[Books] น้องแป้ง (Flour Babies) - แอนน์ ไฟน์



เนื้อหาแปลกดี ไม่ค่อยเจอหนังสือแบบนี้เท่าไหร่ เป็นวรรณกรรมเยาวชนชนะรางวัลเหรียญคาร์เนกี้และรางวัลวิทเบรด และเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาระดับมัธยมของหลายโรงเรียน

หนังสือเปิดเริ่องด้วยการพาเรามารู้จักกับชั้น 4C ที่ขึ้นชื่อลือชาว่ามีแต่เด็กผู้ชายเกกมะเหรกเหลือขอ เวลาคือช่วงเปิดภาคเรียนใหม่ และครูประจำชั้นกำลังทำความรู้จักกับนักเรียน เขาสังเกตว่ามีเด็กผู้ชายท่าทางจ๋องๆชื่อมาร์ติน ไซม่อน กำลังแอบอ่านหนังสือในห้องเรียน อ่านหนังสือ!! เด็กห้อง 4C ขยันอ่านหนังสือ! นอกจากนี้ยังเป็นหนังสือของกวีโบเดอแลร์ และเป็นภาษาฝรั่งเศสเสียด้วย!

ครูประจำชั้นตกใจมาก รีบบอกให้มาร์ตินเก็บข้าวของออกไปจากห้องทันที พอมาร์ตินถามว่าทำไมครูก็บอกว่า

"เธออยู่ห้องนี้ไม่ได้หรอก ประการหนึ่งเพราะว่าเธออ่านหนังสือเป็น แค่นี้เธอก็เข้าหมู่กับเขาไม่ได้แล้วละ แล้วยังปัญหาอื่นๆอีก เธออ่านหนังสือภาษาฝรั่งเศสได้อีกด้วยแน่ะ"

จะบอกว่าถึงตอนนี้เราแอบขำ นึกถูกชะตากับหนุ่มมาร์ตินขึ้นมาถนัดใจ

แต่ปรากฏว่าพอหนุ่มเนิร์ดเก็บสมบัติออกไปท่ามกลางสายตาอาลัยของคุณครู จู่ๆก็มีนักเรียนตัวโตเหมือนยักษ์ปักหลั่นท่าทางซุ่มซ่ามเดินเข้ามาในห้อง แล้วเพื่อนฝูงก็ร้องทักเสียงครึกครื้น

"ไง ไอ้เหา!"
"ไซม์ ข้าจองโต๊ะไว้ให้แล้วว่ะ"
"เพิ่งหาห้องพบเรอะ ไอ้ลูกชิ้นยักษ์"
"หาสมองใส่หัวไว้มั่งสิ ไอ้ไซม่อน มาร์ตินเอ๊ย"

สรุปว่า นี่ต่างหากล่ะ พระเอกของเรา ^^

คุณครูกำลังพยายามให้ห้อง 4C เลือกโครงงานวิทยาศาสตร์ที่จะทำ และผลจับสลากได้แก่ พัฒนาการของเด็ก ซึ่งก็คือ โครงการน้องแป้ง

นักเรียนแต่ละคนจะได้รับถุงแป้งขนาด 6 ปอนด์ ที่ตัวเองจะต้องคอยทะนุถนอมดูแลตลอด 2 สัปดาห์ เหมือนเป็นเด็กอ่อนจริงๆ นั่นคือ สะอาด แห้ง สมบูรณ์ น้ำหนักไม่ขาดไม่เกิน และห้ามน้องแป้งอยู่ตามลำพังเด็ดขาด ต้องกระเตงติดตัวไว้เสมอ ถ้าไม่อยู่ต้องหาคนอื่นดูแลแทน นอกจากนี้ทุกคนจะต้องเขียนบันทึกเด็กอ่อนประจำวันด้วย

เป็นพล็อตเรื่องที่ท่าทางสนุกดี บทสนทนาระหว่างเด็กๆและอาจารย์ก็ตลก ^^

ไซม่อน หนุ่มยักษ์ของเราตกหลุมรักน้องแป้งตั้งแต่แรกเห็น มันยังทำให้เขาได้คิดถึงความลำบากของแม่ที่เลี้ยงดูเขามาตัวคนเดียว และพ่อที่ทิ้งครอบครัวไป

ตอนแรกๆสนุกมาก ไซม่อนกับพวกเพื่อนๆน่ารักดี บันทึกของแต่ละคนก็ตลกและชวนคิด แต่ตอนหลังๆเราเริ่มรู้สึกว่าบันทึกของไซม่อนทั้งยาวทั้งละเอียดอย่างกับนิยาย แถมยังบอกเล่าถึงอารมณ์ความรู้สึกส่วนลึกในใจที่เรางุนงงว่าเด็กผู้ชายอายุ 14 ยอมเผยแพร่ออกมาได้ยังไง

ตอนจบก็เป็นเอกลักษณ์ละ ทั้งเรื่องเป็นการทำความเข้าใจกับตัวเองมากกว่า เราชอบตอนที่ไซม่อนสำนึกยินดีว่าตัวเองมีชีวิตและเป็นตัวของตัวเองอย่างไม่มีใครเหมือน สิ่งที่ไซม่อนได้เรียนรู้จากโครงการน้องแป้ง เนื้อหามันลึกซึ้งดี

สำนวนแปล...ดูเก่า (?) ทั้งตัวสะกดและการใช้วรรณยุกต์ในคำทับศัพท์ดูแปลกตาไปหมด อย่างเช่น วินาฑี, ด็อคเตอร์เฟลทั่ม, โรบิ้น ฟ้อสเต้อร์, จอร์จ สปาลเด้อร์ (ทำไมกรณีนี้ไม่เป็น จ๊อร์จ ล่ะ ไม่เข้าใจ), ครูคาร์ทไร้ท์ (ถ้าจะยึดตามการออกเสียง อันนี้ก็น่าจะเป็น ค้าร์ทไรท์ รึเปล่า)

ชอบสารที่สื่อ ชอบเนื้อหา วิธีส่งมอบ แต่เราอาจจะไม่ใช่กลุ่มเป้าหมาย เลยไม่ได้อินนัก

อ้อ ชอบอีตาซายิดด้วย มันหัวเซงลี้ดีแท้ๆหนอ

3 ดาวนิดๆ



Create Date : 12 กันยายน 2561
Last Update : 12 กันยายน 2561 14:47:26 น.
Counter : 2021 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Froggie.BlogGang.com

Froggie
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 29 คน [?]

บทความทั้งหมด