ทำบุญ ฉันขึ้นรถทัวร์เดินทางไปทอดกฐิน ที่ต่างจังหวัด ฉันคิดไว้อยู่แล้วว่า ระหว่างทางต้องเจอกับส้วมนั่งยอง ๆ นั่นทำให้ฉันปวดเข่าเมื่อฉันใช้งานมัน โชคดีนักที่ฉันไม่พบกับปัญหานี้มากนัก เมื่อถึงเวลามันก็ผ่านไปเอง ระหว่างที่ฉัน อยู่บนรถทัวร์ ก็เห็นกล่องกลม ๆ พลาสติก ฉันไม่รู้เลยว่ามันคือที่ชาร์ทโทรศัพท์ จนกระทั้ง ใครบางคนพูดถึงมันและฉันเผลอไปได้ยิน นั้นทำให้ฉันเล่นโทรศัพท์ทั้งคืน โดยไม่ได้นอน การนั่งรถทัวร์นาน ๆ นั้นไม่ได้ทำให้ฉันอ่อนเพลีย เท่าไหร่เพียงแต่มัน ปวดก้นมาก ๆ ต้องขยับ เปลี่ยนท่านั่งอยู่เรื่อย ๆ ระหว่างทางฉันก็ได้พบกับ การแสดงออกของใครคนหนึ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่ชอบ ฉันไม่เคยเห็นและรู้จักเขามาก่อน สิ่งนั้นทำให้ฉัน ไม่ชอบเขา แต่หลังจากนั่นฉันพยายามไม่ตัดสินเขา และมองเขาในแง่ดี จากที่เคยไม่ชอบมันก็เปลี่ยนไป จนได้รู้จักเขามากขึ้น การเดินทางไปทอดกฐินที่นั้น ใช้เวลาเดินทางค่อนข้างนาน ฉันเดินทางจนถึงเช้า ของอีกวัน ฉันลงมาทานอาหารที่เขาเตรียมเอาไว้ แต่น่าเสียดายเมื่อได้ยินว่า มีรถทัวร์มาลงแล้วสามคัน ทำให้ ร้านอาหารร้านนี้ไม่มีวัตถุดิบเพียงพอต่อความ ต้องการของคนทั้งรถ แต่มีการคุยและเจรจา เรื่องการจะนำทัวร์มาลงนี้ไว้แล้ว ทางร้านก็ตกลง และรับรองเรื่องอาหาร แต่พอมาถึงวัตถุดิบไม่เพียง พอเพราะวันนี้ลูกค้าเยอะ เลยทำให้คนในรถทุกคน ต้องยอมรับประทานอาหารบางอย่างที่ทางร้านมีให้ ฉันเดินไปตามบาทวิถีแล้วเหยียบเข้ากับอิฐก้อนหนึ่ง ที่มันหลวม ๆ น้ำกระเด็นขึ้นมาเปียกที่ หัวแม่เท้าของฉัน นั้นทำให้ฉันคิดว่าแย่แล้วซิ มันเป็นน้ำสีดำที่ซึมอยู่ ตามร่องอิฐ ฉันเดินดูแถว ๆ นั้น แต่ก็คิดว่าจะดื่ม กาแฟสักหน่อย แต่พอเดินไปถึงร้านฉันกลับสั่งชาเขียว ฉันถือแก้วชาเขียวแล้วเดินไปที่รถ ที่รถไม่มีใครอยู่ ฉันได้ยินมาว่า คนขับรถอ่อนล้าต้องการพักผ่อน เขาขับต่อไม่ไหว เพราะขับมาทั้งคืน แล้วหลาย ๆ คนก็ถือโอกาสนี้ไปเดินตลาดข้างแม่น้ำ แต่ฉันไม่ได้ไป ฉันเดินมาที่รถ คาราโอเกะเปิดอยู่ ฉันร้องไปบ้าง ฉันไม่ได้เสียงดี ฉันร้องเสร็จก็ส่งไมค์ให้คนอื่น ฉันไม่ได้ชอบการร้องคาราโอเกะเท่าไหร่ ถ้าไม่เคย ร้องมาก่อน แรก ๆ ฉันนึกเพลงไม่ออกเลยว่าจะร้อง เพลงอะไร แต่พอได้ร้องสักครั้งสองครั้งก็เริ่มมี เพลงที่ตัวเองชอบและร้องได้ คิดซะว่ามันคือเพลง ประจำตัว การเดินทางยังคงดำเนินต่อไปฉันเดินทาง มาถึงวัด แล้วขนของลง ไปเก็บใว้บ้านต่างจังหวัด แล้วก็ไปกินข้าวในวัดที่มีโต๊ะจีนตั้งอยู่ แล้วมีแม่ครัว มาเสริฟให้ อาหารก็เป็นอาหารพื้นบ้าน ไม่ได้วิเศษอะไร แต่หลาย ๆ คนที่พูดถึงอาหาร ก็จะบอกว่ามันอร่อย ทุกคนที่อยู่ที่นั่นกินกันอิ่ม ก็เริ่มจัดเตรียมสิ่งของ สำหรับเดินแห่รอบหมู่บ้าน เครื่องเสียงพร้อม ระหว่างทานข้าวเสร็จฉันหลบกลับบ้านมาอาบน้ำ เพราะฉันรู้สึกไม่สบายตัวเท่าไหร่ ฉันกลับไปที่วัด อีกครั้งและเดินตาม ขบวนกฐินที่เคลื่อนตัวเอง ไปอย่างช้า ๆ พร้อมกับเสียงดนตรี เร้าใจ ที่กระจาย ออกมาจากลำโพง เด็ก ๆ ผู้ใหญ่ และ วัยรุ่น หลายคน กระโดน เต้น กันอย่างสนุก บางจังหวะจะมีการโยน เหรียญ และ ลูกอม ผู้คนต่างก้มลงเก็บสิ่งเหล่านั้น การเคลื่อนไหวของผู้คนจะเร็วขึ้นเมื่อมีการโยนสิ่ง เหล่านี้ออกมา ฉันเดินอยู่ท้ายขบวน มองคนแก่ สองสามคนที่เดินไม่ไหว ออกมานั่งดูที่หน้าบ้าน ของเขา เด็ก ๆ ตัวเล็ก ๆ ถือลูกอมและเหรียญเต็มมือ มาโชว์ให้ดูระหว่างเพื่อนด้วยกัน ฉันเดินธรรมดา ยังรู้สึกปวดขา ปกติไม่เคยเดินไกลขนาดนี้ พอขบวนแห่ถึงวัดก็แห่รอบโบสถ์ ฉันหลบเข้าไป รออยู่ในโบสถ์ แต่ฉันไม่ได้กราบพระพุทธรูป ฉันกำลังลังเลระหว่างการนับถือศาสนาคริสและพุทธ ฉันจึงไม่ได้กราบพระ เพราะคำสอนไม่ให้ไหว้รูป เคารพ การจะนับถือคริสทั้ง ๆ ที่คนรอบ ๆ ตัวเป็นพุทธ และวิถีชีวิตยังเป็นพุทธ มันเลยเป็นเรื่องยากสักหน่อย ในวันลอยกระทงฉันก็ไปวัดอีก ทั้ง ๆ ที่พยายามบอกตัว เองว่าเราเป็นคริสเตียน แต่ฉันก็ไม่ได้ไหว้อะไรในวัด เพียงแต่ได้ กินว่านยาและน้ำมนต์หลังจากเสร็จพิธี เพราะเชื่อว่ามันจะทำให้ฉันหายป่วย ความรู้สึกเก่า เก่าของฉันยังเป็นพุทธ โดยที่ฉันบอกกับตัวเองว่า เป็นคริสเตียนแต่ความเชื่อทางคริสของฉันยัง ไม่เติบโตเท่าที่ควร และรอบ ๆ ตัวก็เป็นวัฒนธรรม ชาวพุทธทั้งนั้น กลับมาสู่กองกฐินอีกครั้ง ฉันเดินเข้า ไปรอในโบสถ์ และชมสถานที่ ที่นั้นโยงสายสินไว้ ที่สูง ๆ รอบ ๆ ภายในโบสถ์และห้อยผลไม้หลาย ๆ ชนิด กล้วย มะละกอ ขนม แตงโม และอีกหลายอย่าง ฉันรอสักพัก คนก็เริ่มเข้ามาในโบสถ์และแกะซอง สีขาวออกมานับเงินกัน ฉันไม่ได้ช่วยนับให้เขาหรอก เพียงแต่ฉันถ่ายรูประหว่างที่พวกเขา นับเงินกันอยู่ หลายครั้งฉันรู้สึกว่า สุนัขที่วัดต่างจังหวัดมันจะ ไม่ขี้เล่นเหมือนสุนัขทั่วไป เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องส่วนบุคคล หรือเพราะฉันอาจจะคิดไปเองก็เป็นได้ มันเริ่มดึกแล้ว ฉันกลับเข้าบ้าน ไปดื่มนิดหน่อย และก็ลองทาน ผัดเผ็ดนก ดูคำสองคำ แล้วสักพักฉันก็หลบไปนอน อากาศที่นั้นยังไม่ได้หนาวมาก เพียงแต่มันเย็นและลม แรง ฉันนอนจนกระทั้งสว่าง หลายคนแต่งตัวสวย แต่เช้าเพื่อออกไปงานวัดอีกครั้ง แต่ฉันไม่ได้ไป กับพวกเขาเพราะฉัน อยากจะนอนต่อ พอเสร็จงาน หลาย ๆ คนก็พูดถึงยอดเงินกฐินที่ได้ ว่าเท่าไหร่ แล้วก็รู้สึกว่าจะเป็นน้าของฉันที่จะตีมันเป็นหวย ทุกคนเตรียมกระเป๋าสัมภาระออกเดินทางต่อไป เจดีย์อะไรสักอย่าง ในภาษาพื้นบ้านเขาเรียกมันว่า ผ่าน้ำหย้อย ฉันเดินทางไปที่นั้น ระหว่างเดินขึ้นไป เจดีย์ ก็เห็นหินวางเรียงกันเป็นชั้น ๆ เหมือนกับที่ ฉันเคยเห็นในหนังสือการ์ตูน แต่ฉันไม่เข้าใจถึง ความหมายของมันหรอกน่ะ ว่าทำมันไปเพื่ออะไร ฉันเดินไปถ่ายรูปแล้วก็กลับลงมา สั่งกาแฟแล้วดื่มมัน รอคนอื่น ๆ อยู่บนรถ ด้วยการเล่นโทรศัพท์ฆ่าเวลา ระหว่างการเดินทางกลับ รถก็เกิดปัญหาเกี่ยวกับระบบ โช๊ค ทำให้ต้องลงจากรถและรอช่างซ่อม ฉันเดินไป ทานอาหารข้าวราดแกง แต่ที่นั่นคือปั้ม ข้าวราดแกง ที่นั้นเหลือน้อย และฉันคิดว่ามันคงถูกอุ่นมาหลายครั้ง แต่ฉันก็กินมันจนหมด ฉันนั่งดื่มน้ำชาเย็นและรอรถ พอรถซ่อมเสร็จก็ขึ้นไปนั่งเล่นโทรศัพท์โดยไม่ได้สนใจ อะไรอีก ระหว่างทางของรถทัวร์สองชั้นเราจะเจอกับ สายไฟฟ้าที่เสียดสีกับหลังคารถ และสะพานที่จะต้อง คูดกับท้องรถระหว่างที่ข้ามมัน ฉันกลับมาถึงบ้าน โดยปลอดภัย ตรงตามที่ฉันอธิษฐานเอาไว้ก่อนเดินทาง
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [