สวัสดีวันพฤหัส

จริงๆ คือเมื่อเช้าแวะมาเขียนบล็อกไปรอบนึง แต่ดันแฮงค์
ใช่ค่ะ ไม่ได้เซฟไว้ก่อน จบกัน 555 
นี่พอว่างหน่อยก็เลยแวะมาอัพ มันไม่รู้จะบรรยายยังไงแล้ว เพราะทีแรกเขียนไปซะเยอะเลย
ตอนนี้มัวไปทำงานแล้วก็ไม่รู้ว่าจะเขียนอะไรแล้ว อย่างน้อยมาเก็บรูปไว้ละกันค่ะ
และก็ต้องแอบเซฟเรื่อยๆด้วย
ปล. รูปต้นบล็อกนี้ยังอยู่ในปี 2015 คือช่วงสงกรานต์ และสิ้นปี
อาจจะไม่สวย ไม่ชัดเท่าไหร่ เพราะถ่ายจากมือถือ มันง่ายดีเน๊อะ

บล็อคก่อนเห็นบ้านอยู่ไกลๆ ไม่รู้ยังไง ถ่ายมาแค่นั้น
วันนี้ก็มีแค่ลานตรงหน้าบ้าน ก็ยังเป็นดินๆ อยู่ 
มีพี่ปั้นแถมผู้ชอบแอบไปยืนมองพระอาทิตย์ตกอยู่ตรงที่มันนั่ง
หันมามองด้วยความสงสัย



ด้านหน้าที่มองไป มันก็จะเป็นที่นาของบ้านอื่นเขา
ไปลองดูที่หลังบ้านกัน ตรงบ่อ 
พี่ปั้นแถมได้ยินเสียงจะเดินไปปุ๊บ รีบเดินตามแม่ต้อยๆ  เลย


หลังจากที่บอกไปว่าดินไม่ค่อยดี ปลูกอะไรยาก
แต่ก็ยังเห็นว่าแม่เราก็ยังปลูกอะไรขึ้นอยู่นะเนี่ย ได้กินมะม่วง ได้กินส้มตำ



เก็บมะละ้กอจากต้นมาตำกันกินเลย มันฟินมากจริงๆ



จริงๆ แม่ก็พยายามปลูกอะไรลงบ้าง
แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววอันอื่นที่จะชัดขึ้นมา
ก็ต้องให้เวลากันหน่อย

ตรงบ่อนี่พอตอนเย็นก็ดูสวยดี บรรยากาศดี โรแมนติกอีกแล้ว



รูปนี้คือถ่ายเมื่อ ธันวา 2015 
ถ้าจำไม่ผิดคือเกี่ยวข้าวกันไปแล้ว


เริ่มมีต้นไม้ที่แม่ปลูก กระจายอยู่รอบๆ บ้านแล้ว
แม่ใครหนอ เก่งจัง


อันนี้พ่อก็ทำไว้สำหรับให้แม่ปลูกอะไรสักอย่าง 
เห็นไกลๆไหม ว่ามีต้นกล้วยแล้ว


ตอนนี้คือสามารถเอารถกะบะ ลงมาที่นาได้
เนื่องจากเก็บเกี่ยวกันไปหมดแล้ว พวกเรายังจะต้องขนของอะไรอีกเยอะ


ต้นกล้วยที่ปลูกไว้เรียงรายก็เริ่มโตขึ้นแล้ว

รูปบ้านกลางนาแบบใกล้ๆหน่อย
สีฟ้าก็แจ่ม สีหลังคาก็แจ่ม เวลามองไกลๆ ถ้ามีต้นข้าวปลูก
ก็จะเห็นสีเขียวตัดกะสีน้ำเงินนี่แหล่ะ สวยดี 


พื้นที่ตรงนี้ ทำเตรียมรอไว้ให้แม่ลงปลูกอะไรง่ายๆอีก
ดินก็ยังคงร่วนๆ เหมือนเคย


พื้นที่กั้นตรงนี้ ข้างซ้ายก็คือบ่อน้ำใหญ่ๆค่ะ 
มองแบบนี้แล้ว ยังไม่มีต้นไม้อะไรเลย มองๆไปก็ดูแห้งแล้ง
และร้อนมากๆ 


พี่ปั้นแถม ผู้ชอบมานั่งทำมิวสิค มองวิวและพระอาทิตย์ตก
ไม่กี่เดือน พี่ปั้นแถมตัวโตไวมาก


และที่แน่นอนที่ยังขึ้นเยอะอยู่เสมอ
ถ่ายรูปสวยดี แต่แม่ไม่ค่อยชอบ 555



ตอนนี้มาดูมะละกอ อีกที ผ่านไปไม่เท่าไหร่
ออกมากันเพียบเลย ดูแบบนี้แล้วก็ชื่นใจอีกแล้ว 
นี่ขนาดไม่ได้ทำเองนะ ยังภูมิใจในตัวแม่จริงๆเลย


เย็นไม่เท่าไหร่ ก็มืดไวจริงๆ
ที่บ้านนอกนี่พอมืดก็มืดได้ใจ
อย่างที่เคยบอกไปว่าน้ำไม่เข้า ไฟไม่ถึง
เราก็จุดตะเกียงกันแบบนี้เลย
พ่อกะแม่ก็คงเป็นรพินทร์ ไพรวัลย์ กับม.ร.ว. ดารินทร์ วราฤทธิ์ ตอนแก่แน่ๆ 5555



แต่ขอโทษที พอดีลูกมาด้วย เลยเราต้องอยู่ขวางความโรแมนติคคนแก่สองคนไว้
น้องเราเท่ไหม ใส่ไฟฉายที่คาดหัว เพราะตอนนี้คือมืดมากจริงๆ
ไฟตะเกียงยังแทบมองไม่ค่อยเห็นกับข้าวที่วางเลย
เพราะเรายังไม่ชิน แต่พ่อกับแม่มาอยู่นี่บ้าง แกเริ่มชินกันแล้ว



วันที่ถ่ายรูปนี้ คือวันสิ้นปี 2015 พอดี
ครอบครัวเรารวมตัวกันแบบนี้ก็ดูจะแปลกใหม่พอประมาณ
แต่ว่ามันก็ยังอบอุ่นและมีความสุข
บ้านเรากินข้าวด้วยกันจริงๆน้อยมาก เพราะพ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน
แม่ก็ขายของอย่างที่เคยเล่าไป
มาอยู่นี่ก็รวมตัวกันแบบนี้ ก็ฟินดีนะ

สวัสดี