นิยายรักน้ำเน่า พาเราไปแฟนมีต ณ สิงคโปร์ # 1
ในวันงงๆวันหนึ่ง เจ้มาบอกว่า "คุณนาย มีบัตรเหลือใบหนึ่งหาคนไปไม่ได้ แกไปให้หน่อยดิ"

ฮ่ะ? เจ้ หนูไม่ว่าง ติดงาน ไม่แน่ใจว่าไปได้ หนูถอดใจไปล่ะ

"เออ แกไม่ไปเด๋วอิจุงมันเสียใจ ไปๆมันเหอะ แค่นี้นะ"

เป็นการคุยโทรศัพท์แบบงงๆ


แล้ววันที่ 2 พค. ดิฉันก็ใจตุ๊บๆต่อมๆ อยู่ใน เทอร์มินัล 2 สนามบินนานาชาติชางกี

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ความรักคือการเดินทาง หากไม่ก้าวไป จะคว้าใจจุงมาได้อย่างไร

(ขนาดไปหลายก้าว หางตามันยังไม่แล 555)


ณ เกตเลขไม่ระบุ เราทำเรื่องน่าตลกเสมอ คิคิ


ไม่นานเกินรอหลังเห็นเรือบินสีฟ้าๆ หน้าตาคุ้นเคยค่อยๆเทียบงวงช้าง

หัวใจตุ๊มต่อมก็เต้นจนใจจะวาย ตรูมาทำไมตรงนี้ ตรูกลัวววววววววววว

คนรู้จักคุ้นเคยกัน ย่อมจำได้ว่าคุณนายเป็นโรคกลัวตัวเทอที่รักเหลือกำลัง
อยู่ใกล้ไม่ได้ ไม่ทำตัวพิลึกก็วิ่งร้องไห้ หนีซึ่งๆหน้า

ทำตัวเป็นนางเอกโดนทำร้ายจิตใจตลอดเว

แต่ครั้งนี้......กำลังเป็นอย่างแรก คือ ทำตัวพิลึก

ทันทีที่เห็น ผช รูปหล่อทะลุมิติออกมา ท่ามกลางกองอารักขาไม่หนาแน่น

คุณนายก็เริ่มเดินมูนวอล์ค 555

เดินถอยหลังไปเรื่อยๆ ลากกระเป๋าไป สบตาจุงไป จะชนใครตายไม่รู้ ตรูกลัวไม่เห็นคนหล่อ

ฟากคุณ ผช หน้้าตาอึนๆ เดินตรงมาบนทางเลื่อน ขนานกะเราก็คงเพิ่งตื่นหน้าเลยงง

แต่ที่งงกว่าคือ ยัยคนนี้เดินถอยหลังทำไม ตลก 5555

ตอนนั้นสติแตก เจอระยะประชิด ตกใจ เลยเดินถอยหลัง ขำตัวเอง

พอตั้งสติได้ เออ กล้องๆ อัดคลิปก่อน อัดไปหัวเราะไป

ความรักทำให้คนเสียสติ บ้าบอ


ลงบันไดเลื่อนมา เสียงพี่พลูรัวกระสุน จนอิจุงหันมามองแบบงงๆ คิคิ

น่ารักง่ะ ไมหล่อแบบนี้ว้าาาาาาาาาา

ได้แต่เดินตาม ห่างงงงงงงงงงงงง กลัว ตามสไตล์

แต่เป้าหมายอ่ะ กะว่าเด๋วพอใกล้ๆทางออกจะเดินลากกระเป๋าตีคู่ออกมาพร้อมจุง ทำตัวประหนึ่งคู่รักเดินทางมาฮันนีมูน คิคิคิ

ลงมาถึงจุงไปนั่งพัก รอคนอื่นๆที่มาไฟล์ทเดียวกันผ่าน ตม. ก่อน

เราเลยรีบไป ตม. ด้วย เดี๋ยวตามไม่ทัน กำลังยืนรอคิวอยู่สายตามองไป เจ้ยยยยยย รูปหล่อเดินไปแล้ว กรี๊ดดดดดดด

พอ ตม. เรียก รีบวิ่งสวนเข้าไปทันที ยื่นพาสปอร์ตให้พร้อมคำพูดว่า "้ีhurry, plzzzzzzzzzzzzz"

ตม. สาวแขกยิ้มหวานให้ มองปกพาสปอร์ตแล้วถาม "is he ur bf?"

"Nope!....hurry plz, he's going!"

สายตาชะเง้อหา แน่ะ อิจุงเดินจะโค้งไปแล้ววววว

"Singer, then?"

ยืนกำมือแน่นมอง ตม. เว้าวอน อยากตอบว่า "ซะมี" แต่กลัวไม่ได้เข้าเมืองเลยเปลี่ยนกลางอากาศ

"Yup, and he's gone right away , could you please make it hurry I need to rush seeing him now....plz,
see? the brown coat, taller with bronze hair, he's just gone, plzzz"

ตม. มองตาม ร้องโอ้ววว แล้วประทับตรา ตึง!

"running madam, find him"

ยิ้มขอบคุณ แหม ช่วยดีจังแหะ คว้ากระเป๋าวิ่ง!!


อิลุงขายาว ตรูขาสั้นแถมลากกระเป๋า อิจุงเดินจะเลี้ยวออก อิฉันเพิ่งวิ่ง

โอ๊ยยยย ชนฝรั่งไปสองคน ฝรั่งยังขำยิ้มให้ แต่ถามว่าใคร เว้ยยยย มาอยากรู้อะไรตอนนี้

แต่ไม่ได้ ต้องโปรโมท "Kim Hyun Joong, korean singer handsome one!"

ตอบเสร็จ มุดรอดตัวฝรั่งไป เสียงกรี๊ดดังกระหึ่มกระทบเข้าหู อิลุงออกไปถึงโถงแล้วแน่แท้

แผนจะเดินเคียงคู่ฮันนีมูน จบเห่

ได้แต่วิ่งตามหอบแฮ่กๆ ไปถึงเห็นรถมาเทีียบ ผู้ชายก้าวขึ้นไปนั่ง ยิ้มหล่อ แล้วรถก็ออกตัวไป


เทออออออออออออออออออออออออออ......ฉันยังไม่ได้ขึ้นรถเลย


ยืนมองงงๆ .... แกทิ้งฉันให้ไปนั่ง MRT เรอะ ชะช้า .... สะบัดบ๊อบ เดินไปหาเหล่าพันธมิตรก็ได้ฟะ

ไปที่ัพักกันเถอะเรา งุงิ งุงิ



Create Date : 10 พฤษภาคม 2555
Last Update : 10 พฤษภาคม 2555 11:39:02 น.
Counter : 1009 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Immame.BlogGang.com

ณ เงา
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]

บทความทั้งหมด