Unseen อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะชุมพร "เกาะลังกาจิว"

ถึงจะทำงานที่กรมป่าไม้และกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช มากว่า 20 ปีแล้วก็ตาม แต่การเดินทางครั้งนี้เป็นการไปอุทยานแห่งชาติที่เป็นหมู่เกาะครั้งแรก ที่ผ่านมาส่วนใหญ่มักจะไปทางภาคเหนือหรือภาคอีสานมากกว่า ดังนั้นทันทีที่หัวหน้ากลุ่มบอกว่า “จะไปไหม อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะชุมพร” ผมจึงตอบโดยไม่ลังเล “ไปครับ” นอกจากจะเป็นการเดินทางไปอุทยานหมู่เกาะครั้งแรกแล้ว ยังเป็นการเดินทางโดยรถยนต์ครั้งที่สองที่ไกลกว่าหัวหิน และกุยบุรี เคยเดินทางโดยรถยนต์ในเส้นทางสายใต้ที่ไกลที่สุด คือจังหวัดสุราษฎร์ธานี สมัยเพิ่งรับราชการใหม่ๆ ตอนนั้น นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ซึ่งกรมป่าไม้ในสมัยนั้นยังสังกัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ต่อมาในปี พ.ศ. 2545 มีการปฏิรูประบบราชการของไทย มีการก่อตั้งกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม หนึ่งในหลายกระทรวงที่เกิดขึ้นตามภารกิจหน้าที่เฉพาะด้าน กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช จึงมาสังกัดกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ตามภารกิจตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ต่อมากรมป่าไม้ได้ย้ายมาสังกัดกระทรวงเดียวกันในภายหลังไม่นานนัก

คำโบราณว่า “เวลาไปเหมือนไก่จะบิน เวลามาเหมือนห่าจะกิน” คงเปรียบเปรยเหน็บแนมลูกหลานถึงความกระตือรือร้นอยากจะไปดูโขนดูหนังของเด็กๆด้วยความตื่นเต้น ในทางกลับกันเมื่อโขน หนัง ละคร เลิกราแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องเดินทางกลับบ้านก็มักจะอิดออด อ้อยอิ่งด้วยความง่วงเหงา หาวนอน ต้องกระตุ้นเตือนให้เร่งรีบเพราะดึกดื่นแล้ว แต่สำหรับผมในการเดินทางครั้งนี้ไม่ได้เป็นเช่นนั้น อาจเป็นเพราะสภาพของถนนที่ผมและคณะต้องนั่งกระเด้งกระดอนไปตลอดเส้นทางทำเอาเหมื่อยขบไปตามๆกัน เส้นทางสายใต้เป็นถนนสี่เลนก็จริง แต่สภาพผิวการจราจรไม่ค่อยดีนัก คงเป็นเพราะจำนวนรถบรรทุกที่วิ่งขึ้นล่องเป็นจำนวนมากและเป็นเพียงเส้นทางเดียวที่ใช้เดินทางไปภาคใต้ทั้ง 14 จังหวัดจึงทำให้ความรู้สึกของผมไม่เหมือน “ไก่จะบินเอาเสียเลย”

พวกเรามาถึงจังหวัดชุมพรก็บ่ายมากแล้ว แต่ก็ยังพอมีเวลาได้แวะสักการะศาลกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ที่เป็นที่นับถือของราชนาวี ชาวชุมพรและคนไทยทั่วไป มักเรียกขานพระนามพระองค์ว่า “เสด็จเตี่ย” แสดงถึงความนับถือและเทิดทูนพระองค์เสมือนพ่อของทุกคน ยืนชมวิวทิวทัศน์บริเวณโดยรอบศาล สังเกตมีคนเข้าไปยิงปืนและจุดประทัดในที่ที่เขาจัดไว้ เสียงดังไปทั่วบริเวณ คงเป็นความเชื่อที่บอกต่อกันมาว่าทรงโปรดอย่างนั้น ใช้เวลาที่นั่นไม่นานนักหลังจากที่แวะกราบรูปปั้นหลวงปู่ศุข วัดมะขามเฒ่า ที่เป็นพระเกจิอาจารย์ที่กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์นับถือ ยังได้ความรู้เรื่องการผลิตเหรียญในยุคต่างๆ จากการบอกเล่าของนักนิยมพระที่นั่งประจำแผงให้เช่าพระอยู่ภายในวิหารหลวงปู่ศุข ซึ่งเป็นจุดหนึ่งของการสังเกตว่าเหรียญกรมหลวงชุมพรฯ ของแท้ ว่ามีลักษณะอย่างไร

ผมมาชุมพรครั้งนี้เพื่อปฏิบัติภารกิจเนื่องในโอกาสที่ท่านเอกอัครราชทูตสหรัฐอเมริกาประจำประเทศไทย ท่านฑูตคริสตี้ เดินทางไปตรวจเยี่ยมอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะชุมพร ในการมอบและรับมอบเครื่องหมาย “พญาเสือ” ให้กับพนักงานพิทักษ์ป่าจำนวน 3 นายที่ได้รับการคัดเลือกจากเจ้าหน้าที่ที่ผ่านหลักสูตร “การลาดตระเวนทางยุทธวิธี”จำนวน 24 นายจากหน่วยงานด้านการป้องกันของกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ทั่วประเทศ ถือว่าเป็นสุดยอดฝีมือของเจ้าหน้าที่ชุดนี้ ในโอกาสนี้กรมอุทยานแห่งชาติฯ ก็ได้มอบเครื่องหมาย “พญาเสือ” นี้ให้แด่ท่านทูตคริสตี้เพื่อเป็นเกียรติด้วย

เสร็จภารกิจท่านผู้อำนวยการสำนักบริหารพื้นทีอนุรักษ์ที่ 4 สุราษฎร์ธานี เป็นเจ้าภาพเลี้ยงข้าวอิ่มหนำสำราญ ได้รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ในพื้นที่หลายท่านรวมทั้งหัวหน้าอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะชุมพร ซึ่งพี่แกก็ใจดีให้ผู้ช่วยต้นเอาเรือตรวจการของอุทยานฯ ล่องพาพวกเราไปชมเกาะหมู่เกาะที่ให้สัมปทานรังนกหลายเกาะ และได้แวะดำน้ำดูปะการังที่ “เกาะลังกาจิว” หนึ่งในเกาะที่ให้เอกชนทำสัมปทานรังนกอีแอ่นที่มีคุณภาพและราคาที่แพงยิ่งนัก ว่ากันว่ากิโลกรัมละเป็นเรือนแสนทีเดียว

เคยมีเรื่องราวกล่าวขานว่าในขวดรังนกยี่ห้อหนึ่งซึ่งราคาค่อนข้างสูง ได้มีการเปิดเผยข้อมูลว่าคุณค่าของรังนกในขวดนั้นเป็นเพียงแค่น้ำเชื่อมใส่ผงวุ้นดีๆนี่เอง เพราะปริมาณที่รังนกที่อยู่ในนั้นเป็นเพียงแค่เกล็ดเล็กๆเท่านั้น ไม่คุ้มกับปริมาณและคุณค่าอย่างที่โฆษณาว่ารังนกนั้นมีคุณค่าและหายากยิ่ง
อย่างไรก็ตามรังนกอีแอ่นแท้ๆนั้นมีราคาสูงมากจริงๆ เพราะกว่าจะมาเป็นรังนกหนึ่งชิ้นนั้นต้องใช้เวลาและน้ำลายของนกนางแอ่นปริมาณมากทีเดียว ดังนั้นผู้ทำสัมปทานรังนกทุกเกาะนั้นจึงหวงแหนในทรัพย์อันมีค่านี้ยิ่งนัก ใครก็ตามหากสุ่มสี่สุ่มห้าเฉียดเข้าไปใกล้แหล่งทำรังนกของพวกเขาในเวลาที่ไม่เหมาะไม่ควรหรือยามวิกาลแล้วละก็มีหวังได้ไปเฝ้าพญายมก่อนวัยอันควรเป็นแน่

การเดินทางมาเกาะลังกาจิวของพวกเราในวันนี้จึงต้องมีการประสานกับทางผู้กำกับเกาะว่าเราเป็นใคร มาจากไหน จะมาทำอะไร ในแต่ละเกาะจะมีผู้กำกับเกาะหนึ่งคนเป็นผู้มีอำนาจจัดการดูแลทุกสิ่งทุกอย่างบนเกาะ พร้อมด้วยคนเฝ้าเกาะอีกหลายคนปลูกกระท่อมไว้ตามชะง่อนผาทั่วบริเวณรอบๆเกาะ ที่นกอีแอ่นทำรังอยู่ เป็นที่น่ารื่นรมย์กับทัศนียภาพ วิว ทิวทัศน์ ภาพของกระท่อมน้อยที่เกาะอยู่ตามหน้าผาหินกลางท้องทะเลใส ชวนให้ฝันอยากไปนอนบนนั้นสักคืนคงเหมือนสวรรค์ทีเดียว

ผู้ช่วยฯต้นเล่าให้ฟังว่า "ชื่อเกาะลังกาจิวมาจากเรื่องเล่าว่าในอดีตมีเรือสำเภาจีนได้แวะหลบพายุที่เกาะแห่งนี้ มีหลักฐานยืนยันคือรอยจารึกเป็นภาษาจีนภายในผนังถ้ำ ตามที่ปรากฏในภาพ ส่วนจะแปลว่าอย่างไรนั้นคงต้องไปเสาะหาข้อมูลต่อไปว่าได้มีการแปลคำจารึกของชาวจีนที่ล่องเรือมาพักที่เกาะลังกาจิวแห่งนี้ เขาจารึกไว้ว่าอย่างไร ที่จริงแล้วเขาไม่ให้ถ่ายภาพแต่ด้วยความสามารถพิเศษของช่างภาพของเราจึงได้ภาพนี้มาอวดถือได้ว่าสุดยอดอันซีนจริงๆ ซึ่งน้อยคนจะมีโอกาสได้เห็น

นอกจากภาพเขียนอักษรภาษาจีนไว้บนผนังถ้ำแล้ว สุดยอดของอันซีนหมู่เกาะชุมพรบนเกาะลังกาจิวแห่งนี้คือ รอยจารึกพระปรมาภิไธย "จปร" และรอยจารึกบนหินปากถ้ำแสดงถึงปีที่พระองค์เสด็จฯ สันนิษฐานว่าเป็นการเสด็จฯเพื่อทอดพระเนตรกิจการทำรังนก ซึ่งนับได้ว่าเป็นยุคแรกของการทำรังนกในประเทศไทย

เรือเทียบชายหาดหน้าเกาะลังกาจิวเรียบร้อย น้ำทะเลใสแจ๋ว มองทะลุถึงพื้นทรายขาวสะอาด ห่างจากหาดไปในทะเลไม่ไกลนัก สังเกตเห็นหมู่ปะการังได้จากเหลือบสีสันของทะเลใส ที่มองได้ด้วยตาเปล่า แสดงถึงความอุดมสมบูรณ์ของใต้ท้องทะเลตรงนี้ ชวนให้จินตนาการว่าถ้าได้ดำลงไปชมใกล้ๆ จะอลังการขนาดไหนหนอ อยากลงไปเห็นกับตาเสียไวๆ ฟังคำแนะนำการใช้อุปกรณ์การดำน้ำซึ่งมีอยู่สองอย่างเท่านั้น คือหน้ากากดำน้ำและท่อหายใจผิวน้ำที่เรียกว่า สน็อคเกิล ที่ผู้ช่วยฯต้นจัดมาให้ครบคน ไม่รีรอลงน้ำกันเถอะ

จากนั้นก็คว่ำหน้าลงกับผิวน้ำใส สองมือแหวกว่าย สองเท้ากระทุ้งน้ำให้ไปในทิศทางที่ต้องการ ปะทะกับคลื่นที่ซัดมาเป็นระลอกทำให้ซวนเซไปตามกระแสน้ำบ้าง น้ำท่วมทะลักเข้าท่อสน็อคเกิ้ลที่อมและกัดไว้ในปากสำหรับหายใจผ่านท่อนี้ ต้องผุดขึ้นเหนือน้ำหลายหนเพื่อเป่าไล่น้ำที่อยู่ในท่อหมดไป ยังไม่คุ้นเคยกับการว่ายน้ำทะเลแบบนี้เลยกว่าจะปรับตัวได้ก็สำลักและกลืนน้ำทะเลไปหลายอึก เค็มถึงไส้ถึงพุงเลยทีเดียว

พอเริ่มจะคุ้นเคยกับสน็อคเกิ้ลและการพยุงตัวบนผิวน้ำที่โคลงเคลงตามกระแสคลื่น ก็แทบจะไม่เงยหน้าขึ้นมาเหนือน้ำ เพราะตื่นตา ตื่นใจ กับความงดงามตรงหน้า ละลานตาของเหล่าฝูงปลาน้อยใหญ่ แหวกว่าย ลัดเลาะไปตามแนวหินและกอหญ้าทะเล สีสัน สดสวย งดงามยิ่งนัก สีเขียวสดใสของปลานกแก้ว สีเหลืองสดสลับดำของปลาการ์ตูน และสีสันแปลกตาของปลาหลากหลายชนิดที่พากันแหวกว่ายโดยไม่ได้กริ่งเกรงอีกหนึ่งชีวิตที่ไม่มีเหงือกหายใจได้เหมือนพวกมัน แต่สะเออะอยากจะอยู่ในน้ำ เหมือนมันรู้ว่าไอ้สิ่งมีชีวิตตัวเขื่องรูปร่างประหลาด มีสองแขน สองขา ไม่มีพังผืดที่เท้าและมือสำหรับพาร่างให้เคลื่อนที่ในน้ำได้เหมือนพวกมัน ไม่มีทางที่จะทำอันตรายพวกมันได้ มันจึงแหวกว่ายไปมาอย่างไม่สะทกสะท้าน เหมือนเย้ยหยันและอยากบอกว่ามนุษย์เอ๋ย ยังมีอีกมากมายใต้ท้องทะเลที่เจ้าไม่รู้
ใช้เวลาเนิ่นนานแหวกว่ายชื่นชมความอลังการงดงามของสีสันใต้ท้องทะเลชุมพรจนบ่ายคล้อยมากแล้ว หมดเวลาที่จะไปชมเกาะอื่นๆ ในอาณาบริเวณหมู่เกาะชุมพรอีก ด้วยเกรงว่าจะไม่ทันเวลาสายการบินจากสนามบินชุมพรไปดอนเมืองซึ่งหนึ่งในคณะของพวกเรามีกำหนดจะต้องเดินทางตอนค่ำ จำต้องละจากความงามของใต้ท้องทะเลชุมพรอย่างจำใจ ผู้ช่วยต้นส่งสัญญาณบอกพวกเราต้องไปกันแล้ว รำพึงรำพันสัญญากับตัวเองว่าถ้ามีโอกาสจะกลับมาเยือนอีก