับ

พอแวะมาที่นี่ ขอบอกว่า

" อย่ายอมแพ้...อย่าทิ้งฝัน..."

เป็นกำลังใจให้ครับ

  

หนังสือโปรด

  

สวัสดีครับ
แวะมาเยี่ยมอีกครั้ง
สบายดีนะครับ

  

สุขสันต์วันแห่งความรักนะคะ..

ขอให้มีรักที่สมหวังตลอดไปนะคะ

อยากอ่านหนังสือบ้างแล้วล่ะซิ

  

สวัสดีครับ

แวะกลับมาเยี่ยมเยียนกัน
หวังว่าคุณจะสบายดีขึ้นมากแล้วนะครับ

...อย่าทิ้งฝัน...

ขอบคุณสิ่งดีดีที่มีให้กัน
ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
ขอบคุณจากใจ

  

ขอเชิญนะครับ

…Welcome to website loongchat…

https://loongchatblog.wordpress.com/blog