ช่วงค่ำกล้องพาเราไปดูเธอสถานที่เคยนั่งเล่นดนตรีข้างถนน เธอมาระลึกอดีตด้วยเพลง it‘s happy line ที่แต่งไว้เมื่อครั้งยังอยู่ที่นี่ แฟนเพลงยังงงว่าใช่เธอหรือเปล่า มีบางคนบอกว่ายังนำไปร้องเพลงนี้ในคาราโอเกะ คงนึกไม่ถึงว่าจะพบเจ้าของเพลงตัวจริงที่นี่

ที่บ้านเกิดเธอคงต่อสู้สร้างความฝันด้วยการฝึกอย่างหนัก เพื่อเป็นนักดนตรีและนักร้อง เมื่อเดินทางมาโตเกียวแล้วนั้นแหละประสบความสำเร็จด้วยความสามารถของตัวเธอล้วนๆ จากการร้องเพลงที่เธอแต่ง จนเข้าตาบริษัทโซนีมิวสิคได้เซ็นสัญญารับเธอเข้าสังกัด

กล้องพาเข้าไปภายในที่ทำงานของเธอที่โตเกียว อีกภาพที่เห็นเธอจริงจังทุ่มเทและตั้งใจแบบคนทำงาน พึ่งรู้ว่างานประจำของเธอที่บริษัทคือแต่งเพลง เพลงที่เธอแต่งเก็บเอาไว้มากมายนี้เอง เธอเลือกเอามาใช้เมื่อออกอัลบัมใหม่

ปรึกษาซักซ้อมต่อเพลงกับทีมงานคนทำดนตรีด้วยกัน


เครื่องดนตรีอีกอย่างที่เธอถนัด

แล้วเราก็เห็นเธอภายนอกอีกในช่วงเวลากลางคืนที่โตเกียว เธอลงจากรถตู้หิ้วกล่องใส่กีต้าร์ ไปนั่งลงตรงมุมหน้าห้างหรือที่ว่างของศูนย์การค้าสักแห่ง น่าจะห่างจากถนนใหญ่ที่จอแจด้วยเสียงรถราและผู้คนมาก

เธอมาเล่นดนตรีข้างถนน (street live)

คนที่เดินมาในบริเวณนี้เลยโชคดีที่ได้ดูคอนเสิร์ตของเธอโดยไม่เสียเงินอย่างไม่คาดฝัน คนมานั่งล้อมเธอเต็มไปหมด น่าจะซัก 50-60 คน แถวหน้านั่งล้อมแถวหลังยืนซ้อนกันไป มีกล้องมาตามเก็บบันทึกภาพเธอเยอะ ไม่รู้ว่ามาจากไหน หรือมีการประชาสัมพันธ์ว่าเธอจะมาเล่นดนตรีข้างถนน ให้ช่างภาพมาเก็บภาพ อันนี้เป็นแผนประชาสัมพันธ์ของโซนีมิวสิคบริษัทสังกัดเธอก็ไม่แน่ใจ

ก่อนเล่นเธอพูดทักทาย คนดูตบมือหัวเราะกันชอบใจ เด็กหนุ่มสาวนี้นั่งมองเธอด้วยความชื่นชม เธอเล่นเพลง rolling star, Tokyo, Goodbye days


แฟนเพลงอยากฟังเพลง che-r-ry เพลงใหม่ที่เธอพึ่งแต่ง
เธอเลยร้องให้ฟังบางท่อน


ครั้งนี้เธอแต่งเพลง Thank you my teens มาร้องพิเศษ
เพื่อมาบอกว่าเธอจะอายุครบ 20 ปีแล้วนะ

ในคอนเสิร์ตที่เห็นเธอนั่งอย่างท่านี้แล้วเอาเทียนออกมาจุดตั้งบนกล่องกีต้าร์นั้น มันน่าจะเป็นการระลึกถึงเมื่ออดีตที่ยังไม่เป็นที่รู้จัก ในครั้งที่ออกมานั่งเล่นกีต้าร์ข้างถนน ซึ่งไม่มีแสงไฟจะให้เห็นหน้าคนร้องก็ต้องจุดเทียนให้พอสว่าง และเธอน่าจะมาเล่นในช่วงกลางคืนแบบไม่ร้อนอย่างหนึ่งและได้บรรยากาศอย่างหนึ่งก็เป็นได้

ลายมือชื่อของเธอเองสลักบนคอกีตาร์ตัวโปรด


จบคอนเสิร์ตข้างถนนแล้ว


โบกมือลาแฟนเพลง

ระดับที่มีชื่อเสียงอย่างเธอเช่นนี้ ในปี 2008 เราก็ยังเห็นเธอไปนั่งบนพื้นฟุตบาทเล่นดนตรีอย่างนี้อีก คิดว่าน่าจะเป็นความสุขของเธอนอกจากจะออกทัวร์เล่นบนคอนเสิร์ตใหญ่ อันนี้เป็นความรักความชอบหรือเป็นภาพของเธอก็ไม่แน่ ทางบริษัทโซนีมิวสิคคิดอย่างไร เธอเป็นถึงป็อปสตาร์ของญี่ปุ่น อันนี้ก็สงสัยเหมือนกัน แบบว่าน่าจะตามใจเธอมากกว่า หรือไม่ก็เห็นเป็นโอกาสสร้างภาพและประชาสัมพันธ์สร้างตัวสินค้าในตลาดให้แตกต่างออกไป เพราะว่าไปแล้วนักดนตรีแบบนี้น่าจะมีเธอคนเดียวที่มีชื่อเสียงแล้วมาทำอย่างนี้ แต่ถ้ามองในแง่ดี น่าจะเป็นตัวเธอเองมากกว่าที่ไม่เคยลืมอดีตที่พาเธอมาดังได้ในทุกวันนี้