ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่วครับ คุณพู่

  

วันนี้คุณพู่เขียนสั้นดีครับ อ่านง่ายดีเปรียบเทียบทั้งสองข้างให้เห็นๆ เลยระหว่างฝ่ายขาวกับฝ่ายดำ

และมันก็เป็นอย่างนั้นจริง สุดท้ายไม่ว่าเราจะทำอะไรลงไปคนมราจะได้รับผลก็หนีไม่พ้นตัวเรา

โจทย์คราวหน้า คุณพู่เป็นผู้กับหนกเหรอครับ ผมนึกว่าผมไปแย่งคิวมาซะอีก โจทย์นี้ยากเหมือน ต้องใช้เวลาคิดพอดูเลยล่ะ

  

สวัสดีค่ะคุณพู่ ภาพบรรยากาศบ้านเรา ไทยๆ อาศัยอยู่ริมคลอง แม่น้ำ ที่เป็นประหนึ่งสายเลือดในการดำรงชีวิตของคนในท้องถิ่นจริงๆ เห็นภาพสวยๆแล้วคิดถึงบ้าน มันคนละธีมกับทางนี้จริงๆเลยค่ะ

บรรดาสัตว์น้อยใหญ่ น่ารักๆทั้งหลายนี่ เป็นเหมือนตัวแทนของภูมิภาคที่อากาศร้อนบ้านเรา พวกเธอก็ออกมาร่าเริงรับลม รับฝนกันใหญ่ เห็นแล้งก็อีกล่ะ คิดถึงตอนเด็กๆ เล่นเคียงข้างกบเขียด จิ้งหรีด จิ้งเหลน หนือ แม้แต้ขี้เกี้ยม เอ๊ย จิ้งจกค่า อิอิ มันของใกล้ตัวน่ะ ค่ำๆมาก็ร้องขานกันใหญ่ ยังกะกะบ้านเป็นสวนสัตว์เลย เอิ๊กส์ อยู่นี่สิ มันเงียบๆๆๆ เงียบได้เงียบดี ยิ่งช่วงหนาวๆค่ะ ช่วงนี้ดีหน่อยมีนกกาออกมาร้องเพลงให้ฟังมั่ง แฮ่

และขอบคุณที่ไปชมและชิมอาหารจานเขียวๆนะคะ อยากว่าฝีมือทำแผ่นทอทีย่าของแม่แอ๋นไม่ค่อยได้เรื่องเลย อาจเป็นเพราะสูตรที่เลือกและการนวดค่ะ เป็นคนใจร้อนมากๆ นวดไม่ได้ที่ก็จะเอาไปจี่ไฟแล้ว นอกจากสูตรนี้คุณพู่อย่าลืมลองหาสูตรที่มัน authentic จากเม๊กซิโกก็ดีนะคะ เอาแบบใส่แป้งข้าวโพดด้วย ตอนนี้ก็กำลังจะลองสูตรใหม่ค่ะ หัดทำไปเรื่อยๆจนกว่าจะลงตัว ระหว่างนี้ก็ซื้อดีๆถูกๆทานไปก่อน อิอิ

  

อู๋ยย พิมพ์ตกเพียบ ขอโทษนะคะ มือไวไปหน่อย

  

นอกจากพิมพ์ตกแล้วยังเม้นท์ผิดบล็อกอีก ก๊าก คุณพู่จ๋า ก็เปิดบล็อกแม่น้ำวังทิ้งไว้แล้วกลับมาจา่กกินเที่ยง refresh หน้าจอเม้นท์โชะๆทันที จังหวะบล็อกตะพาบน้ำมาพอดี โฮ๊ย เปิ่นจังแม่แอ๋นนี่

  

มาอ่านตะพาบบ้านที่ 2
ก็ยังไม่มีไอเดีย...งิ...ยังไงดีๆๆ
ช่วยด้วยๆๆ
วันนี้ไม่ได้ดูรูปโรแมนติก.งเลยแปลกตาไปนะ

  

อรุณสวัสดิ์ครับคุณพู่


อ่านจบ
กระชับ
สั้นๆ แต่ทิ้งข้อคิด
ไว้ให้ได้คิดครับ


มาเก็บโจทย์ไปทำงานในครั้งต่อไปด้วยครับ อิอิอิ

  

  

สั้น ได้ใจความ

เราเองเป็นนายของตัวเองเสมอ เน้อ

  

  

พี่พู่ แอบเสียดายพี่พู่มางานไม่ได้ แต่หลังวันงานมาเจอกันได้ส่งเสียงก่อนนะคะ จะตามไปหาถึงที่ อิอิ

  

  

สั้นกระชับ กระจ่างเห็นชัดเจนแต่เต็มไปด้วยแง่คิดจริงๆค่ะ..

แวะมาอ่านงานตะพาบค่ะ..
สุขกับทุกวันนะคะ

  

สวัสดีค่ะ พี่พู่
...
มีความสุขมากมากนะคะ

  

นึกถึงเรื่อง โลกีย์-นิพพาน ขึ้นมาทันทีครับ

คนเราสมัยนี้ มองผลลัพธ์มากกว่าวิธการจริงๆ

หมายถึงทุกคนนะครับ

ทั้งคนทำ และคนดู จริงๆ


ฮี่ๆ

มารับโจทย์หน้าไปแล้วครับ

  

สวัสดีคะ

อืมมม..

เราเลือกได้เนอะว่าจะทำสิ่งไหนเพื่อตัวเราเอง

  

บางครั้งเราก็เป็นสีเทา คืออยากขาวแบบไม่ถูกต้องให้เหตุผลกับตัวเองก็เลยกลายเป็นสีเทา


คิดให้เท่าทันตัวเอง ใจมันก็ขาวค่ะ

  

คุณพู่คะ เฮดเดอร์สวยอีกแย๊วอ่ะ
อยากได้ๆๆๆ นู๋อยากได้ อิอิ
แค่ได้เห็นก็สบายตาแล้วค่ะ ภาพที่คุณพู่ถ่ายงามงดหมดจดเจรงๆๆๆ (ชมอีกแระเรา) - -'

วันนี้เลาะชมงานตะพาบไปนิดหน่อย แต่เด่วคงออกไปเลาะงานเอ็มวีต่อแระค่ะ ว่าจะเริ่มยังไม่ไปไหนรุย อิอิ (หาโหลดหนังการ์ตูนยากม๊ากกก)
สงสัยต้องทำภาพนิ่งอีกละมั้งเนี้ย

อ่อ..ปอลิงกัง งานตะพาบที่ออกแบบโดยคุณพู่คราวหน้า ฉัตรสนใจนะคะ แต่ใกล้ๆ จะรายงานตัวอีกทีไม่กล้าลงชื่อไว้กลัวพลาด เพราะพลาดมาตลอดเลย โชคดีที่ยังไม่ลงทะเบียนสักที แฮ่ๆๆๆๆ
คิดถึงค่ะ กาแฟหมดแก้วแย๊ว จุ๊ฟๆๆๆ

  

แวะมาทักทาย ในวันหยุดค่ะ .. คุณพู่ ..

จริงๆด้วยค่ะ ..คนเรามีทั้งดี และไม่ดี คงไม่มีใครดีไปหมดหรอกเนอะ ..

นกจะพยายามคิดแบบนี้ เวลาดุลูกแรงๆ อารมณ์ร้ายใส่ลูก
เวลาเค้าไม่ฟังเรา .. แล้วก็แอบคิดว่า ..ทำไมเราร้ายอย่างนี้เนี่ย..


แต่พอกลับมาคิดอีกที... อย่างที่คุณพู่บอกแหละค่ะ
ไม่มีใครจะดีไปหมด ..มันเป็นบางอารมณ์เท่านั้นเอง (สำหรับตัวเองนะคะ)

แต่กำลังปรับปรุงอยู่ค่ะ..หุหุ..


คุณฑู่สบายดีนะคะ ...

  

เรื่องราวดีจังเลยครับคุณพู่ อ่านง่าย เข้าใจง่าย แต่ไม่มีกลิ่นหอม และน่ากินเหมือนของผม 555

(ซึ่งมีขนมด้วยนะเออ)

  

  

เข้ามาอ่านถนนสายนี้..มีตะพาบทีไรก็งงทุกทีว่ามันคืออะไร ทำไมมีตะพาบ มีเต่าด้วยได้รึเปล่า

  

อืม...ถ้าโลกมีสีเดียว...
จะเป็นสีอะไรดีหนอ
แล้วเราจะแบ่งแยกนั้น โน้น นี้ได้อย่างไร

เอาโจทย์สองครั้งมาคิดซะงั้น ^^

มาเชียร์ให้คุณพู่เขียนกลอนค่ะ

  

ทักทายสวัสดีกันยามบ่ายๆ ครับ
มาชมงานเขียนของคุณพู่ ด้วยคนครับ
รัก โลภ โกรธ หลง คงยังติดตัวกันไปตลอดเวลานะครับ เพียงแต่จะมาตอนไหน ควบคุม และรู้ตัว กันได้หรือเปล่า