.. เป็นวันหยุด ที่ ไม่ได้อยากจะไปไหน รู้สึกเหนื่อยกับช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา เลย อยากจะหยุด พัก นิ่ง ๆ เปิดแอร์ ดูทีวี อ่านหนังสือ จมตัวเองบนที่นอน แล้วอีกสองวันค่อยกลับบ้าน .. ที่คนที่บ้านทำให้ ไม่อยากกลับ ไม่อยากไปหา เหนื่อยในความรู้สึกเสียยิ่งกว่า
.. เราบอกกับแม่ว่า เดี๋ยววันอาทิตย์จะไปหา ไปจัดห้อง จัดบ้าน ทำความสะอาด รอพี่ชายไปบ้านครอบครัวที่ชลบุรีจะกลับมาวันอาทิตย์เย็น แล้ววันจันทร์ค่อยไปไหนต่อไหนกัน
แต่เช้า ยังไม่เก้าโมงดี แม่โทรมาบอกว่าจะมากี่โมง จะไปไหนยังไง บอกแม่ว่าคุยกับพี่ชายแล้ว นัดกันไว้วันจันทร์ แม่บอกว่า วันจันทร์พี่ทำงาน ไม่มาหา
เอ้า .. ทรยศกันซะงั้น อะไรวะ บอกกันหน่อยดิ จะได้รู้ตัว ประโยคนี้พึมพัมในใจ
อืม เดี๋ยวไป ขยับตัวเตรียมจะลุกขึ้น ไปรับป้าด้วยนะ เอาป้าไปด้วย เซ็งในใจตามมาอีกที ไม่ได้รังเกียจป้า ไม่ได้อะไรเลย แต่ ป้าเป็นคนที่ห่วงสมบัติ ดังนั้นกว่าจะออกจากบ้านได้ ก็ต้องหิ้วกระเป๋าที่เต็มไปด้วยกุญแจ หนักไม่ต่ำกว่าห้ากิโล หิ้วมันไปไหน ไหน ด้วยเสมอ แล้วมันจะไปยังไงเล่า
แม่ ไม่มีรถนะ จะไปยังไง ก็นั่งแท็กซี่สิ เรียกมานี่ แล้วก็ไปรับป้า แล้วก็มากินที่ศรีวัฒน์ อืม ... อืมมมม แล้วแม่ก็วางสายไป
บ้านแบริ่ง ข้ามไปบางปู กลับมาสรรพาวุธ ไม่อยากพูดมาก ยิ่งพูดยิ่งบาปหนาขึ้นทุกวัน แค่คิดก็ นรกงาบหัวไปครึ่งนึงแล้วมั้ง ลุกขึ้นเก็บข้าวของที่ทำทิ้งค้างไว้เมื่อวาน
ลงไปชงกาแฟแก้หิว เหงื่อออกเยอะ หน้าจะมืด แล้วก็ ว๊ากกกก จ๊ากก ลื่น .. ข้อเท้าพลิก เจ็บ มาก เหมือนเอ็นขามันล๊อกก้าวไม่ออก
โทรศัพท์ดังอีกแล้ว พยายามลากสังขารที่นั่งแปะอยู่กับบันได ไปรับสาย
ว่าไงแม่ ทำไมไม่รับโทรศัพท์ นี่มันบ่ายกว่าแล้วนะ จะมากี่โมง เดี๋ยว ขามันเจ็บ เดินไม่ออก สองโมงทันไหม มาแล้วเจอปากซอย นั่งแท็กซี่จากนั่นไป รอก่อนได้ไหม สองโมงครึ่งน่ะ (น้ำตาจะร่วง) แม่ .. ทันไหม มาได้ไหม แม่ .. เค้าเจ็บข้อเท้า ขามันก้าวไม่ออก แล้วเราจะเอาไง อืม .. (เป็นใบ้ พูดไม่ออก) รอก่อนแล้วกัน เออ .. มาเร็ว ๆ หิว
เป็นคุณ .. จะอยากกลับบ้านไหมฮะ บ้าน ที่ ควรจะมีความรัก รอ อยู่ แต่ตรงนั้น มันไม่ใช่บ้านของเรา ความรู้สึก มันเป็นเพียงที่อาศัยเท่านั้นเอง
.. เคยได้ยินไหม ที่ตรงไหนก็เป็นบ้าน ถ้าที่นั้น มันมีความรักอยู่
คิดถึง ... บ้านไม้หลังเก่า แม้จะไม่มีพ่อแล้ว มันก็ยังอบอุ่นเสมอ เพราะความทรงจำ มันห่อหุ้มหัวใจเอาไว้ ไม่มีสักครั้งเลย ที่กลับมาแล้ว จะรู้สึกว่ามันไม่ใช่บ้าน แม้จะมีหยากไหย่ และฝุ่นหนา แม้จะมีแมงมุมและตุ๊กแกที่แสนเกลียด และไม่มีทีวี ไม่มีแอร์ ไม่ผู้คน แต่มันมี หัวใจ .. มันมีหัวใจอยู่
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [