一个因害羞而脸红的年轻姑娘
อี๋เก้อยินไห้ซิวเอ๋อเหลี่ยนหงเตอเหนียนชิงกูเหนียง
สาวน้อยหน้าแดงด้วยความขวยอายนางหนึ่ง

把一份电报递给电报局收发员，
ป่าอี้เฟินเตี้ยนเป้าตี้เก่ยเตี้ยนเป้าจวี๋โซวฟาหย่วน
เดินถือคำร้องขอส่งโทรเลขยื่นให้เจ้าพนักงานโทรเลข

那份电报是发给一个男士的，
น่าเฟินเตี้ยนเป้าสื้อฟาเก่ยอี๋เก้อหนานสื้อเตอ
เป็นโทรเลขที่จะส่งให้แก่ชายหนุ่ม

电文只有“行”一个字。
เตี้ยนเหวินจือโหย่ว "สิง" อี๋เก้อจื้อ
ข้อความมีเพียงคำว่า  "ตกลง" คำเดียว

　　“你花同样的钱，可以发十个字。”
หนี่ฮัวถงย่างเตอเฉียน  เขออี่ฟาสือเก้อจื้อ
คุณจ่ายเงินขนาดนี้  สามารถส่งได้ 10 คำ

好心的发报员建议说。
ห่าวซินเตอฟาเป้าหย่วนเจี้ยนอี้ซัว
พนักงานใจดีแนะนำให้แก่สาวน้อย

　　“我知道。”她回答说，同时立刻反问道：
หว่อจือเต้า  ทาหุยต๋าซัว  ถงสือลี่เข้อฝั่นเวิ่นเต้า
ชั้นรู้ค่ะ  หล่อนตอบ  และถามย้อนกลับมาว่า

“如果我把这个‘行’字说十遍，
หรูกั่วหว่อป่าเจ้อเก้อ "สิง" จื้อซัวสือเปี้ยน
ถ้าหากว่าชั้นส่งคำว่า "ตกลง" ซ้ำๆ 10 คำ

你说他会不会认为我太急切了吗？” 
หนี่ซัวทาหุ้ยปู๋หุ้ยรั่งเว่ยหว่อไท่จี๋เฉี้ยเลอมา
คุณว่าแฟนหนูเค้าจะหาว่าหนูออกนอกหน้ามากไปมั้ยคะ