12.สุดแค้นแสนรัก # จุฬามณี ผลงานเรื่องที่ 3 กับนามปากกา จุฬามณี  แนว ดราม่าร่วมสมัย สนพ.ณ บ้านวรรณกรรม ขนาด สองเล่มจบ ราคา 480 บาท ---------------------------------------- คำนำสำนักพิมพ์.. “มยุรีย์ แม่ขอสั่งอะไรไว้หน่อยนะ จะว่าสั่งเสียก็ได้” “แม่” พอแม่เอ่ยมาอย่างนี้มยุรีย์จึงชะงัก และต้องมองหน้าของผู้เป็นแม่ “อย่าทิ้งพี่ยงยุทธนะลูก นับถือเขาเป็นพี่” “แม้เขาไม่นับพวกเราเป็นน้องนี่หรือค่ะ” “ใช่ แม้เขาไม่นับว่าเราสองคนเป็นน้อง แต่แม่อยากให้ลูกทั้งสองคนนับถือเขาเป็นพี่ชาย อย่าเอ่ยถึงเขาด้วยน้ำเสียงแบบนั้นเลย แม่ใจคอไม่ดี” ใบหน้าของมยุรีย์บึ้งตึงขึ้นมา น้อยใจว่าแม่รักพี่ชายคนโตมากกว่าเธอและพี่ธนา “ที่พี่เขาเป็นแบบนั้นไม่ใช่ความผิดของพี่เขาหรอกนะ มันเป็นความผิดของแม่เองที่ไม่มีปัญญาเอาเขากลับคืน..” “ถ้าแม่มีพี่ยงยุทธแม่จะได้แต่งงานกับพ่อไหมละ” “อย่าไปพูดถึงเรื่องที่มันไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลยลูก พูดเรื่องที่มันน่าจะทำได้ในอนาคตมากกว่า” อัมพรสอนลูกสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ “แม่เองไม่อยากอยู่กับอดีตหรอกลูก แต่ว่าอดีตที่แสนเจ็บปวดนี้ แม่ปล่อย แม่วางไม่ได้ ดังนั้นปัจจุบันที่จะทำให้อนาคตมันดีขึ้น แม่ก็อยากทำ พี่น้องต้องรักกัน และแม่ก็เชื่อว่าความรักที่แม่และ น้อง ๆ มีให้พี่ยงยุทธเขา สักวันหนึ่ง เขาจะมองเห็นและหันกลับมาหาเรา” “และถ้าไม่มีวันนั้น” “เราจะได้ไม่เสียใจไงมยุรีย์ เวลามันเรียกคืนมาไม่ได้นะลูก เข้าใจที่แม่พูดไหม” มยุรีย์จำต้องพยักหน้า บางคนคิด รู้สึกอย่างนี้ หากอีกหลายคนในอดีตอันยาวนานนั้นต่างหาก นำพาเหตุการณ์เท่าปลายเมล็ดข้าว ลุกลามสุดลูกหูลูกตายิ่งกว่าเอาผืนนาทั้งตำบลมารวมกัน จากคนนาติดกัน กลับกลายเหมือนคนละฟากทุ่งทอง จากคนเคยคุ้น เปลี่ยนไปเปนคนไม่ทักไม่รู้จัก จากคนแสนรัก ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ อารมณ์มันจะพุ่ง มันจะลามถึงขั้น "สุดแค้น" ต่อกันได้อย่างไร หากมันก็เกิดขึ้นแล้วอย่างสมบูรณ์ชนิดสุดสุดใน "สุดแค้นแสนรัก" นี้ ที่ต้องกล่าวเสมือนย้ำว่าสุดสุด ก็เพราะ "จุฬามณี" ผู้เขียน สร้างอารมณ์เรื่อง ทั้งบทสนทนา ความสัมพันธ์ของบุคคล ความรู้สึกลึก ๆ ของแต่ละคน กระทั่งแสดงอก เก็บกด ทั้งอารมณ์แค้น ทั้งความรู้สึกรักได้สุดสุดจริง ๆ "อะไรมันจะขนาดนั้น" คืออารมณ์ระหว่างอ่าน แค้น เพราะถูกหยาม ถูกกระทำ..ว่าทรมานแล้ว รัก เพราะรักเขา เขาไม่รักด้วย..ว่าทรมานแล้ว แต่ทั้งรักทั้งแค้น จากความผูกพัน จากสิ่งดีดีที่ได้รับจากบุคคลนั้น ดุจพันธนาการชีวิตนี่สิ มันสุดบรรยาย อ่านแล้ว นึกถึง "ทางสายกลาง" ของพุทธองค์ไว้ จะ "จะแจ้งไ แก่ใจว่า นั่นแหละ ความสุขแท้ของชีวิต รักชนก นามทอน บรรณาธิการ สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม เดือนตุลาคม 2553 ------------------------------------------------------------ คำโปรยปกใน ใช่ ย่าไม่ได้เลวร้ายกับเขา ย่าไม่ได้รังเกียจเขา ย่าทั้งเอาใจใส่ เลี้ยงดูเขาด้วยความรักยิ่ง แต่ในใจเขามีคำถามแผดเผาใจให้ทุรนทุราย มันทรมานนัก ย่ารู้ไหม มันร้าวรานใจแค่ไหน ทำไม! ผมอยากถามว่า ทำไมย่าจะต้องโกหก ทำไมย่าต้องให้ร้ายป้ายสีแม่ของเขา จนเขาเกลียดแม่ จนเขามองความรักที่แม่มีให้เหมือนสิ่งปฏิกูล ทำไมย่าต้องทำให้เขาเกลียดแม่ ทั้งที่ย่าก็รู้ทั้งรู้ว่า ความรักของแม่นั้น มีไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าความรักของย่า และที่สำคัญ ย่าก็เป็นแม่คนเหมือนกัน ทำไมย่าถึงไม่นึกเห็นใจ "คนเป็นแม่คน" เหมือนกันบ้าง ในที่สุด เขาก็ไม่เหลือใคร ไม่มีใครรักเขาจริง แม้แต่ย่า ไม่มีใครต้องการเขา คนที่มีแต่ปัญหา ภาพ "สุดแค้นแสนรัก" เบื้องหน้า บางคนสาสะใจ บางคนร่ำไห้ให้อย่างเห็นใจ อย่างเข้าใจ และอย่างไม่รู้ว่าจะช่วยเหลืออย่างไร แม้จะแสนรักเพียงใดก็ตาม.. ปล. ว่าที่ละคร ช่อง 3 กำลังดูทีวีเรื่องเจ้าสาวไร่ส้มตอนแรก
 โดย: ยายเก๋า (ชมพร
 ) วันที่: 9 ธันวาคม 2553 เวลา:21:34:25 น. |
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [