..ไม่ต้องคิดมากหรอก มีเกิด ก็มีดับ
..มีมา ก็มีไป ไม่มีอะไร เป็น อนิจัง
เมื่อเวลาเปลี่ยน สรรพสิ่งก็เปลี่ยน..
...
แต่เดิมคนมันอยู่ร่วมโดยใช้ระบบคุณธรรม จริยธรรม มาก่อน....ก่อนที่จะเกิด ข้อตกลง ระเบียบ กฏหมายเป็นกติกา ในการที่จะใช้ตัดสินคดีความ ...เพราะคุณธรรมมันไม่มีเกณท์วัดที่แน่นอนว่า ทำแค่ไหน ผ่าน ไม่ผ่าน
...แต่พอมีกฏหมาย..คนบางพวกก็ไม่ยึดกฏหมาย (ที้งที่ตกลงกันแล้วว่าเราจะทำตามกติกากฏหมาย ใครผิดก็ต้องออก)
แต่นี่ฝ่ายนึงกล่าวหาว่าอีกฝ่ายนึงผิด แต่ ไม่บอกว่าผิดกฏหมาย และบอกว่าให้ออกไป (แล้วเขาจะยอมหรือ)
..ก็ต้องใช้อำนาจ....ใช้กำลัง..อีกฝ่ายก็ต้องสู้.เขาก็ใช้
..พ่อหลวงรำคาน ให้ศาลช่วยแก้ใหเป็นไปตามกฏหมาย
หวังให้ทุกอย่างจบ เพราะกฏหมายคือข้อกำหนดในการอยู่ร่วมกันที่เถียงไม่ได้(ถ้าศาลตัดสินแล้วต้องเป็นไปตามนั้นใครมีหลักฐานให้เอามาแสดง) ทุกคนยอมรับมาตลอด..

...แต่อนิจา ท่านตุลาการที่เคารพ บางคนเริ่มทำเกินหน้าที่ทุกคนเคยยอมรับได้จนเป็นประเพณีมานานแล้ว นี่ซิ มันเลยเกิดปัญหา...ตามมาไม่จบ....แถมพูดไล่คนนั้นคนนี้ เอาใจอีกฝ่าย....หวังอะไรไม่ทราบได้...และนับวันท่าตุลาการกลัวเสียอะไรไม่ทราบ ยังเพิ่มปม เพิ่ม เงื่อน ปัญหาให้แน่นยิ่งขึ้นต่อไปอีก ทำให้คนที่ไม่ยอมรับว่าผิด(ที่เห็นอยู่ก็ไม่ปรากฏหลักฐานว่าทำผิด) จะให้เขาเสียสละ แต่ไล่เขาเหมือนว่าเขาทำผิด ตุลาการบางคนทำเหมือนเขาเป็นเศษขยะ เป็น.....ทำเหมือนตัวเองมีอำนาจยิ่งใหญ่คับฟ้า อ้างในหลวง เข้าข้างตน..ทั้งนที่ไม่ใช่ไม่ควร...
...จริงแล้วการตัดสินให้เลือกตั้งใหม่ ก็จบกันแล้ว...ป่านนี้ สถาบันศาลก็ได้รับคำยกย่องไม่สิ้นสุด..
แต่...ไม่น่าเลย...ไม่น่า ต่อความยาวเลย จริง ๆ ท่านไม่เข้าใจหัวอกพ่อหลวงเลยจริง ๆหรือนี่ เสียใจต่อการต่อความยาวของท่านจังเลย........จบด๊อกเตอร์ มีความจำดี..แต่เรื่องนี้ พิสูจน์
ได้เลยว่า......วุฒิภาวะ...ไอคิว...ไม่สมกับสนองงานให้พ่อหลวงเลย..ห่างจน พ่อหลวงคงจะไม่กล้าใช้อีกแล้วก็ว่าได้
..สงสัยงานนี้ท่านพ่อของเราต้องลำบากอีกแล้วละ