เรื่องบางเรื่อง ๑ เมื่อวานอังคาร ได้ข่าวเศร้า พ่อของคนรักเก่าของฉันสิ้นเสียแล้ว ใจหายทันทีที่รู้ .. ถึงแม้เรา จะห่างกันมานานมากแล้ว ก็ตาม อย่างไร .. เธอก็ยังเป็นคนรักของฉันอยู่ดี ข่าวฝากมาจากญาติของเธอ ที่ฉันเคยทำงานที่เดียวกันมาก่อน เธอว่า ไม่ว่าง ไม่ต้องมาก็ได้ คำพูดง่าย ๆ ที่ทำให้คิดไปเองหลายรอบ ไม่อยากให้ไป หรือ ไม่อยากรบกวน ถึงอย่างไร ฉันก็ลบล้างความคิดทั้งหมดทิ้ง เพราะไม่ว่าด้วยเหตุใด เธอยินดีหรือไม่ ฉันก็จะไป เราใช้ชีวิตร่วมกันมากกว่า 7 ปี แล้วยังที่รู้จักกันก่อนหน้านั้น กับคนในครอบครัวเธอ ฉันก็ถือเสมือนสมาชิกคนหนึ่งเช่นกัน ความไม่รอย หรือจะอาถรรพ์ของเลขเจ็ดก็ตาม เรื่องราวก็จบลง .. คล้ายกับการหย่าร้าง ที่มัน ไม่สวยนัก ไม่ได้มีเรื่องราวทะเลาะเบาะแว้งกัน แต่ก็เงียบจนไร้ถ้อยคำ เรื่องเหล่านั้นผ่านไปแล้ว ฉันกับเธอ เดินกลับมาหากันอีกหลายครั้ง แต่มันก็ไปไม่ได้ จนต้องคำว่าเพื่อนในระยะประชิด ที่ห่างมากกว่าหนึ่งช่วงแขน แล้วเวลา ก็ผ่าน จนห่างเกินกว่าจะมองเห็นกัน ไม่รู้สิ ฉันอาจจะคิดอะไรไปเองก็ได้ อย่างไร ฉันก็ไป ไปในฐานะของคนที่เคารพรัก ไปในฐานะของคนรู้จัก ไปในฐานะของ ... .................................... ทราบข่าวแต่เช้า โทรหาเพื่อนอีกคนที่มีเบอร์เพื่อนคนนี้ เพื่อนที่เคยสนิทกับฉัน และ รู้จักมักคุ้นกับเธอ เราสามคนเคยทำงานที่เดียวมาก่อน ก่อนเธอจะย้ายไปที่ใหม่ ความพยายามไม่เป็นผล ฉันติดต่อเพื่อนไม่ได้ ก็เลยต้องไปคนเดียว .................................... แล้วก็หน้าชา ด้วยความโมโห แต่ไม่ถึงกับโกรธ เมื่อพบว่าคนที่ฉันพยายามจะตามหา โทรหา นั่งอยู่ในงาน อารมณ์ที่บอกไม่ถูกว่าอะไร ยังไง หรือเขาจะเป็น ... ส่วนเธอ เดินออกมาต้อนรับฉันด้วยความตกใจ ระคนแปลกใจ กับครอบครัวเธอ ทุกคนยังยิ้มให้ฉันเหมือนเดิม กับแม่เธอที่ฉันไม่เคยแม้สัมผัสมือ แม่เดินเข้ากอดด้วยความคิดถึง เท่านั้น ฉันก็ปลิ้มใจ ฉันก็ดีใจ ดีใจที่ทุกคนไม่ได้โกรธเกลียดกัน เธอพาไปนั่ง ฉันว่า ไม่เป็นไร ฉันไม่ใช่แขกของงาน ไปต้อนรับคนอื่นเถอะ อย่าลำบากอะไร ฉันลงไปนั่งข้างเพื่อน บอกเล่าอย่างที่ตัวเองทำไปในวันนี้ เพื่อนว่า รู้แล้ว รู้ตั้งแต่วันศุกร์ที่เสีย แต่ฉันไม่มีเบอร์นาย อย่างนั้นหรือ ??? ส่วนโทรศัพท์ของเธอเสียมองไม่เห็นเลขที่หน้าจอ จึงไม่ได้โทรตามใคร ฉันเชื่อในคำนั้น เพราะได้เจอกับพี่อีกคนที่รู้จักกัน และเพิ่งทราบข่าวเช่นกัน ธรรมดาของงาน ที่คนในครอบครัวจะยกน้ำ อาหาร ฉันเดินเข้าครัวไปช่วยเขายกน้ำและเก็บจาน เจอกันในครัว เธอเอ่ยคำขอบคุณเบา ๆ ฉันยิ้มให้และว่าไม่เป็นไร ( ๑ )
คุณคะ อาถรรพ์เลข 7 มักเกิดขึ้นกับทุกคู่รึเปล่า
 อ่านแล้วชักกลัว ... แต่สำหรับฉันยาวสุด 2 ปีแล้วจบด้วย  แบบนี้ ... อย่างน้อยก็เคยได้รักกันราตรีสวัสดิ์ค่ะ โดย: Karn_theFreeItem
 วันที่: 1 พฤษภาคม 2552 เวลา:0:18:51 น.เล่าต่อซิ
เราว่า การได้เล่าเรื่องราวในใจ บางที อาจทำให้เราสบายใจขึ้นบ้าง .. กอดอก ตั้งใจฟัง นะคุณ หวัดดี โดย: .. IP: 119.31.80.224 วันที่: 1 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:54:34 น.
มาเยี่ยมอ่ะ
สะบายดีมั๊ยคุณ .. โดย: .. IP: 119.31.5.5 วันที่: 4 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:30:26 น.
เห็นไปทิ้งข้อความไว้ เลยรีบวิ่งมาหา
คิดถึงอ่ะ คิดถึง .. หายไปนานเลย . . ปล. งานเยอะอย่างหาคำเปรียบไม่ได้ ท่วมหัวยังน้อยไป เลยไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ แต่หัวใจสบายดี  โดย: Paulo
วันที่: 7 พฤษภาคม 2552 เวลา:7:15:57 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
.
.
'เงียบจนไร้ถ้อยคำ'
อ่านแล้วโดนซะใจดิ่งเลย
เข้าใจ ..