|
|
ชีวิตออร์โต้โรบอท D A Y : 2 5
M O N T H : A P R I L
Y E A R : 2 0 1 9 "เจ้าสิ่งที่ฆ่าฉันให้ตายไม่สำเร็จนั่นแหละ
ที่ช่วยให้ฉันแกร่งขึ้น..."
เครดิต: นิทซเช่อกว่าจะนึกขึ้นได้ว่า... ชีวิตก้าวข้ามมาปีอีกปีแล้ว
ก็ผ่านมาเกือบกลางปี ยาวนานถึงปลายเดือนเมษายน..
ยังเอ้อออ ระเหยลอยชายเหมือนเดิม... เพิ่มเติมคือความขี้เกียจ
ใช้ชีวิตเหมือน.. จักรกลทำงานระบบอัตโนมัติ
จนเวลาผ่านไป ผ่านไป ผ่านไปเรื่อยๆ แทบไม่รู้สึกตัว
หมดไปเป็นปีๆ ก็ไม่เห็นว่า.. มันจะมีอะไร ใหม่ๆ ขึ้นมา...
ลอยเคว้งคว้าง ท่วมกลางเมืองใหญ่
ตื่นนอน ---> ออกมาทำงาน ---> กลับบ้านกินข้าว
---> แล้วก็นอน --> เช้าก็ตื่น วนเวียน อยู่อย่างนี้..
สิ่งขับเคลื่อนหลักที่คอยกระตุ้นให้มีลมหายใจใช้ชีวิต ก็คือ 'หนี้สิน'
หากไม่มีหนี้สินแล้ว บางทีก็ยัง งงๆ เลย ว่าจะดำเนินชีวิตไปเพื่ออะไร..
ต้องขอบคุณหนี้สินสินะ ที่ทำให้ชีวิตมีความหมาย!
55555555555+
แต่ไม่ว่ามันจะดำเนินไปตามรูปแบบไหน.. สุดท้ายมันก็ยังต้องไป.. ต่อไป..
เมื่อเรามีหน้าที่+หนี้สิน เป็นพลังงาน
นาฬิกาของเรา จึงไม่เคยหยุดหมุน...
กาลเวลา... ไม่เคยหยุดเดิน
ที่พร่ามมาทั้งหมดนี่ก็... ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกว่า สองสามปีมานี้
ตัวเอง แทบไม่ได้คุยกับตัวเองเลย เหมือนชีวิตมันเรื่อยเปื่อย
ไร้แก่นสารยังไงก็ไม่รู้ .... สติ
สติ....... แทบไม่ค่อยมี
เป้าหมาย.... ก็หายหด
เลยคิดว่า.... ในวันหนึ่งๆ ที่ผ่านไป
ถ้าเราตั้งใจเอาเวลา แค่ไม่กี่นาที .... มานั่งคุยตัวเองบ้าง
เพ้อเจ้อบ้าง .... อยากบ่นไรก็บ่นบ้าง...
ในพื้นที่ส่วนตัวนี้................. อยากพล่ามไรก็พล่าม
อะไรๆ ไอ้อาการสับสนเคว้งคว้างบ้าบอ นั้นจะดีขึ้น
และเผื่อว่าไอ้อาการ....
ชีวิตออร์โต้โรบอท
จะหายไปด้วย
..................
.............................
...................เฮ้อออ หวังว่านะ
555+บันทึกโดย.... หนอนเจ้าเก่าเจ้าเดิม'
ปล.เหมือนสับสนยามแก่เนอะ
|
Intooneweb.BlogGang.com
nonnoiGiwGiw
 ผู้ติดตามบล็อก : 52 คน [ ?]
|
|
