เมื่อฉันอยากเรียนเมืองนอกฟรี - ตอนที่ 4 How to ไล่ล่าหาความฝัน (ต่อ)
ตอนที่แล้ว เมื่อฉันอยากเรียนเมืองนอก - ตอนที่ 3 How to ไล่ล่าหาความฝัน เดือนกรกฏาคม 2002 ......How to ไล่ล่าหาความฝัน *-*-*-*-*-*-* ไล่ล่าหาความฝัน *-*-*-*-*-*-*-* ทันทีที่คุณรู้ว่าอะไรแน่ที่ทำให้ใจเต้นแรง ก็ไขว่คว้าให้ได้มาด้วยกลยุทธต่อไปนี้1. วางแผน แรกเลยคุณต้องวางจุดมุ่งหมาย อย่างเช่น ฉันอยากไปเที่ยวบาหลีจาก นั้นก็ค้นหาข้อมูล ตามแหล่งต่างๆ เช่น เปิดเวปไซต์ดู 2. หาผู้ช่วย หาเพื่อนสักคนที่จะคอยช่วยให้กำลังใจและกระตุ้นคุณให้เดินหน้า แต่ละ อาทิตย์สัญญาว่าจะทำอะไรสักอย่างที่จะทำให้คุณก้าวไปใกล้จุดมุ่งหมายยิ่งขึ้น และรายงานให้เพื่อน รู้ถึงความคืบหน้าด้วย 3. หาความรู้เพิ่มเติมลงทะเบียนเรียนวิชาหาความรู้ ที่จะช่วยให้คุณเรียนรู้ในสิ่งที่คุณ อยากทำมากขึ้น 4. ขอคำแนะนำ หาทางเข้าวงในของวงการนั้นๆด้วยการพูดคุยกับคนในวงการ อย่า กลัวว่าเขาจะว่าอะไรเอาเขาอาจจะชอบด้วยซ้ำที่คุณสนใจในตัวเขา 5. จับปลาสองมือใครๆว่าไม่ควรทำ แต่ในกรณีนี้ปลอดภัยกว่าอย่าเพิ่งด่วนตัดสิน ใจเร็วเกินไป คุณอาจจะลองงานที่คุณของเป็นงานพาร์ตไทม์ก่อนเช่น ก่อนที่คุณจะเลิกอาชีพ โปรแกรมเมอร์มาเป็นนักออกแบบเครื่องประดับ คุณควรลองออกแบบดูสักหน่อย แล้วให้เพื่อนๆดูว่า มันพอจะขายได้ไหม สำหรับฉัน 1. การวางเเผน(ต้องติดตามกันต่อไปเรื่อยๆค่ะ) 2. หาผู้ช่วย แม่ ...แม่แม่เป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะ... หนูอยากเรียนเมืองนอก ...มันอาจจะเป็นฝันที่ เกินตัวไปหน่อยของหนู....หนูก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงตัวเองถึงได้ทะเยอทะยานเกินพี่เกินน้อง....ขอให้หนู ได้ฝันและได้พยายามเพื่อไปให้ถึงจุดนั้นนะเเม่ ฉันได้ไปกระซิบบอกแม่ไว้แล้ว หลังจากที่ได้รับการอนุมัติเมื่อเดือนพฤษภาคม แล้วแม่ก็พูดออกมาให้ฉันได้น้ำตาซึม ด้วยความรักของแม่ เรียมเอ้ย(แม่เรียกฉันว่าเรียมนะ) .... แม่ก็ไม่ว่าอะไรแกหรอก... ขอให้แกพยายามและ อดทนก็แล้ว ตั้งแต่แกเด็กแล้ว...อยากได้อะไรแกก็จะมุ่งมั่นจนได้...แต่ว่าไอ้การไปเมืองนอกเนี่ย ...มัน ไม่เหมือนกับอะไรก่อนๆ ที่แกอยากได้ อยากเป็น อยากมีนะมันยากกว่าเยอะ....แกต้องใช้ความอดทน และความเพียรมากกว่ามากนัก... ถ้าแกไม่ไหว ก็มาบ้านนะ...พักให้หายเหนื่อยแล้วค่อยไปสู้ ใหม่......แต่ถ้าปัญหาไม่ไหวจริงๆก็กลับบ้านเรานะลูก แม่ไม่เคยซ้ำเติมใครพร้อมฟังลูกๆทุกคน เสมอ....แม่รักแกนะ เนี่ยแหละแม่ฉัน พูดให้ซึ้งและตรึงใจ และเป็นต้นแบบของฉัน เสมอ ฉันรักแม่มากที่สุดใน โลกเลย แล้วก็เพื่อนที่ทำงานอีกคนหนึ่ง ที่มีความอยากไปเรียนเมืองนอกกันซึ่งเราจะมีการแลก เปลี่ยนข้อมูลกัน ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่าเขาก็อยากเรียนจนฉันลางานไปดูงานนิทรรศการเกี่ยวกับการ เรียนต่อที่ออสเตรเลียที่ศูนย์สิริกิตร์แล้วเจอเขา.... เท่านั้นแหละ..... ความลับของเราต่างก็แตกดัง โพละเลย....หลังจากนั้นก็มีการเเลกเปลี่ยนข้อมูลกันอย่างเข้มข้น แต่เป็นความลับสุดยอดหากจะมี การสนทนาเกี่ยวกับการเรียนต่อต้องนัดล่วงหน้าและพูดกันในสถานที่ที่ไม่มีบันไดมีหู ประตูมีช่อง อะไรจะปานนั้น.......เวลาที่ใครจะมีไอเดียอะไรแปลกใหม่ก็จะเอามาเล่าให้ฟังกัน คราวหนึ่งเธอไป ได้ข้อมูลมาว่าจะมีโครงการแบบว่าไปเป็นแม่บ้านหรือ baby sister ของครอบครัวที่อเมริกาแล้วจะได้ เงินเดือนด้วยแล้วเขาจะให้เรียนด้วย เราก็มาเอาหัวแม่บาทาก่ายหน้าผากคิดอยู่สามวัน ก็ไปบอก ว่า.... โครงการนี่มันไม่เหมาะกับฉันหรอกว่ะ....ไอ้แนน ทำไมละแก....ฉันว่าถ้าได้มันก็ดีนะ ที่ฉันว่ามันไม่เหมาะกับฉันเพราะว่า ฉันน่ะทำกับข้าวรสชาติไม่เอาไหน ส่วนเรื่อง การบ้านการเรือนน่ะ ความรู้ติดลบ แล้วก็เด็กอีก ถึงฉันจะเคยเป็น baby sister มาก่อนตอนสมัย เรียนตอนกำลังอยากได้เงินแต่หลังจากนั้น ฉันก็ได้ปฏิญาณกับตัวเองว่า นอกจากลูกฉันแล้ว ฉันจะ ไม่มีวันไปเลี้ยงลูกคนอื่นเป็นอันขาด แกลองดูแล้วกัน เผื่อได้ แล้วก็มีบางครั้งที่ฉันก็ได้มีไอเดียแปลกมา......... เฮ้ย แนน ฉันได้ไอเดียมาใหม่วะ เนี่ยเบอร์สถานฑูต แล้วแกบอกฉันมาทำไมวะ แกจะไปเที่ยวเหรอ ไม่ช่ายยยย ...คือฉันได้ไอเดียจากการอ่านหนังสือมาไม่รู้เล่มไหนแหละ เขาบอกว่าตาม ประเทศต่างๆ เนี่ยเขาจะมีการให้ทุนการศึกษา ซึ่งบางทีเขาก็ไม่ได้ไปป่าวประกาศตามหน้า หนังสือพิมพ์ แต่เขาจะติดไว้ตามบอร์ดสถานฑูตอะไรงี้ เราก็โทร.ไปถามข้อมูลไงเผื่อได้ราย ละเอียดเรื่องทุนไง เออ แกโทร.ไปแล้วกันมีข่าวคราวก็เมล์มาบอกฉันบ้างแล้วกัน หลังจากนั้นฉันก็ได้โทรศัพท์ไปตามสถานฑูตเพื่อสอบถามรายละเอียด ซึ่งบางทีก็ได้อะไร เเปลกๆมา....เช่น กดหนึ่งเรื่องขอวีซ่า กดสองเพื่อฟังรายละเอียดเรื่องทุนการศึกษา กดสาม..... อันนี้ก็ จะได้เวปไซต์มาต้องไปหาข้อมูลเอง ตอนนี้เรื่องทุนของเราปิดรับสมัครไปแล้วค่ะแต่ว่าน้องเอาเวปไซต์ไปเผื่อไปขอปีหน้าก็ได้ นะคะ โอ้โฮ...อีกตั้งปีหนึ่งแน่ะ น้องได้เกรดเท่าไรครับ เรียนมหาวิทยาลัยอะไรครับ จากข้อมูลของน้องรู้สึกว่า คุณสมบัติของน้องจะไม่ถึงนะครับ ถ้าไงลองสมัครที่อื่นดูนะครับ T_T เศร้าจัง...ฉันเป็นผลิตภัณฑ์ ไม่ได้มาตรฐาน สาขาที่น้องต้องการเรียนไม่มีการสอนในประเทศนี้นะค่ะ หน้าแตกเลย ประสบการณ์น้องกี่ปีค่ะเกือบสองปีหรือค่ะ ไม่เพียงพอค่ะ เราต้องการอย่างน้อย 10 ปีขึ้น ค่ะ ในสาขานี้ค่ะ ประสบการณ์นานปานนั้นคนขอทุนก็เกือบงั่งแล้วมั้งทำไมไม่อยากได้สาวน้อยไฟ แรงอย่างฉันนะ.....อารมณ์เกเรของฉันคิด เรามีทุนให้เฉพาะทำปริญญาดอกเตอร์ค่ะ ไม่มีทุนสำหรับปริญญาโทค่ะ แง งงง.....เดี๋ยวเถอะ....ถ้าฉันจบโทน้าาาาาาา..... ฮึ่ม....ฉันจะมาขอให้ดู้ เป็นต้น....... เสียค่าโทรศัพท์ไปเยอะเหมือนกันกับการลองวิธีใหม่เช่นนี้ 3.หาความรู้เพิ่มเติม ฉันได้ไปลงเรียนพิเศษภาษาอังกฤษที่AUA เพื่อเตรียมการเรียนซึ่งการไปเรียนนี่ทำให้ฉัน ได้อะไรหลายๆอย่างทีเดียว อย่างแรกเลย ก็คือได้ความรู้เพิ่มเติมได้พัฒนาตัวเอง แล้วก็ได้ ผลพลอยได้ถึงการงานด้วยเนื่องจากพอเพื่อนร่วมงานรู้ว่าฉันได้ไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมที่นี่มี อะไรที่เกี่ยวข้องกับการใช้ภาษาอังกฤษ ก็จะมาขอความช่วยเหลือซึ่งฉันก็ได้ช่วยตามประสาภาษางูๆ ปลาๆ :-P แต่ก็เป็นที่ชื่นชอบของเพื่อนๆเป็นอย่างมาก ส่วนหัวหน้า พอรู้ว่าฉันไปเรียนภาษาอังกฤษ เพิ่มเติมก็ได้ให้ความเอ็นดูเพิ่มเติมเป็นอย่างมากเพราะท่านคิดว่าเป็นการพัฒนาตัวเองเพื่อนำมาใช้ใน การงาน (หารู้ไม่ว่า...5555)ก็จะมีงานที่เกี่ยวข้องกับการใช้ภาษาอังกฤษมาให้ทำมากขึ้น เช่นการไป ทำงานร่วมกับ Terry ซึ่งเป็นชาวอังกฤษที่มาทำงานด้านวิจัยที่บริษัท หรือเวลามี supplier เข้ามา เสนองานหรือผลิตใหม่ก็ต้องเข้าไปนั่งฟังด้วย เวลามีงานติดตั้งเครื่องจักรใหม่หรือทำผลิตภัณฑ์ ใหม่แล้วมี supplierจากต่างประเทศมาแนะนำก็ต้องไปร่วมทำงาน ด้วย แต่แหม....รู้สึกเหนื่อยจัง เลย.....เฮ้ย.....มันดีหรือไม่ดีเนี่ย 4.ขอคำแนะนำ ฉันได้เมล์ไปขอคำแนะนำที่ปรึกษาคนยากอย่างสม่ำเสมอและก็ได้คำแนะนำที่ก่อให้เกิดไอ เดียใหม่อยู่เรื่อย บางทีก็โดยตักเตือนบ้างเหมือนกัน ที่เมล์เรื่องไร้สาระ บางทีก็ปรึกษาหารือใน เรื่องเรียนต่ออย่างเข้มข้น และฉันก็ต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมจากเมล์หรือหัวข้อที่ที่ปรึกษาคนยากให้มา บางทีก็ไปตั้งกระทู้ในพันทิพย์เพื่อหาข้อมูลหลายด้าน หลายๆความเห็น แล้วเอามา ประมวล เพื่อเอามาเป็นแนวทางให้กับโปรเจ็คของฉัน....หนักและก็เหนื่อยเหมือนกันเพราะช่วงเวลา กลางวันก็ต้องทำงาน พอเลิกงานก็ต้องไปหาข้อมูลเรียนต่อจากอินเตอร์เนท แต่สนุกดีที่ได้ฝันและ ตามมันไป และฉันก็ได้เมล์ไปขอคำเเนะนำอาจารย์สมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยอีกท่านหนึ่ง อาจารย์ท่านก็อายุอานามประมาณเเม่ของฉัน แต่หัวใจยังเป็นวัยรุ่นอยู่ วันดีคืนดีอาจารย์ก็จะเมล์มา ถาม โปรเจคคุณไปถึงไหนแล้ว บางทีก็จะมีข้อมูลมาให้ บางทีอาจารย์ก็จะให้ชื่อและเบอร์โทรศัพท์ คนที่เคยได้ทุนให้ฉันไปสอบถาม(อาจารย์ท่านมี connection เยอะ) บางเวลาก็เมล์มากระตุ้นฉัน บางทีฉันก็เมล์ไป อาจารย์หนูไม่ไหวแล้ว อาจารย์ก็จะด่าเพื่อก่อ.ปลุกเพื่อปลอบ....ซึ่งฉันก็ต้องลุก ขึ้นมาใหม่ 5.จับปลาสองมือ เนื่องจากฉันไม่แน่ใจว่าจะได้เรียนที่ไหนแน่นอน ระหว่างเมืองไทย ออสเตรเลียหรือ เยอรมันนี เพราะปัจจัยต่างๆ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับฉันคนเดียว ฉันไม่รู้ว่ามหาวิทยาลัยที่ไหน และประเทศ อะไรจะรับฉันบ้าง เพราะฉะนั้นฉันก็เลยต้องหาความรู้หลายประเทศ ก็คล้ายๆกับการจับปลาสามมือ อยู่เหมือนกัน แต่สำหรับคนยากอย่างฉันก็ต้องทำอย่างนี้แหละมั้ง....ก็ฉันไม่มีใครมาคอยคุมคอยแนะนำ หรือเป็นแนวทางให้เลย ไม่มีเงินเรือนล้านมารองรับความฝัน อยากทำอะไรอยากได้อะไรก็ต้องสู้ ต้องหามาด้วยตัวเอง บางทีก็รู้สึกท้อเหมือนกัน....แต่ความรู้สึกนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว...ก็นี่แหละตัวฉัน ทุกสิ่ง ทุกอย่างที่ได้มาคือความภาคภูมิใจ....และฉันก็ดีใจที่ได้เกิดมาเป็นฉันคนนี้...เป็นเรียมลูกแม่เอ้ย ...เป็น ไอ้เรืองของเพื่อนๆและพี่ๆ :-D สรุปความสำเร็จของเดือนนี้ 1. มีเพื่อนร่วมอุดมการณ์เพิ่มมาอีกคน....เจ้าแนน 2. มีอุมการณ์แน่วแน่...แน่นหนา
~*~*~*~ *~*~*~*~ *~*~*~ *~*~*~*~ *~*~*~ * อ่านเรื่องเล่า เมื่อฉันอยากเรียนเมืองนอก ทั้งหมด คลิกที่นี่ พูดคุยกันได้ที่ https://www.facebook.com/succeed.sasima กลับไปหน้าหลัก ~*~*~*~ 2014 - สารบัญ : แผนที่ Blog ค่ะ ~*~*~*~
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 144 คน [