: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร : : วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร : แปลจากภาษาสันสกฤตเป็นภาษาจีน : พระกุมารชีวะ แปล : ธัมมนันทา สามเณรี  หลังจากอ่านหนังสือ ‘แก่นพุทธศาสน์’ ซึ่งบรรยายธรรมโดยท่านพุทธทาสภิกขุจบลง ผมเลือกหนังสือเล่มบาง ๆ ที่ชื่อ ‘วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร’ มาอ่านต่อ และพบว่าเนื้อหาหนังสือทั้งสองเล่มนั้นมีความสอดคล้องกลมกลืนกันเป็นอย่างยิ่ง ทั้ง ๆ ที่เล่มหนึ่งเป็นคำสอนของพุทธสายเถรวาท ส่วนอีกเล่มเป็นคำสอนพุทธในมหายาน ตอนแรกผมยังคิดว่า ‘วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร’ คือ ‘ปรัชญาปารมิตาหฤทัยสูตร’ แต่เมื่ออ่านจนจบ จึงพบว่าเป็นหนังสือคนละเล่ม มิใช่พระสูตรเดียวกัน แต่ก็มีเนื้อหาที่คล้ายคลึงกันเป็นอย่างยิ่ง การได้อ่าน ‘แก่นพุทธศาสน์’ แล้วต่อด้วย ‘วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร’ ทำให้ผมเกิดความรู้สึกที่ยากจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด เพราะถ้าย้อนเวลากลับไปสัก 10 ปีก่อน ผมอาจจะอ่านหนังสือเล่มนี้โดยไม่เข้าใจในเนื้อหาเลยก็เป็นได้ ผมบันทึกความรู้สึกของตัวเองหลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบ โดยเขียนเป็นบทกวี เมื่อเขียนบทกวีเสร็จ ผมรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูกอธิบายไม่ได้ ยังรู้สึกปีติอยู่คนเดียวต่ออีกหลายวันทีเดียว และมันทำให้ผมตระหนักถึงคำว่า “ถึงเวลา รู้เอง” คำนี้ยังคงเป็นจริงเสมอไม่ว่าเรื่องใดของชีวิต ถ้ายังไม่ถึงวาระรู้ ทำยังไง ศึกษาเพียงใด ก็ไม่เข้าใจ แต่เมื่อวาระเวลามาถึง เรื่องยากก็กลายเป็นเรื่องง่าย เรื่องที่ไม่เคยเข้าใจ ก็สามารถเข้าใจได้โดยยากจะอธิบายในเชิงเหตุผล ผมเขียนบทกวีนี้รวดเดียวจบ โดยไม่มีการแก้ไขข้อความ หรือเขียนผิดเลยแม้แต่คำเดียว ------------------------------------------------ : จงพิจารณาธรรมตามความเป็นจริง : สรรพสิ่งที่มองเห็นรูป ล้วนปราศจากความจริงอันเที่ยงแท้ แม้นรู้ว่า ‘ธรรม’ นั้นมีอยู่ แต่หากยึดมั่นถือมั่นใน ‘ธรรม’ ‘ธรรม’ นั้นก็มิอาจพาใครข้ามพ้นฝั่งแห่งการเวียนว่ายตายเกิด ดังนั้น แม้แต่ ‘ธรรม’ ก็ต้องวาง แม้แต่ความคิดว่าตนเองรู้ธรรม เห็นธรรม เข้าใจธรรม ได้ธรรม ก็ต้องวาง มีเพียงการวางความยึดมั่นถือมั่นทั้งปวงเท่านั้น ที่จะนำไปสู่หนทางแห่งการไม่เกิด-ไม่ดับ -ไม่ลับล่วง ไม่มีการไป ไม่มีการมา ไม่มีการเข้าสู่ ไม่มีการออกไป ไม่มีการกลับมาอีก ไม่มีการกลับไปอีก ไม่มีอะไรให้บรรลุถึง ไม่มีอะไรให้ได้รับหรือสูญเสีย เพราะลักษณะทั้งปวงที่มนุษย์กำหนดขึ้น ไร้ความจริงแท้ เพราะอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดทั้งปวง ไร้ความจริงแท้ เพราะอัตลักษณ์ ตัวตน ไร้ความจริงแท้ เพราะรูปและนามทั้งปวง ไร้ความจริงแท้ ธรรมทั้งหลาย ล้วนเป็นเช่นนั้นเอง ไม่มีธรรมใดให้ใครเข้าถึง ไม่มีธรรมใดเลย ที่ผูกมัดรัดตรึงกับรูปและนามทั้งหลาย ไม่มีธรรมใด ที่ขึ้นอยู่กับอดีต ปัจจุบันและอนาคต ธรรมะ มิได้มีสิ่งใดให้เพิ่มเติมเสริมแต่ง ธรรมะ มิได้มีสิ่งใดให้ต้องตัดแต่งลดทอน การปฏิบัติธรรมทั้งหลาย ก็เพื่อให้ตนเองเป็นอิสระ จากการร้อยรัดทั้งปวงของรูปและนาม ของสิ่งที่ตนสมมุติขึ้น การปฏิบัติธรรมทั้งหลาย ก็เพื่อคลายความยึดมั่นถือมั่นในตัวตน ในความรู้สึกว่านี่คือของตน เป็นของตน ไม่มีใคร ทำให้ใครหลุดพ้นได้ สิ่งนี้ พึงรู้ได้ด้วยตนเอง ความเข้าใจอย่างถ่องแท้ในสรรพสิ่ง คือ การปล่อยวางความยึดถือในธรรมลักษณะทั้งปวงที่อยู่ในจิต เพราะสรรพสิ่งทั้งปวง คือ มายาลวงตาลวงใจ ลวงจิตให้พลั้งเผลอไป ในพริบตานั้น จงพิจารณาตน จงพิจารณาธรรม จนเห็น ‘ธรรม’ ในตน เพื่อหนทางแห่งการหลุดพ้น จากการยึดมั่นถือมั่นในตนนี้เทอญ
ความรู้สุก อาจารย์เต๊ะตอนนี้ หลังจากอ่านที่คุณก๋า เขียนแล้ว
น่าจะเหมือนกับ คุณก๋า เมื่อ สิบปีที่แล้วนะครับ แฮร่ ฮ่าๆๆ ช่วงนี้ อาจารย์เต๊ะ อยู่บ้านคนเดียว คนอื่นไปเที่ยวกันหมด รอวันใกล้ๆปีใหม่ ถนนจะได้โล่งว่าง ได้เอารถออกไปขับเล่น คนเดียว เจ้าถนนชอบมากครับ ฮ่าๆๆๆ    โดย: multiple
 วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:8:40:06 น.สวัสดียามสายค่ะ พี่ก๋า
เช้านี้เกิดความขุ่นมัวขึ้นในจิตใจค่ะ สร้างมันขึ้นมาเอง ก็ต้องกำจัดมันไปด้วยตัวเราเองค่ะ ไม่งั้นจะหมองมัวไปยันบ่ายค่ะ วันนี้หงส์เตะทุ่มครึ่งนะคะ เตะเร็ว พี่ก๋าน่าจะได้ดู  โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
 วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:10:23:32 น.ตั้งแต่มีคุณแพรี่
มีเรื่องหื้อนั่งขำได้ตึงวันเจ้า โดย: tuk-tuk@korat
 วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:11:00:35 น.เห็นด้วยกับเม้นบนโน้นน ว่าวันนี้ถนนโล่งมากค่าา
เค้าหยุดกันแต่น้องมาทำงาน แต่..... ก็เหมือนหยุดอยู่นะเพราะแอบอับบล็อกอยู๋ ฮ่าาาาา โดย: nonnoiGiwGiw
 วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:11:05:47 น.ถึงเวลารู้เองนี่มันได้หลายเรื่องเลยนะคะพี่
เรื่องพวกธรรมดาทั้งหลายที่ตอนเด็กไม่รู้ไม่เคยเข้าใจเลย พอโตมาแล้วมันรู้เอง ปลงได้เองก็เยอะมากค่ะพี่ แต่บางเรื่องกว่าจะปลงได้ก็นานอยู่ เรามันชอบไป ยึดไปถือ ไม่มีตัวกู ไม่มีของกูเลยดูยาก โดย: nonnoiGiwGiw
วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:14:37:26 น.แง๊ๆๆๆๆๆ มีประกาศเลื่อนแล้วจริงๆด้วยพี่ก๋า
โหยยยย อุตส่าห์ตั้งตารอคู่วันเสาร์หัวค่่ำ  โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:15:42:13 น.ไม่ค่อยรู้เรื่องพุทธมหายานเลยครับ ขนาดข้ามศาสนาอย่างคริสต์ยังรู้เรื่องเขามากกว่าพุทธข้ามนิกายอีก
ติดตั้งแต่ชื่อพระพุทธเจ้าและพระโพธิสัตว์แล้วครับ รู้สึกเรียกย้าก พระสูตรเล่มนี้ก็นะ --> วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร ...ให้พิมพ์เองผมพิมพ์ไม่ถูกแน่ๆ คงไม่มีนักบวชมหายานมาออกรายการโหนกระแสเวอร์ชั่นจีน เรียกร้องว่าพุทธแทร่ต้องอ่านสันสกฤตเป็นอะไรงี้นะครับ กวีที่เขียนรวดเดียวจบ ปราศจากการปรุงแต่ง คือมาจากใจเพียวๆ เลยครับ โดย: ชีริว
 วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:16:05:54 น.น้องชอบไปซซื้อคอหมูแมคโครตอนเช้าเพราะมันมีให้เลือกเยอะ เอามันน้อยๆเอาลายเยอะๆ 555
โดย: nonnoiGiwGiw
วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:17:59:38 น.เย็นย้อนกลับไปอ่านบลอกธรรมะของตัวเองเมื่อ 10 กว่าปีก่อน
เขียนดีจริง แต่ขำได้ว่าสภาวะในใจยังมีทุกข์ จึงถ่องแท้ว่าที่เขียนที่แสดง คล้ายเข้าใจ แต่เมื่อพัฒนาไปก็ยังมียิ่งกว่านั้น สัพเพ ธัมมา นาลังอภินิเวสายะ ข้สรุปที่สำคัญสุดประโยคเดียวค่ะ โดย: mcayenne94
วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:18:01:02 น.พุทธมันแตกแยกย่อยเยอะมากจริงๆ ครับ ท่าทางยากเหมือนกัน หนังสือบางเล่มอาจต้องรอช่วงเวลาๆ หนึ่งๆ ก็ได้มั้งครับ ถึงจะอ่านเข้าใจ หรือเข้าใจมันได้ ส่วนหนึ่งเพราะประสบการณ์ชีวิตเราด้วยกระมัง
โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:18:37:09 น.สวัสดีครับ
ธรรมทั้งหลาย สรรพสิ่งทั้งหลายก็ "ล้วนเป็นเช่นนั้นเอง" นี่แหล่ะคือสาระสำคัญของธรรมชาติและทุกสิ่งที่มีอยู่  โดย: กะริโตะคุง
วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:19:26:37 น.สวัสดี จ้ะ น้องก๋า
วันนี้มาดึก เพราะทั้งวัน มัวแต่เก็บรูปที่เด็ก ๆ ส่งมาให้ในงาน คืนสู่เหย้า อิอิ ": วัชรเฉทิกปรัชญาปารมิตาสูตร :" อานชื่อเรื่องแล้ว เชื่อ เลยว่า ไม่ใช่พวกนักอ่านและสนใจเกี่ยวศาสนา คงไม่เลือกมาอ่าน แน่นอน ห้าห้า ครูเชื่อนะ ที่เธอบอกว่า ถ้าเป็นเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว เธอคงอ่าน หนังสือเล่มนี้อย่างไม่เข้าใจ แต่มาอ่านตอนนี้ ปัจจุบันนี้ เธอเข้าใจ จนสามารถเขียนเป็นกวีขึ้นมาอธิบายหนังสือเล่มนี้ เป็นเพราะอะไร เหรอ ก็เพราะเธออ่านหนังสือเกี่ยวกับศาสนาพุทธ นิกายต่าง ๆ มา มากมาย ย่อมมีความรู้เป็นพื้นฐาน เพราะหนังสือนิกายเหล่านี้ก็แตกสาขามาจากพุทธศาสนา ย่อมมีคำสอน ข้อคิด ต่าง ๆ ที่ คล้ายคลึงกัน ซึ่งจะแตกต่างกันไปก็คือแนวการสอน การปฏิบัติที่ แตกต่างกันในเรื่องปลีกย่อย แต่จุดหมายปลายทางก็เหมือนกัน ทุกนิกายแหละ นั่นคือ การปล่อยวาง ว่างเปล่าทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ ยืดมั่นถือมั่น แม้แต่ธรรมะ ก็ต้องปล่อยวางไป เช่นกัน จึงจะหลุดพ้นจาก การเวียนว่ายตายเกิด นั่นคือ นิพพาน นั่นเอง เนาะ โหวดหมวด แนะนำหนังสือ โดย: อาจารย์สุวิมล
 วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:22:30:33 น.สุดท้าย แม้แต่ ธรรมะ ก็ต้องวาง
เย็นนี้ วิ่งฮาล์ฟสำเร็จครับ เสียดายไม่ได้ไปเข้าร่วมงานวิ่งที่อ.บ้านไร่ อุทัยธานี วิ่งอยู่ข้างบ้านไปก่อนครับ รอโอกาสหน้า  โดย: สองแผ่นดิน
 วันที่: 7 ธันวาคม 2567 เวลา:23:18:56 น.สวัสดีค่ะคุณก๋า
นึกถึงภาพพู่กันเดียวที่คุณก๋าเขียนในหนึ่งลมหายใจเข้าออก คุณก๋ามีสมาธิขณะวาด กับบทกวีนี้ก็คงเช่นกันนะคะ สมาธิที่เกิดขึ้นขณะเขียน และความเข้าใจที่ยากจะอธิบาย ทำให้คุณก๋าเขียนโดยไม่มีคำผิด ไม่ต้องแก้ไขใดๆ ยินดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ด้วยค่ะ เดินออกกำลัง ต๋าเดินตอนเช้าราวครึ่งชั่วโมง ได้ 3 กม.กว่านิดๆ เดินเงียบๆ ไม่ได้ฟังอะไรเลยค่ะ ได้แต่ดูแมว ดูดอกไม้ ท้องฟ้าไปตามเรื่อง คุณก๋าเดินโดยฟังคลิปของหลวงพ่อไปด้วย ได้ประโยชน์ทั้งสุขภาพกายและใจพร้อมๆกัน เป็นวิธีที่น่าสนใจมากค่ะ คุณก๋าฝันดีคืนนี้นะคะ  โดย: Sweet_pills
 วันที่: 8 ธันวาคม 2567 เวลา:0:12:33 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 395 คน [
ไม่แวะมาทักกันแน่ๆ คุณก๋า