Unit 731 หน่วยจับคนมาทำเชื้อโรค  ช่วงเวลาสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในประวัติมนุษยชาติ “นานา ซานอิชิ บูไต” ชื่อเดิมของหน่วย 731 (Unit 731) ที่ชาวโลกรู้จัก ซึ่งเรื่องราวของหน่วยนี้ดำมืดเกินกว่าคำใดจะบรรยายถึงความโหดร้ายและความสยดสยอง  สงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่ 2 มันกินเวลายาวนานถึง 8 ปี (1937-45) และช่วงนั้นกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นต้องการศึกษาในสิ่งต่างๆ ของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “มนุษย์” ว่ามีขีดจำกัดได้ถึงขนาดไหน กองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นเห็นชอบว่าเมืองพิงฟาง (จังหวัดฮาร์บิน) ปัจจุบันอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน เหมาะสำหรับที่จะตั้งแผนกที่รู้จักกันในชื่อ "กองป้องกันโรคระบาดและการกรองน้ำ”  กองทัพได้แต่งตั้งศัลยแพทย์ที่ชื่อ ชิโร อิชิอิ เป็นผู้บัญชาการห้องปฏิบัติการวิจัยในปี 1932 สิ่งที่ชิโรทำคือเตรียมกลุ่มงานวิจัยลับที่ชื่อหน่วยโตโก โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อทำการทดลองต่าง ๆ กับมนุษย์ทั้งด้านเคมีและชีวภาพ โดยได้รับการสนับสนุนงบประมาณอย่างมากจาก ผู้พันชิคาอิโกะ โคอิซึมิ รัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุขของญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งในอดีต ผู้พันโคอิซึมิ เคยเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มวิจัยตรวจสอบผลของก๊าซพิษชนิดต่าง ๆ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 ที่มีฐานปฏิบัติงานอยู่ในป้อมจองหม่า (Zhongma) ซึ่งเป็นค่ายกักกันเชลยศึก ซึ่งอยู่ 62 ไมล์ทางใต้ของฮาร์บิน  หลังจากข้าศึกเข้าโจมตีป้อมนักวิจัยทั้งหมดจึงย้ายไปที่เมืองพิงฟาง และนี่คือจุดกำเนิดของหน่วย 731 และได้เริ่มโครงการมารูต้า (project Maruta) ซึ่งใช้มนุษย์เป็นๆ เป็นหนูทดลองในโครงการสุดสยอง  เพื่อความแนบเนียนในการซ่อนกิจกรรมต่างๆ ห้องปฏิบัติการเหล่านี้จึงถูกแปลงไปเป็น “โรงเลื่อยไม้” และเรียกเหยื่อในงานวิจัยของเขาว่า “ซุง” กลุ่มคนที่เป็น “ซุง” ในการทดลองจะเป็นพวกอาชญากร พวกหัวรุนแรง ต่อต้านรัฐบาล เชลยศึก หรือแม้แต่พวกทำกิจกรรมที่สงสัยว่าต่อต้านญี่ปุ่น  หน่วยนี้บรรจุนักวิจัยที่มากถึง 300 คน หมอ ผู้เชี่ยวชาญด้านแบคทีเรีย นายช่าง ที่ใช้ผู้หญิงตั้งท้อง, เด็กทารก, เด็กและคนชรา สำหรับการทดลองทางชีวภาพที่ไม่ใช่ยาสลบ และมักจะจบด้วยการเสียชีวิต เพราะขอบเขตของการทดลองเรียกว่า “ไม่มีขีดจำกัด” ซึ่งมันน่ากลัวเกิดกว่าจะบรรยาย  โรงงานแห่งนี้มีขนาดกว้างถึง 3.7 ตารางกิโลเมตร และภายในบริเวณมีอาคารมากกว่า 100 แห่ง ซึ่งความจริงมันคือสถานที่ปฏิบัติงานนอกประเทศของทหารญี่ปุ่นที่เหล่าอาคารได้รับการออกแบบให้ทนต่อการทิ้งระเบิด และในอาคารยังพบภาชนะขนาดใหญ่ที่บรรจุหมัดเป็นล้าน ๆ ตัวโดยกลุ่มนักวิทยาศาสตร์ไว้สำหรับทำสงครามเชื้อโรค  เมื่อใกล้สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 กองทัพแดงของสหภาพโซเวียตได้เคลื่อนพลเข้ามาใกล้ฐานแห่งนี้ ทุกคนหนีออกจากสถานที่นี้อย่างเร่งรีบทิ้งอาคารเหล่านี้ให้ร้าง เหยื่อหลายคนถูกเผาพร้อมทั้งเอกสารเพื่อทำลายหลักฐานแห่งความชั่วร้ายของพวกเขา  กล่าวว่าไม่มีคนเหล่านี้ถูกตัดสินความผิดโดยสหรัฐอเมริกา พวกเขาได้รับอิสรภาพแลกกับเอกสารงานวิจัยทั้งหมดที่พวกเขาทำ ชิโร อิชิอิ มีชีวิตปกติอยู่จนกระทั่งปี 1959 และเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งลำคอด้วยวัย 67 ปี  ทุกวันนี้สถานที่แห่งนี้ถูกดัดแปลงเป็นพิพิธภัณฑ์และเปิดให้สาธารณชนเข้ามาชมเรื่องราวครั้งหนึ่ง ที่มนุษย์ทำกับมนุษย์ได้น่ากลัวเกินกว่าจินตนาการเพียงใด  ภาพโดย 松岡明芳
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [