สู้เว้ยยยยยยยย!! เบื่อ..กับทุกๆอย่าง... ทำงานอย่างซังกะตาย... ขึ้นตึกแบบไร้วิญญาณ... แต่... พอเราได้ทำกิจกรรมทางการพยาบาลเพื่อช่วยคนไข้แล้ว.... มันรู้สึกดีนะ.... ได้ช่วยคนป่วย...ได้ช่วยคนที่ไม่สามารถช่วยตัวเองได้... ได้ช่วยทั้งทางกาย...ใจ...จิตสังคม...รวมไปถึงจิตวิญญาญ... จะมีใครสักกี่คนที่มีโอกาสได้มาทำงานช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอย่างนี้??? นั่นสิ.... เวลาที่ไปช่วยเค้าก็ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนอะไรหรอกนะ... แต่..พอได้ยินคำเหล่านี้ออกมาจากปากคนไข้... ความเหน็ดเหนื่อยทั้งกายและใจก็แทบจะหายไปเลย... "ขอบคุณมากนะ..." "ขอบใจมาก..." แค่เพียงคำพูดสั้นๆ แต่...เชื่อไหมว่า คำพุดเหล่านั้นนั่นแหละที่เป็นกำลังใจให้เราได้รับรู้ว่า "เฮ้ย...สิ่งต่างๆที่กรูทำไปยังมีคนที่เค้ารับรู้ได้นะเว้ย" สู้ต่อไป...ตอนนี้ก็คงต้องสู้ต่อไป อดทนต่อไป...ตอนนี้ก็ยังคงต้องอดทนต่อไปอีด... ยังคงพยายามที่จะมีความหวังเสมอ ยังคงพยายามที่จะมีความสุขกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเสมอ แม้ว่า...มันจะเป็นความสุขที่ไม่ค่อยสวยงามนักก็เหอะ... เอาวะ...สู้(ก็ได้)ว้อยยยยยยย ฮึ่ยยยยยยยยยยย
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [