วันนี้เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกก


เหนื่อยที่สุด

เหนื่อยทั้งกายและใจ

อ่อนล้าเหลือเกิน


เพลียไปหมดตัว

ง่วงจัง....เมื่อไหร่จะได้นอนเต็มตาซะทีนะ....



วันนี้มีคนไข้Deadด้วย..ทำเกิดปลงขึ้นมา

ชีวิตคนเรามันก็แค่นี้แหละ...ตัวของเราแต่ก็ไม่ใช่ของๆเรา
ไม่รู้ว่าวันไหนที่เจ้าของที่แท้จริงจะมาเอาคืน...


เฮ้อ......


ตอนที่อยู่ก็ทำดีต่อกันไว้ให้มาก ๆ
รักกันให้มากๆ

เพราะว่าเชื่อได้เลยว่าไม่มีใครที่จะอยู่ยืนยงคงกระพันเกินร้อยปีหรอก(ถึงจะมีแต่ก็น้อยมากกกกกก)

ฉะนั้น

เมื่อโกรธ...จงให้อภัย
เมื่อเกลียด...จงปล่อยวาง

ขอให้มีความสุข....


ปล.ขอยืนไว้อาลัยให้ตัวเองและความรู้สึกที่เกิดขึ้นเป็นเวลา 3 วินาที...

---

บทความนี้เขียนเมื่อตอนเป็นนักศึกษาพยาบาลไม่แน่ใจเหมือนกันว่าปีไหน(น่าจะเขียนตอนเรียน ปี2-3 เห็นจะได้)  

จำได้ว่าตอนเขียนนี่เป็นช่วงที่ชีวิต peak มากครับ กำลังเหนื่อยสุด ๆ (ใครที่เรียนสายนี้จะรู้ดีว่าสวรรค์ของการหลับอย่างเต็มอิ่มเป็นอย่างไร )

เฮ้อ...ชีวิตคนเรามันก็แค่นี้แหละครับ 

ฉะนั้น...เราทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะครับ .. (แต่สิ่งนั้นต้องไม่ทำให้ใครเดือดร้อนนะ  )