เมื่อภาพเล่าเรื่อง  มีคนเคยบอกว่า ชีวิตคือการเดินทาง ชีวิตคือการเรียนรู้อย่างไม่มีวันสิ้นสุด บางครั้งต้องเรียนผิดเรียนถูก เเละก้าวไปบนเส้นทางที่เราเลือกเเล้ว เป็นเพราะโชคชะตาฟ้าลิขิต ทางข้างหน้ามันจะเป็นยังไงบ้างก็ช่างมัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเนอะ  ตัวเราเองทำงานประจำ เพราะเราคือหัวหน้าครอบครัว เรื่องทุกอย่างภายในบ้าน เราจึงต้องเป็นคนตัดสินใจเเต่เพียงผู้เดียว จะผิดหรือถูก เราก็ผ่านมาได้ วันเวลาผ่านไปไวเหมือนติดปีกจริงๆ  ชิวิตประจำวันของเราคืองาน กับการเลี้ยงลูก ซึ่งเราต้องไปรับส่งลูกที่โรงเรียนทุกวัน บางครั้งเหนื่อย เบื่อ เเต่ในเมื่อมันทำอะไรให้ดีกว่านี้ไม่ได้ เขียนบล็อกดีกว่าค่ะ    A journey of a thousand miles must being with a single step เเปลว่า การเดินทางนับพันไมล์ ต้องเริ่มทีละก้าว เหมือนกับชีวิตของคนที่ต้องก้าวต่อ...   ครั้งหนึ่ง เราเคยเดินทางโดยสารรถไฟที่อเมริกา (เหมือนรถไฟไทยบ้านเราหน่ะค่ะ) เลยเอาภาพที่ถ่ายภายในที่นั่งรอขึ้นรถไฟมาให้ชม มันคือสถานีหัวลำโพงของบ้านเราเเหละค่ะ   ภาพเมื่อครั้งเดินทางไปญี่ปุ่น ใครๆก็ไปญี่ปุ่นกันเนอะ เดินสวนกับคนเป็นกลุ่มๆ ได้ยินเสียงคุยกันเป็นภาษาไทย เจอคนไทยเยอะมาก เราไปเที่ยวกันเองกับลูก2คน คนญี่ปุ่นน่ารัก มีน้ำใจ บ้านเมืองเขามีระเบียบ เเละสวยงามดีค่ะ        เราไปอยู่อเมริกา14ปี จึงได้มีโอกาศกลับเมืองไทยเป็นครั้งเเรก เมื่อเท้าเตะเเผ่นดินเเม่ เราจำเมืองไทยไม่ได้เลย บ้านเมืองมันเจริญกว่าเดิม ตอนเราบินไปอยูอเมริกาใหม่ๆ ยังไม่มีสนามบินสุวรรณภูมิ เราเลยกลายเป็นบ้านนอกเข้ากรุง ไปไหนไม่ค่อยถูกค่ะ ลูกเราไม่ชอบอากาศร้อนที่เมืองไทย เเต่เขาบอกว่า อาหารไทยอร่อยที่ซู้ดค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่เเวะเข้ามา ขอให้มีความสุขทุกท่านนะคะ        
สวัสดีค่ะ
เหงาก็เข้ามาเขียนบล็อกเลยค่ะ เวลาหมดไปเร็วมากไม่ทันเหงาเลย โดย: tuk-tuk@korat
  วันที่: 13 พฤษภาคม 2563 เวลา:7:49:44 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [
มาชื่นชมคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวในต่างแดน
ชีวิตเราคือ เราผู้ลิขิตเอง !!!
เก่งมากๆคร้า ใบหน้าเปี่ยมด้วยความสุขจริงๆคร้า