...ถ้าเปรียบชีวิตของเราเหมือนกับเรือ..ก็มีแต่เราเท่านั้นแหละที่จะต้องพายไป....
..ถึงแม้ว่าจะต้องฟันฝ่ากับอะไร..ก็ต้องพาย...พายไป..จน...
..สุดท้ายของชีวิต......พายชีวิต...ทำไมบนฟ้ามีดาวกับเดือน
แต่บนดินมีคนจนเกลื่อน
ไร้เพื่อนญาติมิตรสหาย
มีโชคชะตาอยู่ใต้ตัณหาของชาย
อิ่มหนำแล้วจ้ำจากไป
ปล่อยใจให้เราแหลกเหลว
ทำไมดินฟ้าไม่ปราณีฉัน
เกิดบนดินนรกลงทัณฑ์
เหยียดหยันหยามกันว่าเลว
นั่งบีบน้ำตากลับยิ่งดิ่งพาลงเหว
ชาตินี้ขอเป็นคนเลว
ที่ไม่แหลกเหลวต่อโชคชะตา
บางคนสวรรค์ดันให้มาเกิด
แต่ตัวเรานรกคอยแต่เพรียกหา
มันช่างแตกต่าง ไม่เพียงรูปร่างหน้าตา
ชีวิตที่พอมีค่า ก็เพียงราคาแค่ค่าชั่วโมง
ยังไงโลกนี้ก็มีความหมาย
คนเกิดมาไม่ว่าหญิงชาย
สุดท้ายพายเรือเข้าโลง
มีวันฝนตก ย่อมมีวันฟ้าปลอดโปร่ง
พายเรือกลางลำประโดง
ลมเคลื่อนคลอนโคลงก็ยังต้องพาย ......ยังต้องพาย
......................................
...เพื่อนๆที่เคยเข้ามาเยี่ยมชมบล๊อกนี้มากกว่า 1 ครั้งอาจจะได้เห็นว่า หลังๆมานี้ จขบ. มักจะอัพบล๊อกด้วยเพลง (รวมทั้งบล๊อกนี้ก็ 5 บล๊อกติดๆกันแล้ว)...
...เพื่อนๆอาจจะคิดว่า จขบ. คนนี้คงจะไม่ค่อยขยันซักเท่าไหร่....
...ก็จะขอบอกซะตรงนี้เลยว่า...............ใช่จ้ะ..อิอิ..
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [
ฝนตกบ้างไหมครับ