เฮ้ย! 2 เดือนแล้วอ่ะ
รวดเร็วจริงๆ อีกไม่กี่วันก็สอบประเมินผลผ่านโปรแว๊ว
ยังเป็นไม่หมดเลย เฮ้อออออ
---
วันนี้ตั้งใจจะมาเขียนใบลาออกล่ะ
ตัดสินใจว่าจะไปเรียนทำขนม แล้วไปเป็นผู้ช่วยซักพัก
แล้วค่อยไปพัฒนาปรับปรุงขนมของตัวเอง กับร้านที่กำลังจะเปิดกับเพื่อนที่เชียงใหม่
---
พูดจริงๆ แล้ว อยากอยู่มั้ย? อยากนะ
ได้เจอคนที่ดีๆ ตรงๆ ได้ใจแบบที่หายาก ก็หลายคน
พวกคนแย่ๆ มันก็แค่กลุ่มเล็กๆ เท่านั้นเอง
แต่ .. ใจคิดว่า มันอยู่ลำบากน่ะ
หมายถึง ลำบากใจ
ช่วงนี้เจอ 2 เด้ง
เด้งที่ 1 เพราะเด็กคนนึงในร้านที่มันมาจีบ พอเราปฏิเสธ มันก็เที่ยวไปบอกพวกผู้หญิงฝั่ง Service ว่าเราไม่ดีโง้นงี้ ส่วนพวกนั้นก็ไม่ค่อยชอบเราอยู่แล้ว ก็ยิ่งซวยกันเข้าไปใหญ่ สมแล้วที่ตูไ่ม่เลือกมรึง ภาพลักษณ์ดีมาก ใสซื่อ แต่แมร่งมีเมียอยู่แล้ว ก็ยังเที่ยวมาจีบคนอื่น พวกไม่รู้จักพอ
เด้งที่ 2 ก็เราเป็น Kitchen น่ะ มันก็ต้องทำงานเป็นทีม จะไม่ให้ตูคุยกับผัวของพวกหล่อนเลยรึไง? จะบ้าเรอะ ยืนใกล้ก็ไม่พอใจ คุยก็ไม่พอใจ บ้ารึเปล่า ยิ้มให้ก็ไม่ได้ ประสาท ไม่เคยไปสตรอฯ กับบรรดาผัวพวกหล่อนเลยจริงๆ **จะบอกให้นะ ตูไม่คิดสั้นเอาผัวพวกหล่อนหรอก ตูมันคนละระดับกับพวกหล่อนจริงๆ ทั้งฐานะ การศึกษา ครอบครัว สังคม เคี้ยวเล่นก็ไม่เอา ไม่อร่อยแน่ๆ**
เซ็ง !! แหม มากดดัน อยากให้ตูออกเหรอ
ไม่ออกหรอก ยิ่งเป็นอย่างนี้ ตูยิ่งยังไม่ออก
อยู่ให้ทรมานใจพวกหล่อนเล่น
---
ได้รู้หลายอย่างเลยจากการที่บอกจะออกกับนายฝั่ง Kitchen
ซึ่งเค้าบอกว่า "ผมไม่ให้ออก"
ได้เห็นว่าคนที่คิดว่าดี ที่จริงแล้วก็ไม่ได้ดี
ส่วนคนที่คิดว่าไ่ม่ดี จริงๆ แล้ว เค้ากลับดีกว่าที่คาดไว้มาก
แมนกว่า จริงกว่า
อืม คนเรานี่สารพัดจริงๆ
ศัตรูในคราบมิตร ขี้หึงบ้าบอ อิจฉาริษยา ขี้เกียจ บ้ากาม ฯลฯ
---
ไม่รู้จะอดทนได้นานขนาดไหน ดูอารมณ์วันต่อวันเลยนะเนี่ย ยัยร้อยอารมณ์เอ๊ย
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [