โดยเหตุระเบิดนี้กล่าวได้ว่าเป็นเหตุวางระเบิดร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ไทย โดยแม้ว่าถึงขณะนี้ ความรับผิดชอบของทางการไทยที่จะระบุตัวตนของตัวการและแรงจูงใจของเหตุการณ์ จะก่อให้เกิดความสงสัยในสายตาและมุมมองกฎหมายระหว่างประเทศว่า เป็นเหตุการณ์ที่ถูก"ผู้ก่อการร้าย"ลงมือหรือไม่ แต่ตามมาตรา 2 ของอนุสัญญาว่าด้วยการปราบปรามการวางระเบิดของผู้ก่อการร้ายซึ่งเมืองไทยเป็นชาติสมาชิก ได้บัญญัติไว้ชัดเจนว่า เหตุการณ์ที่มีการจุดชนวนระเบิดใน หรือภายใน หรือต่อสถานที่ที่ถูกใช้โดยสาธารณชน และมีจุดม่งหมายที่ก่อให้เกิดการล้มตายเสียชีวิต หรือการบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก หรือทำให้เกิดการทำลาย ควรถือเป็น"การกระทำผิดอาญาของผู้ก่อการร้าย"

โดยภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศ กลไกต่าง ๆ และข้อพันธะผูกพันจะต้องเกิดขึ้นเมื่อเหตุการณ์อาชญากรรมหนึ่ง ถูกยอมรับว่าเกิดจากผู้ก่อการร้ายตามหลักการ สิ่งเหล่านี้จะสามารถช่วยในแง่การสืบสวน โดยเฉพาะความช่วยเหลือจากชาติอื่น ๆ เช่น สามารถให้ต่างชาติอายัดทรัพย์ของผู้ก่อการร้ายนั้น ๆ  หรือการวางหลักการตัดสินคดี โดยเฉพาะในคดีที่ต้องมีมากกว่าหลายชาติที่ดำเนินการเข้ามาร่วมสอบสวนทางตรงต่อคดีนั้น ๆ

โดยการยอมรับว่าภัยดังกล่าวมาจากผู้ก่อการร้าย จะเป็นหลักประกันว่า ชาตินั้น ๆ ไม่สามารถปฎิเสธความร่วมมือจากนานาชาติได้ด้วยการอ้างว่าภัยดังกล่าวเป็น"เรื่องการเมือง"และอาชญากรรมนี้จะต้องถูกลงโทษอย่างรุนแรงและที่สำคัญไปไม่น้อยกว่ากันก็คือชาตินั้นๆ จะต้องรับผิดชอบต่อเหยื่อผู้ตกเป็นเป้าหมายอย่างเหมาะสมด้วย