นิทาน : เจ้าชายมึนจุงและป่า 26 เอเคอร์ ตอนที่ 3
เด็กหญิงมึนจังหันตามเสียงเรียกและก้าวเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นลอยของป่า 26 เอเคอร์แห่งนี้

หากทันทีที่ก้าวพ้นบันไดขั้นสุดท้าย ขาก็สั่นพับๆ หัวใจก็เต้นโครมคราม

แล้วก็ไอค่อกแค่กๆ เหมือนคนไม่สบายขึ้นมากะทันหัน

พอก้าวเท้าเดินได้ก็สะดุดล้มหน้าคะมำลงไป

คุณหมีปันปันที่เดินตามหลัง รีบชะโงกหน้ามาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนส่ายหน้าช้าๆ

เอื้อมมือไปดึงแขนเด็กหญิงให้เดินตาม

"หายใจลึกๆไว้นะ ไหวไหม" คุณหมีถามด้วยเสียงกลั้วหัวเราะแล้วพาไปยืนพักหายใจหลังฉาก

เด็กหญิงส่ายหน้า บอกด้วยเสียงแหบแห้ง "ไม่ไหวแล้ว หายใจไม่ออกแล้วเนี่ย"

แล้วหนูน้อยก็หันกลับไปมองสาเหตุที่ทำให้ตัวเองมีอาการแบบนี้

เมื่อก้าวขึ้นมานั้น สิ่งที่มองเห็นคือเจ้าชายมึนจุงนั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว ขาข้างหนึ่งทิ้งลงมา อีกข้างชันเข่าเอาไว้

แขนขวากุมขมับ ก้มหน้านิดๆ หลับตา และ.......มันดูเซ็กซี่มากเลย

ดวงตากลมโตใสดั่งลูกแก้วนั้น ช้อนมองมาเมื่อได้ยินเสียงโครมคราม

ทันเห็นว่ามีเด็กหญิงหน้าตามึนๆงงๆ ล้มหน้าคะมำ แต่ไม่รู้ว่าสาเหตุมาจากตัวเอง

เด็กหญิงจับหัวใจตัวเองแน่น กลัวว่ามันจะกระโดดออกมาประจานตัวเอง

แล้วคุณกระทิงก็ขึ้นมาพร้อมกล้องถ่ายรูป เจ้าชายที่นั่งพักราวเหนื่อยอ่อนก็ลุกขึ้นยืนยิ้ม ถามว่า

"อยากได้รูปแบบไหนครับ โพสแบบไหนดี"

ชุดที่เจ้าชายไปเปลี่ยนมานั้นเป็นกางเกงยีนส์สีฟอกและเสื้อเชิ้ตลายเส้น มีดิ้นสีเงินแวบๆอยู่ตรงชาย

ดูสบายๆดี แต่ที่ทำให้สติปั่นป่วนคงเพราะเจ้าชายติดกระดุมน้อยเม็ดเหลือเกิน เด็กหญิงกลืนน้ำลายดังเอื๊อก

เจ้าชายนั่งแอ็คไปแล้วเป็น 50 ช็อตบนโซฟา ขยับตัวไปมา สั่งให้มองเพดานก็มอง ให้จิกกล้องก็จิก

ให้ก้มก็ก้มซะ...ซะ...ซะ เด็กหญิงก็สำลักน้ำลายตัวเองขึ้นมากลางกองถ่าย แค่กๆ เสื้อที่ใส่ ติดกระดุมอีกดีไหม มันลึกไป

เพราะพอก้มลงมา ก็มองเลยไปถึงไหนต่อไหน หน้าอกมันแน่นไปไหม ....

หัวสมองเด็กหญิงระเบิดดังปุ้ง ฮีทไปแล้ว สติแตกไปแล้วเรียบร้อยโรงเรียนมึนจุง

คุณกระทิงบอกว่าให้โพสแบบไหนก็ได้แล้วแต่ โพสไปเรื่อยๆจะเก็บเอง

เจ้าชายทำปากยื่น "ไม่เอา อยากได้แบบไหน บอกมาเลยครับ เดี๋ยวโพสให้ดีกว่า"

เด็กหญิงจึงบอกว่า "ขอแบบน่ารัก" แต่คุณกระทิงดันตอบว่า "แบบเท่ๆ"

อีกเสียงหนึ่งตอบว่า "แบบเซ็กซี่"

สามเสียงตอบไป เจ้าชายก็เงยหน้ามองเพดานนิดๆ หยีตาหน่อยๆแล้ว "ซี้ดดดดดดดดด"

ปุ้ง!

เสียงหัวสมองของเด็กหญิงมึนจังระเบิดอีกที คราวนี้ควันขึ้น กิริยาที่เคยเห็นแต่ในจอทีวี วันนี้ได้ยินกับหู ช่างน่ารักนัก

แล้วเจ้าชายมึนจุงก็ก้มหน้าลงมา ตามองตรงไปที่กล้อง เข้มมาก สักพักก็ค่อยๆยิ้มออกมา

แล้วก็เอียงขางอเข่า ทิ้งสะโพก เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! .........หัวเราะกันลั่นป่า26 เอเคอร์

โดยเฉพาะหมีจองและหมีเจอร์ เล่นเอาเจ้าชายมึนจุงเขินไปไม่เป็น

ก็อยากได้สามแบบ เจ้าชายคนดี 4 มิติของเราก็จัดให้พร้อมๆกันในแอคชั่นเดียว

แล้วเจ้าชายจุงก็ยืนโพสต่อ ยิ่งถ่ายยิ่งเหมือนถ่ายแบบเครื่องประทินโฉมเข้าไปทุกที เอามือมาแนบหน้าตัวเองอยู่นั่น

จนคุณกระทิงขัดใจ เลยทำท่าให้ดูแล้วบอกเอาแบบนี้ๆ กางขา มือเกี่ยวกางเกงไว้นะ กดหัวลง กดสายตาด้วย แล้วจิกกล้อง

นายแบบเราก็ทำตามไม่บิดพลิ้ว ถ่ายไป 3-4 แชะ นายแบบก็ทิ้งสะโพกอีก

คุณกระทิงส่งเสียงฮึ่มฮั่มขัดใจ จะขวิดเจ้าชายก็ไม่ได้เลยบ่น

ขอแมนๆหน่อย เซ็กซี่นิดๆ พอทำท่าให้ดู

เจ้าชายมึนจุงก็ตบเท้าปั๊บ มือสองข้างจับสาบเสื้อแต่ละด้าน แล้วแหวกออกโชว์อกกำยำทันที

(แอ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก)

เด็กหญิงเลือดพุ่ง ฮีทระดับ 9 แล้ว ไอร้อนแลจะขึ้นจากหัวสมอง (น.18+)

เป็นการถ่ายรูปที่ทรมานเส้นเลือดฝอยในจมูกเหลือเกิน

เด็กหญิงเหม่อลอย ยืนอมยิ้ม ปาดน้ำลายมองเจ้าชายทำงาน

ถ่ายได้หลายรูปเจ้าชายก็มาขอดูรูป พอคุณกระทิงชี้ให้ดูว่าเอาท่านี้อีก ขอนั่งตรงนั้นหน่อย

เจ้าชายก็พยักหน้าหงึกๆแล้วกลับไปโพสต่อ ตั้งใจทำงานมากๆ

เวลายิ้มก็ยิ้มซะชวนให้คนมองใจสั่น

เวลาเก็กขรึม ก็นิ่งซะคนมองหวั่นไหว

เด็กหญิงมึนจังได้แต่ทอดสายตามองตาม



cr. pic from ASTA Mag



Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2556
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2556 10:01:30 น.
Counter : 963 Pageviews.

0 comments
เรื่องเล่าที่ไม่เกี่ยวกับวันสงกรานต์ tanjira
(13 เม.ย. 2567 16:10:32 น.)
ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 349 : วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ ฯ The Kop Civil
(10 เม.ย. 2567 16:44:58 น.)
โจทย์ตะพาบ ... วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ เธอจะเห็นใครคนหนึ่งที่รอเธอ ... tanjira
(9 เม.ย. 2567 14:13:50 น.)
come from away พุดดิ้งรสกาแฟ
(7 เม.ย. 2567 19:24:46 น.)
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Immame.BlogGang.com

ณ เงา
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]

บทความทั้งหมด