คนดี...จะไม่มีวันเหงา...  ที่ขึ้นหัวข้อแบบนี้ เพราะว่า.... ครั้งนึง...ชั้นเคยเจ็บปวด และรู้สึกผิดหวังกับคนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งผู้บริหาร... ด้วยความที่ตัวเองเป็นคนแข็ง...เกินไป ยอมหัก! แต่ไม่ยอมงอ... เมื่อเจอ หรือเห็นอะไร ที่มันไม่ถูก และไม่ควรจะเป็นอย่างนั้น จะรู้สึกว่า "ไม่รับ" และแสดงออกอย่างชัดเจนว่า..."ไม่" ซึ่งความคิดแบบนี้...ใช้กับการทำงานไม่ได้เลย.. เจ้านาย...เล่นพวกพ้อง เจ้านาย...กับพวกพ้อง ยักย้าย ถ่ายเท ตุกติกกับเงินของบริษัท และแบ่งสันปันส่วนกันอย่างเอิกเกริก เจ้านาย...ขึ้นเงินเดือนให้เฉพาะพวกพ้องของตัวเอง เจ้านาย...กดเงินเดือนของคนที่ไม่พอใจไว้ที่อัตราเดิมเป็นเวลาหลายปี นี่คือสิ่งที่เจอ...และไม่ทางที่ตัวเองจะรับได้เลย... แต่สิ่งที่ทำให้ตัวเองยังคงทำงานอยู่... 1. เพราะเพื่อนร่วมงานช่างน่ารักเหลือเกิน 2. พอใจ และรักงานที่ทำ เจ้านายจะแย่ ก็ช่างหัวมัน !! ความไม่พอใจเริ่มพอกพูนในความรู้สึกเจ้านาย เพราะเจ้านายคงคิดว่า "จะไล่แม่งออก ก็หาข้ออ้างไม่ได้" หอกข้างแคร่...! "บีบ...ให้แม่งลาออกไปเองละกันวะ" จากที่ตอนแรก... เครียด!! ที่ต้องทะเลาะกับเจ้านาย ต่อมา.....รู้สึกสนุก! ที่จะรอดูว่า เจ้านาย จะหาวิธีไหนมาบีบให้เราลาออก... สุดท้าย...เริ่มเหนื่อยหน่าย ที่ต้องทะเลาะ และแก้ลำกันไปมา แต่ก็ยังคงทำงานอยู่....ด้วยเหตุผลที่ว่า 1. ผู้ร่วมงานช่างน่ารักเหลือเกิน 2. ชอบ และยังรักงานที่ทำ เจ้านายจะแย่ก็ช่างหัวมัน !!! แล้ววันนึง...ทหารเอกคนสนิทของเจ้านาย "ลาออก" ไปทำงานส่วนตัว เจ้านาย...ขาดมือขวาซะแล้ว... ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!  ชั้นหัวเราะโห่ฮา อยู่ในใจ (แต่ไม่แสดงออกทางสีหน้า) แต่ชั้นหัวเราะได้ไม่นาน.... เจ้านาย...ได้มือขวาใหม่แล้ว มือขวา...ที่เคยสนิทกะชั้นมากที่สุด! คุยเล่น หัวเราะ บ้าบอกันได้ทั้งวัน มือขวา ที่เคยบอกว่า.... "มึงแม่งบ้า...กูรักมึงว่ะ" ชั้นยินดีในตอนแรก...เราคงทำงานกันราบรื่น เพราะเรา.....ดีต่อกัน...  แต่....อำนาจ!!! อำนาจรึเปล่า? ที่ทำให้เธอเปลี่ยนไป... หรือเป็นที่ตัวชั้นเอง... แล้วทำไม.... ชั้นไม่มีความสุขเลยล่ะ เอ....เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ทำไมมองชั้นแปลก ๆ เพื่อนร่วมงาน ทำไมพูดกับชั้นอย่างนี้ ชั้นยังคงทำงานอยู่...ด้วยเหตุผลที่ว่า 1. ชั้นชอบ และรักงานที่ทำ เพื่อนร่วมงาน.....ไม่ได้น่ารักแล้วหรือ??? เจ้านายจะแย่...ก็ช่างหัวมัน !!!! ชั้นยังคงทำงานต่อไปด้วยความขมขื่น และเจ็บจี๊ด ๆ ในหัวใจ... วันนึง...มี suplier เอางานมาเสนอ... ชั้นเดินไปถาม "มือขวา" (คนที่เคยบอกว่า "มึงแม่งบ้า...กูรักมึงว่ะ") "มีคนเอางานมาเสนอ....จะให้เสนอ "เจ้านาย" เลยมั้ย!!" มือขวา... (คนที่เคยบอกว่า "มึงแม่งบ้า...กูรักมึงว่ะ") บอกว่า.... คุยไปเลย...เดี๋ยวเสนอเจ้านายทีหลัง... ชั้น...คุยไป... เจ้านาย...บังเอิญเปิดประตูเข้ามาในขณะที่คุยกับ suplier ชั้นหันไปมอง อ้าปากจะบอกว่า.... "เค้ามาเสนอ..........." เจ้านายปิดประตูออกไปแล้ว!!! ชั้นอ้าปากค้างอยู่... ชั้นคุยต่อจนจบ... ชั้นไปทำงานของชั้นต่อ ชั้นกลับบ้าน.... แวะถามเพื่อนร่วมงานว่า...จะกลับกันรึยัง เพื่อนร่วมงาน...หัวเราะหึ ๆ "จะกลับก็กลับไปดิ จะมาบอกทำไม" อืม...เป็นคำพูดแปลก ๆ ที่ชั้นไม่เคยได้ยิน.... ชั้นตอบกลับไปว่า....."กู (ขอโทษที่หยาบไปนิดส์) พูดกับมึงดี ๆ นะ" แล้วชั้นก็กลับบ้าน...ด้วยความเหนื่อยใจเหลือเกิน... เช้าวันต่อมา.....เพื่อนคนนึง (คนเดียวในบริษัทที่ยังคุยกับชั้น) พูดเรื่องนึงให้ชั้นฟังว่า..... "เจ้านาย บอกว่าชั้นรับงานนอกเข้ามาทำในบริษัท" ชั้นคิดในใจ...."เหี้ยไรวะ (ขอโทษอีกทีที่หยาบอีกแล้ว!) กูคุยงานนะ" ชั้นทำงานที่นี่ไม่ได้แล้ว...ด้วยเหตุผลที่ว่า 1. ชั้น...ไม่มีความสุขกับงานที่ทำอีกแล้ว 2. ผู้ร่วมงาน....ไม่ได้น่ารักอีกต่อไปแล้ว 3. ผู้บริหาร...เลวเกินกว่าใจชั้นจะรับได้แล้ว... เพื่อนร่วมงาน.....ไม่ได้น่ารักแล้วหรือ เจ้านายจะแย่...ก็ช่างหัวมัน !!!! ชั้น...เดินเข้าไปห้องเจ้านาย ยื่นใบลาออก เจ้านาย... "จะไปทำงานที่ไหน" (จะถามทำไมวะ) ชั้นตอบว่า..."ยังไม่ทำ อยากพัก" (ทนทำกะมึ_ไม่ไหวแล้ว!) เจ้านาย.... "ทำให้ครบเดือนแล้วค่อยออกสิ หรือหางานได้ก่อนแล้วค่อยออกก็ได้" (ถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าที่ปิดแทบไม่มิด) ชั้นตอบว่า...."ไม่ค่ะ ออกเลย สวัสดีค่ะ" (ลาขาด) ชั้นเดินออกจากห้องเจ้านาย.... เก็บของ (ทำไมมันเยอะขนาดนี้วะ) เพื่อนคนนึง (คนเดียวในบริษัทที่ยังคุยกับชั้น) เดินมาบอกชั้นว่า.....หลังจากที่ชั้นคล้อยหลังมา เจ้านาย...ก็เดินไปหามือขวา (คนที่เคยบอกว่า "มึงแม่งบ้า...กูรักมึงว่ะ") แล้วพูดว่า "เค้า...ลาออกแล้ว" จากนั้น...เจ้านาย และมือขวา (คนที่เคยบอกว่า "มึงแม่งบ้า...กูรักมึงว่ะ") ก็...ประสานเสียง หัวเราะกันสองคน... ชั้น...ออกจากบริษัท โดยมีเพื่อน (คนเดียวในบริษัทที่ยังคุยกับชั้น) ช่วยชั้นขนของ และขับรถมาส่งชั้นจนถึงบ้าน.... ขอบคุณ...ที่ยังมีคนดี ๆ เหลืออยู่ในโลกนี้ ชั้นกลายเป็นคนตกงาน.... เจ็บปวด และเจ็บใจ ชั้นหยิบหนังสือธรรมมาอ่านปลอบใจให้คลายทุกข์ " คนดีในโลกจะไม่มีวันเงียบเหงาและว้าเหว่... แม้ว่าคนชั่วร้ายจะสนุกสนานมากกว่าบ้าง แต่จะอย่างไร เวลาที่คนชั่วร้ายเจ็บปวดรวดร้าว ก็ต้องมากกว่าเวลาที่พวกมันเบิกบานมากนัก" นี่คือคำพูดบทนึง ที่ชั้นเปิดเจอจากหนังสือ "พลันคิดได้" ถามว่า...เราควรคิดอย่างนี้มั้ย!! ตอบว่า ไม่ เพราะมันเป็นการผูกเวร แต่ในเวลานั้น....คำพูดบทนี้ ช่างเยียวยาใจได้ดีเหลือเกิน มาถึง ณ วันนี้!!! คนเหล่านี้จะเป็นยังไงก็ช่าง กรรมใคร กรรมมัน.... ทำอย่างไร ได้อย่างนั้น และชั้น...มีความสุขดี  และนี่คือที่มาของหัวข้อที่ว่า... คนดี....จะไม่มีวันเหงา ทุกสิ่งอยู่ที่ใจเรา... จะทำให้ร้อน หรือทำให้เย็น เรากำหนดเองทั้งสิ้น... 
โหด มัน ฮา เจงๆๆๆหง่ะเจ้ๆๆ "เจ้านายช่างหัวมัน"
โดย: THE END IP: 124.120.2.222 วันที่: 13 ธันวาคม 2551 เวลา:23:31:16 น.
แต่คนดีๆๆแบบ THE END กำลังเหงาอ่ะเจ้
ช่วยด้วย!!!!!!!!!_T โดย: THE END IP: 124.120.2.222 วันที่: 13 ธันวาคม 2551 เวลา:23:32:39 น.
เจ็บ
แค้น ประหนึ่งเห็นและได้ยินด้วยตัวเอง โดย: bound IP: 58.8.137.241 วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:12:53:27 น.
ยินดีต้อนรับ บาว...
สบายดีนะ คิดถึงจัง...  โดย: izen (i am_giddy
 ) วันที่: 14 ธันวาคม 2551 เวลา:13:31:28 น.ผมก็มีเจ้านาย กดเงินเดือนเหมือนกันครับ แต่ผมก็พยายามทนไม่ไปทะเลาะกับเค้าจนกว่าจะหางานใหม่ได้ครับ (แต่ตอนนี้ก็ยังหาไม่ได้เลย)
โดย: ลานสน
วันที่: 9 มกราคม 2552 เวลา:9:13:16 น.ดีแล้วค่ะ...สิ่งที่ควรทำคือ อดทน และวางเฉยกับ บางสิ่ง
เงินไม่ใช่พระเจ้า แต่เงินคือปัจจัยสำคัญ ในการดำเนินชีวิต...! โดย: i am_giddy
วันที่: 9 มกราคม 2552 เวลา:11:02:10 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [