Kyoto Clearing ก่อนวันสุดท้ายของเราที่ รพ KPUM นี้ ตอนที่ไปราวด์ ICU อยู่ อยู่ดีๆ chief resident ผู้ที่ ที่ผ่านมาได้แต่ยิ้มละไมเป็นส่วนมาก ก็เข้ามาถามว่า เรามีโปรแกรมอะไรรึเปล่าเย็นนี้ ถามไปถามมาอย่างกะท่อนกะแท่น ได้ความว่า - วันนี้ไปกินเลี้ยงกันเถอะ เราจะไปเลี้ยงส่งเธอนะ อาจารย์ก็ไปด้วยนะ - สำหรับงานนี้ staff ที่ไปได้ก็มี Dooi sensei และ Kanda sensei หัวหน้าภาค นอกนั้นก็เป็น resident และนักเรียนอย่างเรา รวมไปถึง Kyoko นักเรียนที่ดูแลเราอยู่และ Goto-san นักเรียนปีหกที่มาอยู่ ward CVT ตอนนั้นพอดี ด้วย งานนี้มาชุมนุมกันที่โรงพยาบาลในตอนเย็นแล้วก็เดินทางไปยังร้านอาหารด้วยกันหมด เป็นครั้งแรกที่เห็นว่า Dooi sensei ปั่นจักรยานมาทำงาน แล้วก็นอกเวลางาน ยังสวมเสื้อ jacket และหมวก baseball ที่ดูธรรมดาอย่างยิ่ง ไม่เหมือนตอนที่อยู่ในเวลางานเอาเสียเลย ดูเชยๆนิดหน่อยแต่ก็น่ารักดี ส่วน Kanda sensei นั้นยังเหมือนเดิม เหมือน Doraemon ไงล่ะ 555 (ด้วยความเคารพนะคะจารย์)  ร้านที่เขาพอกันไปเลี้ยงในวันนี้เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นแบบที่ เรียกว่า ร้านอาหารชั้นสูง ที่จะเสิร์ฟอาหารเป็น course โดยที่ไม่ต้องสั่งเลย มาเองเรื่อยๆ แล้วก็จะไม่รับลูกค้าแปลกหน้าด้วย นอกจากนี้ทางเข้าก็ยังดูลึกลับ ไม่มีอะไรบ่งบอกว่าเป็นร้านอาหารเลยด้วยซ้ำถ้าดูจากทางด้านหน้า Kyoko แอบมากระซิบกับเราหลังจากเข้ามาในร้านว่า -พามาเลี้ยงดีมากๆเลยนะเนี่ย ค่ากินคงจะประมาณคนละสามพันบาทได้ละมั้ง เราเองยังไม่เคยมากินเลยนะจั่น - นอกจากอาหาร ก็ยังต้อมี สาเก ! แน่นอน แต่พอเราบอกว่า ดื่มสาเกไม่เป็นค่ะ ทุกคนก็ทำหน้า งง มาญี่ปุ่นไม่ดื่มสาเกได้ไง!! .. ก็เลยได้จิบแค่เล็กน้อย พอไม่มึน ตามธรรมเนียม งานเลี้ยงส่งท้ายก็จะมีการสัมภาษณ์กันเล็กน้อย เราก็โดนถาม แน่นอนอยู่แล้ว .. ว่าประทับใจอะไรบ้างที่มาญี่ปุ่น พอบอกว่า - umeboshi- (บ๊วยดอง) ก็มีแต่คนอึ้ง แล้วคุณ chief resident ก็บอกว่า ที่บ้านส่งมาให้ประจำเลย ไว้วันหลังจะแบ่งมาให้นะ แล้วก็หัวเราะกันใหญ่ว่า ทำไมเราชอบอะไรที่มันพื้นๆจังเลย นอกจากนี้ก็ยังชอบ nishin soba ทำเองง่ายดี อร่อยด้วย แล้วก็ข้าวแกงกะหรี่ ที่พอพูดไปก็โดนบอกกลับมาว่า - นั่นมันไม่ใช่อาหารญี่ปุ่นซะหน่อย - ด้วย แล้วก็โดนถามเรื่องผู้ชายที่ชอบ เราก็เนียนๆไปว่า Natsume Soseki ก็ทำเอาอึ้งทั้งวงเหมือนกัน 555 แต่ก็ตอบแบบนี้ไปแหละ ไม่เคืองใครดี มีเรื่องให้คุยต่อด้วย สนุกดี เรียบ!  พอกินที่ร้านเสร็จแล้วก็ชักชวนกันไปต่ออีกที่หนึ่งซึ่งเป็น pub ที่เขาชอบไปกันเป็นประจำทุกสัปดาห์ (เพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าต้องไป nomunication กันทุกสัปดาห์จริงๆด้วย แม้แต่หมอก็ตาม) ระหว่างทางเดินไปที่ pub ก็คุยกันไปเรื่อยๆ ก็เลยรู้ว่า คุณ chief resident นี่ ภรรยากำลังจะคลอดลูกในอีกไม่กี่เดือนแล้ว เราก็ไม่รู้จะพูดยินดียังไง ก็เลยถามไปตรงๆว่า -ตอนนี้เราควรจะพูดว่าอะไรเหรอคะ?- เขาก็หัวเราะ แล้วก็ตอบว่า -omedetou ไง - (ยินดีด้วย) -อ้าว แล้วออกมาข้างนอกอย่างนี้ดึกๆดื่นๆ ภรรยาไม่ว่าเหรอคะ - จะกล้ามาหือได้ไง! - แล้วก็ทำเป็นตลกบอกว่า - ล้อเล่นน่ะ ก็ภรรยาก็เข้าใจนะว่าทำงานมันก็จำเป็นต้องมีการสังสรรค์ - ประมาณว่า เป็นเมียพี่ต้องอดทนน่ะ ทีนี้ เรานี่แหละที่ขำเสียเอง ก็น่ารักดี คนเราต้องอยู่ด้วยความเข้าใจกันเนอะ สักพัก ก็มีคนแยกไปกันสองคน เราเองก็ฟังไม่รู้เรื่องว่าไปไหนก็ก็เลยร่ำลา บ๊ายบายไปซะ แต่ที่ไหนได้ พอเดินไปถึง pub สองคนนั่นก็กลับมาพร้อมด้วยดอกไม้ช่อใหญ่  แล้วก็บอกว่า - your colour is orange . like sunshine. - แล้วก็ยื่นให้ เรางี้ ทำหน้าไม่ถูกเลย แค่นี่ก็ดีมากๆแล้วนะ นี่ยังอุตส่าห์ไปหาดอกไม้มาให้ตอนเที่ยงคืน!! (แต่ก็มีแอบบ่นกันเล็กน้อยว่านี่ต้องนั่ง taxi ไปหาร้านเลยนะเพราะไม่แน่ใจว่าร้านดอกไม้ร้านไหนที่ยังเปิดอยู่บ้าง!)  ร้านนี้ท้ายร้านจะมีห้องเล็กๆสำหรับการสังสรรค์แบบเป็นส่วนตัว เป็นโต๊ะญี่ปุ่น นั่งล้อมรอบกันได้ประมาณ 7-8 คน ก็นั่งคุย นั่งดื่มเหล้า สาเก เบียร์ กันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งนู่น ตีสองนู่นแหละ ถึงได้เวลากลับกันจริงๆ       ก่อนกลับ คุณเจ้าของร้านที่ซี้กับ dent และอาจารย์เรามากๆก็บอกว่า ขอบคุณที่มานะ ให้หมวก baseball Hanshin Tigers เป็นของขวัญที่ระลึกด้วย แล้วก็บอกว่า ห้ามเชียร์ทีมอื่นนะ! 5555 ติดสินบนนี่นา!   ก่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน อาจารย์ก็บอกว่า พรุ่งนี้ จั่นไม่ต้องมาเรียนก็ได้นะ เพราะว่าวันนี้กลับดึกแล้ว ไปนอนซะ เพราะว่าต้องเตรียมตัวเดินทาง ก่อนจะจากกันก็ยังทำซึ้งได้อีกนะ ขอบคุณมากๆเลยค่า! วันเดียวกันนั้นยังไป Nanzen ji Volleyball team ด้วย ไว้ค่อยเอามาลงเพิ่มค่ะ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [