มาต่อกันค่ะ...จากความเดิมตอนที่แล้ว...หลังจากโกโก้ตายไปยังไม่ทันไร เรายังทำใจไม่ได้ เพราะโกโก้เป็นหมาตัวแรกของบ้านอะนะ จึงรักสุดๆ ด้วยความรักลูก ไม่อยากเห็นลูกๆ เศร้า เป็นทุกข์ พ่อเราก็บึ่งรถไปขอลูกหมาจากเพื่อน (คนเดิม)ที่นครนายกทันที่ ซึ่งพ่อก็เปรยๆ แล้วว่าจะเอาหมาใหม่ามาเลี้ยงดีกว่า แต่เราบอกว่าไม่เอา เราจะเอาแต่โกโก้เท่านั้น ตัวอื่นไม่เอา น่าน..ซะงั้น  เป็นลูกไม่ดีเลยเรา ปรากฎว่า...หลังโกโก้ตายไปแค่ 2 วัน เท่านั้นแหละ พ่อเราก็แอบไปเอาเจ้าลูกหมาตัวใหม่มาจนได้ (หมัดมือชกลูกๆ )เป็นพันธุ์มินิเอเจอร์ พินเชอร์ สีดำ ตัวผู้ พ่อตั้งชื่อเองเลยว่า ลักกี้ นี้ครับหน้าตาผมคร๊าบ...บบบ

น้องเราโทรมาบอกว่า "แก.. พ่อไปเอาหมามาแล้ว ตัวผู้ สีดำ น่ารักดี พอเค้าแค่เปิดตะกร้าดูนะ มันฉี่ใส่เลย " ไอ้เราฟังแล้วอึ้งค่ะ อึ้ง หมาตัวผู้ไม่เคยคิดอยากเลี้ยงเลย เพราะมันซน (แล้วมันก็จริงด้วย ซนเป็นลิง วิ่งทั้งวัน ป่วนสุดๆ )พอเจอหน้ากันระหว่างเรากะหมาตัวเล็กนิดเดียวเอง สีดำๆ หน้ายาวๆ ตลกดี แต่เรายังรักโกโก้อยู่อะ เลยไม่อุ้มไม่กอดมัน เดินหนีมันเลย มันก็เดินตามดุ๊กๆ เราก็เดินหนีๆๆๆ จนที่บ้านบอกว่าสงสารมันน่า เอามันมาแล้วก็เลี้ยงมันเถอะ ซึ่งพ่อเราก็เล่าว่าตอนไปเอามันนะมันกำลังเล่นอยู่กะพี่ๆ น้องๆ มัน 2-3 ตัว แม่มันนั่งดูอยู่ พอพ่อเรียกมันก็วิ่งมาหา มาเล่นด้วย ตอนแรกพ่อบอกว่าจะเอามาเป็นคู่ ทั้งตัวผู้ และตัวเมีย แต่ลูกสาวเพื่อนพ่อ เค้าไม่ให้ตัวเมียเพราะมีอยู่ตัวเดียว (หวงว่างั้น) และแล้วมันก็ไม่ยอมนอนทั้งคืนเพราะมัวแต่หอน...จนกลิ้งหงายหลังไปหลายตลบ (คงคิดถึงแม่  ) กรรมของน้องหมาถูกพลัดพรากจากอกแม่  ไอ้เราแอบดูก็สงสารอะนะ ใจอ่อน ยิ่งพอเห็นแม่ออกมาตวาดมันว่าให้เงียบๆ ไม่งั้นจะดี เรานี่แบบว่า โห..ตัวมันก็เล็ก แม่ก็ไม่มี น่าสงสาร สรุปว่าเราก็นะ..มาปล่อยมันออกมาจากกรง แล้วก็ลงมานอนข้างล่างเป็นเพื่อลัคกี้ มันก็มานอนซุกอยู่ตรงรักแร้ แบบหาความอบอุ่น ตัวสั่น งันงก น่าเวทนาอะ นอนกอดกัน รักกันจนเช้า พ่อต้องลงมาปลุกเราซะงั้น ว่าให้ขึ้นไปนอนต่อข้างบนบ้าน 555 และแล้วก็หลงรักอีกจนได้

*** ลัคกี้ ตายเมื่อวันที่ 29 มกราคม 2566 ด้วยวัยชรา  อายุประมาณ 14-15 ปี ***