... M o M e n t ... เรามีสิ่งอำนวยความสะดวกมากขึ้น . . . แต่ . . . เรามีเวลาน้อยลง เรามีบ้านที่สวยงามและใหญ่โตขึ้น . . . แต่ . . . เราแทบจะไม่เคยอยู่กันพร้อมหน้า เรามีถนนที่กว้างมากขึ้น . . . แต่ . . . น้ำใจบนถนนน้อยลง เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น . . . แต่ . . . อายุเฉลี่ยของเราสั้นลง เราอยากมีชีวิตยาวนานขึ้น . . . แต่ . . . เราแทบจะไม่ได้ไปไหนและใช้ชีวิตแบบเก่าๆ เรารู้จักส่วนต่าง ๆ ในร่างกายมากขึ้น . . . แต่ . . . เราเรียนรู้และเข้าใจชีวิตน้อยลง เราพบเจอผู้คนมากขึ้น . . . แต่ . . . คนที่จริงใจกับเรามีน้อยลง เราพูดและฟังกันมากขึ้น . . . แต่ . . . เราก็เข้าใจกันน้อยลง นานเหลือเกิน : Gap T-Bone ลป. บางทีฉันให้ความสำคัญกับสิ่งอื่น ๆ มากไป . . . แต่ . . . ฉันกลับใส่ใจสิ่งใกล้ตัวน้อยลง
สวยๆๆ งามๆๆ
บางสิ่ง กว่าจะรู้ว่ามีอยู่ สิ่งนั้นก็ได้หายไปจาก "เรา" โดย: ปีกที่ไม่อาจจะโบยบิน (WhaT iT'S W๐l2tH
 ) วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:0:42:40 น.บางที...อาจคงต้องตามหานานจนเกือบชั่วชีวิตนั่นแหล่ะ... บางที...เดินหน้าไปไกลแล้ว...พอหันหลังกลับมาสิ่งนั้นอาจปลิวลอย ไปไหนต่อไหนแล้วล่ะ ...อุอุ //อัพทีไร โจทย์ย๊าก ยาก ...  โดย: ตะกร้าหวายสีขาว
วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:1:03:43 น.บางทีการบอกว่ารักใครสักคน .... แต่มันกลับทำให้อีกคน
เจ็บปวดได้นะค่ะ ... โดย: JewNid
วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:1:17:28 น.เราบอกว่า เรารักพ่อแม่เรามากที่สุด แต่เราไม่เคยบอกพ่อแม่เราเลย ว่าเรารักท่าน
อืมมมม เข้ากับ Theme วันนี้ไหมคะ แต่สำหรับเราอ่านแล้วรู้สึก "ใ่ช่เลย" ทุกข้อเลยค่ะ  โดย: มรกตนาคสวาท
วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:1:40:30 น.ทำไมมันเป็นยังงั้นก็ไม่รู้น่ะ แต่ก็จริงอยากที่คุณด่างเขียนทุกอย่างน่ะค่ะ
โดย: Tumble
วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:4:06:58 น.เราอ่านบล็อกคุณบ่อยขึ้นแต่เราคอมเมนท์น้อยลง เราเข้าใจคุณมากขึ้น และ ความเป็นเพื่อนไม่ได้ลดน้อยลงเลย กริ๊บบบบกริ้วววววว  โดย: มัชฌิมา
วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:11:24:01 น.//อ่ะ...เมื่อวานลืมชม BG เหมือนกัน สวยจ่ะ ....  โดย: ตะกร้าหวายสีขาว
วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:14:44:00 น.บล็อกงาม เพลงเพราะแสนเศร้า
อืมม์...ถ้ากำลังแย่ๆ เข้าบล้อกนี้อาจฆ่าตัวตายได้ ฉันมีเธอ แต่ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนไม่มีใคร? โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:14:55:34 น.ใช่ค่ะ..
บางอย่างมันพัฒนาขึ้น.แต่ก้อทำให้เราลืมบางอย่างไป.. ปล.บลอค..เจ๋งเลยค่ะ..ชอบตัวตุ๊กตาทางซ้ายจังค่ะ.. โดย: หัวมันทอด
วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:21:40:31 น. โดย: A.. IP: 58.10.187.243 วันที่: 7 ตุลาคม 2548 เวลา:4:33:36 น.
บางทีฉันให้ความสำคัญกับขวดเหล้า มากไป
. . . แต่ . . . ฉันกลับใส่ใจสิ่งใกล้ตัวน้อยลง ลป. ได้ยินข่าวว่าจะเมาค้าง ฟื้น หรือยัง ทั่น กรั่กๆๆ โดย: ปีกที่ไม่อาจจะโบยบิน (WhaT iT'S W๐l2tH
) วันที่: 8 ตุลาคม 2548 เวลา:13:51:52 น.ความเปลี่ยนแปลงที่ไม่สิ้นสุด... การใส่ใจกับอะไรมากไป ลองกลับมามองตัวเองอีกครั้ง บางที...ตัวเรานั่นแหละที่ "เปลี่ยนไป" โดย: แก้วการะบุหนิง
วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:10:31:14 น.ใช่เลย....เป็นสัจธรรมในโลกยุคใหม่แล้ว...เฮ้อ..
โดย: nut_cracker
วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:11:17:56 น.Khun Dang~ I like your background so much la..
you promised to make me one na don't forget :)) i'm still out of base.. talk to u later ja take care ;0) โดย: sk w k r (aerialist
) วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:13:55:31 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่เรา
กลับเหงา..
ทำไมล่ะ?