The reader ดูแล้วร้องให้เป็นวรรคเป็นเวร อินจัด วันนี้ดึกแล้ว พรุ่่งนี้ค่อยมาเขียนต่อค่ะ ฮ่าๆ  ผ่านไปสองวันแล้วกว่าจะได้กลับมาจับคีย์บอร์ดเขียนเรื่องราวเพื่อบันทึกถึงความรู้สึกที่ได้รับหลังจากการดูหนังเรื่องนี้ และรู้สึกว่า ประทับใจมากๆ  ก่อนอื่น มาดูเรื่องย่อกันก่อนนะคะ ชื่อ The Reader (2009) | The Reader (2009) แนว : Drama, Romance, Thriller แสดง : Ralph Fiennes ... Michael Berg , Jeanette Hain ... Brigitte , David Kross ... Young Michael Berg , Kate Winslet ... Hanna Schmitz , Susanne Lothar ... Carla Berg ทีมงาน : Stephen Daldry เข้าฉาย : 12 ก.พ. 2552 เรื่องย่อ The Reader ในอ้อมกอดรักไม่ลืมเลือน ณ ประเทศเยอรมัน หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ไมเคิล เบิร์ก เด็กหนุ่มแรกรุ่นวัย 15 ต้องมาพบกับ ฮันน่า สาวใหญ่วัย 36 ไมเคิลลุ่มหลงกับโลกกามารมณ์แปลกใหม่ที่เขาค้นพบจากฮันน่า พิธีกรรมแห่งความรักต่างวัยของทั้งคู่ ก็คือ เด็กหนุ่มต้องการอ่านวรรณกรรมชั้นเอกของโลก อาทิ "The Odyssey" "Huck Finn" และ "The Lady with the Little Dog" ให้เธอฟังทุกครั้งก่อนร่วมรักกัน ด้วยกิริยาอาการของฮันน่าขณะที่ฟังเขาอ่านจึงทำให้ไมเคิลอยากอ่านให้เธอฟัง มากขึ้นๆ เพื่อทอดเวลาร่วมรักให้นานที่สุด จนกระทั่งเมื่อเธอหายตัวไปจากชีวิตของไมเคิล เด็กหนุ่มซึ่งต่อมาเติบโตเป็นชายวันกลางคนผู้ไร้ความสุขก็ค้นพบว่าเขาโหยหา การอ่านอย่างรุนแรง แต่ในที่สุดไมเคิลก็ได้พบกับฮันน่าอีกครั้งในศาลกรณีสังหารหมู่ในสงครามนาซี พร้อมกับความจริงบางอย่างของฮันน่าที่กำลังถูกเปิดเผย ต่อไปนี้จะเป็นการแสดงเนื้อหาของหนังอย่างชัดแจ้งนะคะ ใครที่ยังไม่ได้ดูแนะนำว่าให้ข้ามไปได้เลย เพราะว่าค่อนข้างจะจำหนังเรื่องนี้ได้พอสมควร เรียกว่าดูไม่สนุกกันเลยละทีนี้ เริ่มต้นเรื่องด้วยภาพของเด็กหนุ่มบนรถราง ที่ประเทศเยอรมัน เด็กป่วยคนหนึ่งโซเซอยู่บนรถ แทบจะล้มทั้งยืน มีคนมาขอเก็บค่าโดยสารก็ไม่อาจจะให้ได้ แล้วเด็กหนุ่มคนนั้นก็เดินลงจากรถไปอาเจียนอยู่ที่ตรอกแห่งหนึ่ง ฉับพลันมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินผ่านมา เธอถามว่าเด็กน้อยเป็นอะไร แล้วเดินจากไป ฉับพลันเธอก็เดินกลับมาอีกรอบ แล้วช่วยเขาทำความสะอาดพื้น และดูแลจนแน่ใจว่า อาการของเธอดีขึ้นมาบ้างแล้ว เมื่อเด็กชายกลับถึงบ้าน ปรากฎว่า เขาได้รับเชื้อไข้อีดำอีแดง (ไข้อะไรน้อ) เดินไม่ได้ ถึงสามเดือน แต่เด็กชายยังจำเรื่องที่มีคนช่วยชีวิตได้ตลอด ไม่เคยลืม และคิดหาโอกาสในการตอบแทนบุญคุณเธอ เมื่อหายดีแล้ว เด็กชายได้ไปหาผู้หญิงคนนั้นในสถานที่ที่เคยเจอกัน เขาเอาดอกไม้ให้ด้วย แล้วก็กลับไป เขาคิดถึงผู้หญิงคนนั้นแล้วกลับไปอีกครั้งหนึ่งและครั้งนี้พวกเขาก็ได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งขึ้นมาเป็นครั้งแรก เธอได้ขอร้องให้เขาอ่านหนังสือให้ฟัง และทุกๆครั้งที่เขามาหาเธอเพื่อมีอะไรกัน เขาจะต้องอ่านหนังสือให้เธอฟัง โดยที่ เธอไม่รู้เลยว่า เขาชื่ออะไร และเธอไม่เึคยถาม เธอเรียกเขาว่า เจ้าหนู (Kids) จนกระทั่งวันหนึ่งเขาก็อดทนต่อไปไม่ได้ อยากจะรู้อยู่เหมือนกันว่า เธอชื่ออะไร เขาเอ่ยปากแนะนำตัวเองกับเธอก่อน แล้วถามว่าเธอชื่ออะไร และเธอตอบเขาอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ชื่อของเธอก็ยังอยู่ในใจเขาแบบที่ไม่มีวันลืม ระยะเวลา่ผ่านไป เธอได้เลื่อนขั้นจากงานเก็บค่าโดยสารรถรางที่เธอทำอยู่ แล้ววันต่อมา เมื่อเขาไปหาเธอ เธอก็หายไป  ระยะเวลาผ่านไป เด็กหนุ่มได้กลายเป็นนักเรียนกลุ่มหัวกะทิในสาขาวิชากฎหมาย ได้มีโอกาสเข้าไปรับฟังคำพิพากษาและพิจารณาคดีเพื่อตัดสินจำเลยในคดีของการกระทำเกี่ยวเนื่องกับสงครามโลกครั้งที่สอง ของค่ายกักกันโดยกลุ่ม SS และเมื่อมีการขานชื่อเกิดขึ้น เด็กหนุ่มก็ต้องน้ำตาคลออยู่ในใจ ชื่อของเธอคนนั้น ถูกนำมาพิจารณาคดี ในฐานะของผู้ต้องหา และสุดท้ายแล้ว เธอก็ยอมรับทุกคำตัดสิน และต้องยอมรับว่าทำ เพราะเธอยืนยันว่า รายงานทุกอย่างที่เขียนส่งไปยังหน่วยบังคับการ SS เป็นลายมือของเธอ ซึ่งเขาเองก็รู้อยู่เต็มอกว่า มันไม่ใช่ เธอไม่ใช่คนที่เขียน แม้แต่อ่านหนังสือเธอยังทำไม่ได้ เธอจะเขียนได้ยังไง เด็กหนุ่มต้องการจะไปพบเธอเพื่อขอข้อมูลและความต้องการที่จะขึ้นไปเป็นพยาน แต่แล้วเขาก็ไม่ตัดสินใจที่จะไปพบ ปล่อยให้เธอรออยู่อย่างนั้น เวลาผ่านไป เด็กหนุ่มได้กลายเป็นทนาย ที่มีลูกสาว 1 คน และได้หย่าขาดกับภรรยาแล้ว และไม่เคยยอมกลับบ้านเดิม แม้แต่งานศพของบิดาตนเอง แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็กลับไป กลับไปเพื่อพาลูกสาวของตนไปหายาย และเขาตัดสินใจที่จะเขียนจดหมายถึงเธอ ด้วยความที่เขาเองรู้ว่า เธอไม่สามารถอ่านหนังสือได้ เขาจึงอัดเทป นิยายเรื่องต่างๆไปให้เธอฟัง และเธอรู้เลยว่า นั่นคือเขา เธอต้องการที่จะเขียนจดหมายหาเขา พยายามนั่งแกะตัวอักษรทีละตัว โดยเ้ริ่มจากนิทานเด็กเรื่องกระต่ายกับเด็กคนหนึ่ง เธอเขียนจดหมายหาเขาสั้นๆ เพื่อบอกถึงความต้องการต่างๆ เช่น ฉันต้องการนิยายรักมากกว่านี้ และเขาก็ยังคงอัดเทปเสียงส่งไปให้เธอ แทนที่จะเขียนตอบไปหาเธอ  เริ่มจะงง ตกลงว่าเรามาเล่าเรื่องให้ฟังอย่างนั้นหรือ คือว่าประทับใจเรื่องนี้มากค่ะ เรื่องที่ทำให้ร้องให้ คือ ความรู้สึกของพระเอก ที่มันค่อนข้างตรงกับชีวิตของเรามาก ความรู้สึกสงสัยในตัวของผู้ที่ตัวเองรักมาก คิดถึงเขาทุกลมหายใจ ว่าเขารักเราไหมนี่มันทรมานมากนัก พระเอกเฝ้าถามเธอตลอดเวลา ว่าเธอเคยคิดถึงเขาบ้างไหม เธอเคยต้องการจะพบเขาบ้างไหม เคยสนใจบ้างไหมว่า เขาเป็นคนยังไง ชอบอะไร เกิดวันไหน และเธอไม่เคยถามเธอ ไม่เลยสักคำ  เท่านั้นหละ น้ำตาเราก็ไหลนอง มันตรงกับที่เป็นอยู่ตอนนี้มากๆ  ความสัมพันธ์ระหว่าง ผู้หญิงอายุ ราว 30ปลายๆ กับเด็กชายอายุ 15 มีแง่มุมของศีลธรรมเป็นหลักมั้ง แต่โดยส่วนตัวที่รู้สึกเศร้ามาก เพราะว่าพระเอกรักคนแก่มาก แบบไม่รู้ว่าตัวเองรักเพราะเหตุผลอะไร และไม่เคยรู้เลยว่า ความรักที่ตัวเองทุ่มเทให้น่ะ อีกฝ่ายเคยรับความรู้สึกนั้นไหม มันโดนฮะ เศร้า ฉากxxxx ในเรื่องไม่ได้ทำให้รู้สึกเสียวว้อยเลย รู้สึกสงสาร และงุนงง หนังดีกว่าที่คิด แต่เปิดดูทั้งครอบครัวไม่ได้แน่นอน แม่ด่าแน่นอน ดนตรีประกอบเพราะมาก ให้ความรู้สึกเศร้า สับสน เหงามาก สำหรับเรานะ ซึ่งอยู่ในระดับ คนดูหนังที่เอาแต่ใจ แต่มันเศร้าจริงๆ คิดถึงความรู้สึกของเด็กคนนั้น ยังสามารถบีบน้ำตาออกมาได้ เวอร์ตลอดเลยอะ สงสารพระเอก เหมือนกับรักคนไม่มีหัวใจ มันโดนใจป๋มๆๆๆ คือพระเอกก็จะนั่งคิดตลอดว่า ที่ผ่านมา มันเคยรักเรามั้ยวะ พระเอกจะถามตลอดว่า คุณเคยคิดถึงอดีตมั้ย เพราะพระเอกน้อยใจมาก และน้อยใจมาตลอด แง้ๆๆๆๆๆๆๆ  เรื่องนี้ มีคอมเมนต์บอกมาว่า สงสารนางเอก แต่เรากลับสงสารพระเอกมากกว่าค่ะ เพราะคิดว่า นางเอกเป็นคนทำตามหน้าที่ ทำเฉพาะหน้าให้ดีที่สุด ไม่ค่อยคิดถึงอะไรใคร ไม่ต้องการความผูกพันใดๆ จนกระทั่งเธอได้กลับมาขึ้นศาล ความเป็นมนุษย์จึงได้เริ่มเกิดขึ้นในตัวเธอมากขึ้น ใครมีแฟนที่ไม่ใส่ใจ อย่าไปดูเรื่องนี้นะคะ เดี๋ยวจะร้องให้จนเหนื่อย แบบเจ้าของบล็อค เศร้ามากกเรื่องนี้พระเอกสองคนทั้งเด็กและผู้ใหญ่า หล่อถูกใจเรามากค่ะ ยิ่งมองยิ่งหล่อ ดูไปดูมาไปค้นหารายชื่อนักแสดงดู ถึงรู้ว่า คนโตแสดงเป็นวอลโดมอร์ท นั่นเอง มิน่าถึงได้หล่อมากๆ เพราะในเรื่องแฮร์รี่พอตเตอร์นั้น วอลโดมอร์ทนั้นเป็นชายหนุ่มรูปงามมาก และเขาก็ช่างรูปงามมากจริงไค่ะ ด้วยความเคารพ |
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เราดูเพราะชอบRalph Finnes พระเอก(ตอนแก่)มากๆ ขนาดเขาอายุเยอะแล้วเขายังดูดีอยู่เลย
สงสารนางเอกเหมือนกันคะ