.. การันตี .. บทที่ 14 .. .. การันตี .. .. บทที่ 14 .. .. เอกสรร .. ในที่สุด เดท ก็เกิดขึ้นจนได้ มือถือของเอกสรรดังขึ้น เขาเดินออกไปพูดที่ระเบียงสักครู่จึงเข้ามา “เราไปเดทกันเถอะ..” เอกพูดขึ้น “หือ?” นิคกับแคทร้องขึ้นพร้อมกัน “เรา?” นิคถามขึ้น “นาย เรา แคทและพ่อ” เอกยิ้ม “อ๋อ..” แคทยิ้มบ้าง “จะไปเดทกันที่เขต นายสองคนไปจดทะเบียนสมรส ให้เรากับพ่อเป็นพยานใช่ไหม..ฮะ ๆ” “เป็นอย่างนั้นก็ดีสิ..” เอกหน้าขรึม “พี่พีระพัฒน์โทรฯ มา บอกว่าคุณทัพทักษ์อยากเลี้ยงอาหารพวกเรา แต่ผู้อำนวยการไม่ว่างพี่พีระพัฒน์จึงต้องไปพร้อมกับเราสองคน..” “แต่พ่อไม่สบาย..โรคหลงลืมเหมือนจะไม่อันตรายมากแต่ถ้าเอามือแหย่ปลั๊กไฟอย่างที่เด็กเล็ก ๆ ชอบทำ หรือเดินออกถนนโดนรถชน หรือกลับบ้านไม่ถูก เราคงเสียใจมากแน่ถ้ามัวไปรื่นเริงอยู่” “วานให้แคทช่วยดูพ่อสักสองสามชั่วโมงได้ไหม?” เอกถาม “เกรงใจแคท เมื่อวานก็ปิดร้านไปแล้วหนึ่งวัน..” นิคเกรงใจแคทจริง ๆ “งั้นเราจ้างแคทแล้วกัน..รายได้ต่อวันเท่าไหร่บอกมา” เอกสวนขึ้น “เราไม่อยากได้เงินเพื่อนหรอก เราทำให้ได้..” ... “บาริสต้าแคท บาริสต้าคนสวย” ลูกค้าร้องเรียกอยู่หน้าร้าน “นั่นไง !” แคทวิ่งลงบันไดไป “งั้นเราไปกันทั้งสามคนนี่แหละ..” เอกหันไปกอดนายดอกรัก “ไปนั่งรถเที่ยว ไปกินอาหารอร่อย ๆ กันนะพ่อ” “อือ..” ไม่น่าเชื่อที่นายดอกรักรับคำ..ลุกขึ้นยืน “พาพ่อไปล้างหน้าล้างตาแล้วแต่งตัวให้สิ” เอกออกคำสั่ง “อือ..” นิครับคำอย่างงง ๆ และพาพ่อเข้าห้องน้ำ ..... “พี่พีครับ..” เอกโทรฯ ถึงพีระพัฒน์ขณะขับรถ “ผมส่งโลเคชั่นร้านอาหารมาให้พี่แล้วครับ ร้านนี้อาหารอร่อยมากครับผมรับรอง” “คุยโทรศัพท์ขณะขับรถมันอันตราย” นิคพึมพำ “จ้า จ๊ะ ครับ..ฮะ ๆ” เอกอารมณ์ดีเพราะอะไรบางอย่าง ! “ย่านเยาวราช..” นิคมองสองข้างทาง “จะไปกินอาหารจีนหรือ?” “ไม่รู้สิ !” เอกยิ้มอย่างมีเลศนัย รถมินิสีเหลืองแล่นมาสักพักก็จอดหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งที่อยู่ในซอยแยกจากถนนใหญ่ เป็นอาคารสองคูหาประตูกระจกทึบค่อนข้างโบราณ มีป้ายบอกเวลาเปิด-ปิด ทั้งช่วงเช้าและค่ำ อีกป้ายหนึ่งบอกไม่มีแอลกอฮอล์จำหน่าย เอกพาสองพ่อลูกเข้าไปในร้าน พนักงานยิ้มแย้มแจ่มใส โค้งคำนับให้นายดอกรักและนิคแต่แค่พยักหน้าและยิ้มกับเอกเหมือนคนคุ้นเคย “มาบ่อยหรือ?” นิคกระซิบถาม “เปล่า..ก็ไม่เชิง..” เอกตอบแปลก ๆ พานิคและนายดอกรักไปที่โต๊ะกลมใหญ่ที่ตรงกลางมีส่วนหมุนได้เพื่อวางอาหารและเลื่อนจานไปให้ทุกคนรอบโต๊ะได้ “กรี้ง..” มือถือของเอกดังขึ้น “ครับ..พี่พีกำลังจะถึงแล้วใช่ไหม ผมสั่งอาหารรอเลยนะ” เอกยกมือส่งสัญญาณให้สาวเสิร์ฟ “ไม่รอเจ้าภาพก่อนหรือ” นิคติง “พี่พีบอกตามสบาย สั่งอาหารรอเลยเพราะคุณทัพทักษ์มีเวลาไม่มาก..” เอกหันไปทางสาวเสิร์ฟ “ออส่วนกระทะร้อน ข้าวผัดปู หอยนางรมจานร้อน ไส้หมูทอด กระเชดไฟแดง บะหมี่ขาห่านอบหม้อดิน เป็ดพะโล้ ห้อยจ้อ หมูสะเด็ด กระเพาะปลาน้ำแดง ของหวานเผือกหิมะ น้ำป่วยเล้ง น้ำเก็กฮวย และน้ำแข็ง” “มากไปไหม?” นิคถาม “และทำไมรู้จักรายการอาหาร สั่งคล่องปรื๋อเลย” “ไม่มากหรอก เอกกินจุน่ะ” ..... งานเลี้ยงผ่านไปด้วยดี คุณทัพทักษ์พอใจกับทีมงานและนักแสดงทั้งสอง ชมว่าอาหารอร่อยและจะมากินที่ร้านนี้อีก “ขอบคุณมากครับ..” เอกลุกขึ้นยืนโค้งคำนับ “เป็นเกียรติที่ท่านเจ้าของบริษัทโลหะกุลอะไหล่ยนต์มาใช้บริการของร้านครับ” “ไม่มากไปหรือ?” นิคกระตุกแขนเอก “ในโอกาสดีนี้..” เอกยังคงพูดต่อ “ทางร้านขอมอบส่วนลดให้ 50% ครับ” “เอกสรร !” ไม่ใช่นิคแต่เป็นพีระพัฒน์ “ไม่เป็นไร ผมยินดีชำระเต็มจำนวนครับ” “อะไร? ยังไง?” นิคพึมพำ แต่ไม่พ้นจากการได้ยินของสาวเสิร์ฟ “คุณเอกสรรเป็นลูกชายเจ้าของร้านค่ะ” สาวเสิร์ฟตอบพร้อมรอยยิ้ม . 
|
BlogGang Popular Award#21
 สมาชิกหมายเลข 2607062
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
