วันนี้ผมตื่นนอนในเวลาตีสามกว่า ๆ
ผมตื่นนอนอย่างที่ไม่มีความกังวลใด ๆ
ผมยินดีกับเช้านี้ ผมอิ่มเอม รู้สึกสดชื้น
ผมรู้สึกโล่งปลอดโปร่ง เบาสบาย
มีความสุขเมื่ออยู่บนยานพาหนะสองล้อ
ผมสัมผัสลมเย็น ๆ ในช่วงเจ็ดโมงเช้า
ของวัน โจ๊กใส่ไข่และกาแฟหวานน้อย
ในตอนเช้าหายเข้าไปยังกระเพาะของผม
มันสำแดงเดชด้วยการ ทำให้ผมรู้สึกอิ่ม
ไม่ต้องการรับประทานอะไรเพิ่มเติมอีก
ไก่ขันในตอนเช้า บทเพลงและดนตรี
ที่ดังออกมาจากลำโพง ยังคงก้องอยู่
ในโสตประสาทถึงแม้จะรู้สึกรำคาญบ้าง
แต่ก็ไม่ได้ทำให้วิตกทุกข์ร้อน
ผมมีความสุขที่เห็นคอหมูย่างสามชิ้นอยู่บนกระทะ
มันขาว ร้อน อุ่น และน่าสนใจ ผมคาดเดาไว้ในใจ
ว่าคงจะเป็นหมูย่างเฉย ๆ แต่ไม่ใช่อย่างที่ผมคิด
มันคือน้ำตกหมู มองไปที่เนื้อหมูสีขาวอมเกรียมใน
บางส่วนถูกหั่นเป็นชิ้น ๆ อยู่บนเขียง ผักชีฝรั่งซอย
เป็นชิ้นเล็ก ๆ มะนาวลูกโตหนึ่งลูกที่ถูกผ่าครึ่ง
และอีกลูกสีเขียวที่ยังไม่ได้ผ่า ผมหยิบครึ่งหนึ่ง
ของมะนาวขึ้นมาดอมดม ผู้รู้สึกมีความสุข
กับการได้กลิ่นนั้น บทเพลงจากสมารท์โฟน
ยังคงทำหน้าที่ของมัน
ผมได้ยิน ผมมองเห็น ผมได้กลิ่น
ผมสัมผัสได้ ขอบคุณวันเสาร์ ขอบคุณความจริง
ขอบคุณธรรมชาติ ขอบคุณความหวังดี
ขอบคุณความรักที่มอบให้ ขอบคุณเสียงเพลง
ขอบคุณอาหาร ในเมื้อต่อไป
เพียงหวังไว้ลึก ๆ ภายในว่าคง
จะได้รับประทานซุบหน่อไม้ร้อน ๆ กลิ่นไอเก่า ๆ รสเดิมที่เคย
ได้ลิ้มลอง เป็นเพียงสิ่งหนึ่งจากข้อความ
อยากบอกว่า...
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [