เก็บไว้ในดวงตา เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาเป็นวันที่ปวดหัวที่สุด แต่เป็นวันที่มีความสุขที่สุดด้วย ฟังแล้วคล้ายๆจะเป็นมาร์โซคิสต์ไหมนี่ จริงๆ คือ เป็นวันพิเศษที่คนในใจสัญญาว่าจะพาไปกินข้าวในเรือล่องแม่น้ำ ทั้งที่รอมาตั้งนาน ก็ดันมาปวดหัววันนี้เสียได้ ปวดตั้งแต่เช้า คิดว่าน่าจะเป็นเพราะกินข้าวเช้าน้อย...ข้าวเช้าน้อยทีไร ปวดหัวไปทั้งวัน แต่เรื่องอะไรจะนอนอยู่กับบ้าน นานๆจะออกเที่ยวกลางคืนสักที ทั้งที่เป็นวันเสาร์ แต่รถก็ยังติด โชคดีจริงๆที่มี BTS ผ่านบ้าน ประหยัดเวลาเดินทางไปโข แค่ขึ้นแถวบ้านมาลงอนุสาวรีย์ฯ แล้วค่อยต่อรถ ไปโรงแรมริเวอร์ไซด์ที่เป็นจุดหมาย ก็ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง... ฟ้าเริ่มมืดแล้วตอนที่รอขึ้นเรือ เกือบไม่ได้โต๊ะ ทั้งที่โทรมาจองตั้งแต่ วันจันทร์ คุณพนักงานดันตกชื่อเราไปเสียงั้น หงุดหงิดนิดๆไม่งั้นก็ได้ ที่นั่งริมเรือไปแล้ว แต่ก็ไม่ต่างกันหรอก เราจองโต๊ะชั้นบนดาดฟ้า ถึงจะอยู่ตรงกลางก็สามารถเห็นทิวทัศน์ได้ชัดเจน เพียงแต่เวลาอยากถ่ายรูป ต้องเดินไปหน่อยเท่านั้น  รูปหน้าท่าเรือ ลมริมแม่น้ำพัดแรง เราสองคนแหงนมองฟ้ามืดที่ดูคล้ายเมฆฝนจะ มาเยี่ยมเยือน พลางสงสัยว่าถ้าฝนตกจะทำยังไงหนอ... อาการปวดหัวเริ่มเพิ่มดีกรี หน้าตาเราคงดูไม่ได้ คุณแฟนเลย สั่งอาหารมายับยั้งอาการ(สงสัยกลัวเรางับหัวแทน) เราว่าคืนนั้นคงมีโต๊ะ เล็กๆของเราโต๊ะเดียวที่มีอาหารเต็มโต๊ะ ก็ส่วนใหญ่เขาตั้งใจมาดูวิว กันนี่นา แต่ช่างเถอะ...คนมันหิว เรือจะออกจากท่าตอนสองทุ่มครึ่ง ปรากฎว่ายังไม่ถึงสองทุ่ม เราก็กินไปเกือบหมด โต๊ะข้างๆเขาคงงงว่าสองคนนี้ตายอดตายอยากมาจากไหน (เออ..จริงๆคนที่ตั้งหน้าตั้งตากินคือเรามากกว่า อีกฝ่ายเขาชอบรอฤกษ์...) ในที่สุดเรือก็ค่อยๆเบนหัวออก ลมเริ่มเบาแรงลง เบื้องหน้าไม่ไกลนักคือ โครงเรืองแสงของสะพานพระรามแปด คงเป็นเพราะความมืดรอบข้าง เลยดูเหมือนตัวสะพานจะกระโดดมาเข้าตาเราเลยทีเดียว มองดูแล้วก็นึกถึงสมัยเรียน เวลาต้องการจะพรีเซนต์ artwork บอร์ดที่ใช้มักจะเป็นสีดำ เพียงแค่วางภาพงาน ลงบนพื้นหลังสีดำ ภาพก็ดูมีความขลังขึ้นมาทันที เสียดายที่เราถ่ายรูปไม่เก่ง ไม่รู้วิธีถ่ายภาพกลางคืน ได้แต่เก็บภาพไว้ด้วยดวงตา เก็บความประทับใจไว้ในหัวใจ อยากจะหันไปบอกขอบคุณคนข้างๆ แต่คิดว่าดูตาเรา เขาก็คงรู้... เรือแล่นไปตามสายลมเอื่อย เสียงลม เสียงน้ำ แทรกด้วยเสียงเฮของคนในเรือเวลา แล่นผ่านใต้สะพานเพื่อฟังเสียงสะท้อน อาจจะควบคู่กับความมืดของท้องน้ำ บวกกับความนิ่งของผืนฟ้า คล้ายๆจะทำให้ใจสงบอย่างประหลาด สักพักพนักงานก็ถือกล้องมาถ่ายรูปคู่ เห็นบอกว่าเป็นบริการประจำเรือ จะเอาไป ทำจานที่ระลึก เป็นวิธีหารายได้เพิ่มอีกแบบหนึ่ง แน่ใจว่าภาพก็คงออกมาไม่สวย ตรงใจเรา แต่ก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก ก็เราไม่เคยมีรูปคู่กันเลยนี่นา... เรือเริ่มแล่นผ่านช่วงวัดอรุณ ผ่านตึกเก่าคลาสสิคที่ไม่อาจบอกชื่อ แฟนชวนเดินไปที่กราบเรือ ประมาณอยากโพลต์ท่าโรสกับแจ๊คอย่างใน Titanic แต่เรากลัวตกน้ำป๋อมแป๋ม (ว่ายน้ำไม่เป็นจ้ะ) ก็เลยขอเป็นโรด(road)กับจ๊ากไปก่อน ละกันนะคุณแฟน  (ตึกเก่าคลาสสิคดูขาวโพลนในความมืด)  (ชอบรูปนี้ที่สุด ดูเรืองแสงและมีมนต์ขลังอย่างบรรยายไม่ถูก)  (ไม่แน่ใจว่าเป็นตึก headquarter ของกสิกรไทยหรือเปล่า)  (ภาพใกล้อีกครั้ง ความสวยไม่ถึงครึ่งของของจริง) วันนั้นกว่าจะกลับถึงบ้านก็เกือบเที่ยงคืน สงสารก็แต่คุณแฟน เพราะเราลืม บอกไปว่า BTS ปิดตอนเที่ยงคืน กว่าจะมาส่งเรา กว่าจะมะงุมมะหรากลับไป บ้านตัวเอง เจ้าตัวบอก กว่าจะถึงบ้านเล่นเอาตีสองนู่น น่าสงสาร... ส่วนเราน่ะหรือ หลังจากลืมอาการปวดหัวไปในช่วงเวลาอันสวยงาม พอกลับมาบ้าน มันก็กลับมาทักทาย จนต้องกินยา แล้วหลับเป็นตายไปเลยคืนนั้น เสียดายอีกครั้งที่ถ่ายรูปไม่ได้มาก แต่อย่างที่บอก... ...ค่ำคืนนี้จะอยู่ในความทรงจำตลอดไป...
น่าสนใจค่ะ อยากไปบ้างจัง
 โดย: เชอเบทส้ม
 วันที่: 13 มิถุนายน 2548 เวลา:15:47:51 น. แอบอิจฉา .. คนที่มีมีคนคอยดูแลห่วงใจ .. หายปวดหัวไว ๆ น่ะเจ้าค่ะ ... โดย: peppy_ant
วันที่: 13 มิถุนายน 2548 เวลา:16:34:30 น.มาเยี่ยมมาเยือนแมว
คิดถึงครับ คิดถึงนิยายของแมว แหะๆโดย: axenus (eccoiris
) วันที่: 16 มิถุนายน 2548 เวลา:22:44:30 น.มาเยี่ยมด้วยคน
โห ช่วงเวลาหวาน อิจฉาสุดฤทธิ์ อยากเห็นรูปคู่อ่ะ  โดย: เด็กทะเล (ลิปิการ์
) วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:12:02:21 น.หายปวดหัวแล้วฮับ
อา...มีคนอิจฉาเพียบ ดีใจๆ(นานๆจะมีที) เอาน่ะ หวานกันวันล่ะนิดจิตแจ่มใส พยายามเข้า blog ของเชอเบทส้มกับ peppy_aunt แต่เข้าไปทีไรค้างทุกทีอ่ะ แง...คราวหน้าลองใหม่นะ หวัดดีหมอกับเด็กทะเลฮับ คิดถึงเหมือนกันจ้า วันหลังมาคุยกัน โดย: gata
วันที่: 17 มิถุนายน 2548 เวลา:18:04:44 น.จะไปเหมือนกันอะไม่รู้ว่า นั่งรถจาก อนุสาวรี ไป รร. อะ นานไหม ค่า Taxi ประมาณเท่าไรอะ
โดย: เปีกกี้ IP: 203.147.0.10 วันที่: 18 เมษายน 2551 เวลา:15:07:32 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
อิจฉาด้วยคน แง้ว
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [