.. การันตี .. บทที่ 12 .. .. การันตี .. .. บทที่ 12 .. .. ผู้ชายรักผู้ชาย .. . จู่ ๆ นิคคิดถึงฉากที่สามของ “รักในความทรงจำ” ... เป็นเวลากลางคืน..อินโทรเพลง รักน้องเพียงใจคลอเบา ๆ ไฟค่อย ๆ สว่างขึ้นให้เห็นห้องแถวของฉากแรก..มีสียงฮัมเพลงของยุ่นที่ยืนอยู่บนหน้าต่างชั้นบน ทำนองเพลงเปลี่ยนไปจาก รักน้องเพียงใจ กลายเป็น เธอเป็นแฟนฉันแล้ว..ฉากห้องแถวเลื่อนไปจากหน้าต่างที่ยุ่นยืนอีกสองหน้าต่าง..หนุ่มตี๋ยืนอยู่พอดีรับกับดนตรีช่วงแรกของเพลง “ตะวันหลับตา ท้องฟ้าก็ทาสีดำ และสิ่งที่ฉันต้องทำ เป็นประจำ คือคิดถึงเธอ ใจฉันเหมือนนก คอยบินไปนอกหน้าต่างเสมอ อยากบินไปบ้านเธอ อ้อ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ เธอคงหลับแล้ว ไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่ามีใครเขาแอบเผย ความในใจเป็นตัวหนังสือ ถ้อยคำว่ารัก ฉันเขียนให้เธอโดยไม่หารือ บางครั้งฉันยังฝึกปรือ บอกรักเธอหน้าตู้กระจก” ห้องแถวลดลงต่ำจนเห็นหลังคา ฟ้าสีดำมีจันทร์ดวงเสี้ยวและดาวระยิบระยับ "เธอเป็นแฟนฉันแล้วรู้ตัวบ้างไหม แล้วเมื่อไรหนอ ฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ ก่อนนอนฉันยังบันทึก ถึงเธอเสมอ อยากบอกรักเธอ อย่างเป็นทางการแต่ไม่กล้าพอ เรื่องราวความรัก ลงเอยจะยิ้มหรือเศร้า ฉันไม่อาจเดา คิดมากไปก็กลัวเป็นทุกข์ มากขึ้นทุกวัน รักฉันเหมือนเหรียญที่หยอดกระปุก ฉันมีความสุข แม้เป็นแค่คนที่แอบรักเธอ” ฉากห้องแถวลดต่ำลงอีกจนถึงพื้นเวที แล้วฉากหน้าต่างเลื่อนแยกเข้าหลืบสองข้าง สปอร์ตไลท์ส่องไปที่ตี๋และยุ่นยืนประสานตากันกลางเวที “เธอเป็นแฟนฉันแล้วรู้ตัวบ้างไหม แล้วเมื่อไรหนอ ฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ ก่อนนอนฉันยังบันทึก ถึงเธอเสมอ อยากบอกรักเธอ อย่างเป็นทางการแต่ไม่กล้าพอ เรื่องราวความรัก ลงเอยจะยิ้มหรือเศร้า ฉันไม่อาจเดา คิดมากไปก็กลัวเป็นทุกข์” พี่สาวของยุ่นเดินเข้ามาหา ขณะเดียวกันชายจีนสูงอายุเดินเข้ามาหาตี๋เช่นเดียวกัน ทั้งสองคนมีท่าทางไม่พอใจเข้าแยกตี๋และยุ่นออกจากกัน “มากขึ้นทุกวัน รักฉันเหมือนเหรียญที่หยอดกระปุก ฉันมีความสุข แม้เป็นแค่คนที่แอบรักเธอ” “อาตี๋ลื้อทำอย่างนี้ไม่ถูก ลื้อเป็นผู้ชายจะรักกับผู้ชายได้ยังไง..” จีนสูงอายุหันไปมองยุ่น “ซ้ำเป็นคนตาบอด” “ยุ่นได้ยินไหม เขากลัวว่าคนตาบอดจะไปทำให้เขาเดือดร้อนเกาะพวกเขากิน และที่พูดว่าผู้ชายไม่ควรรักกับผู้ชายด้วยกันนั้นเป็นความจริงที่เถียงไม่ขึ้นอีกด้วย” พี่สาวลากตัวยุ่นเข้าหลังเวที ..... “นิคพ่อเรียก !” แคทตะโกนลงมาจากชั้นบน “เอกและคุณทัพทักษ์กลับไปก่อนนะครับ ดึกมากแล้วด้วย” นิคเดินขึ้นบันได “เผื่อพ่อเป็นอะไร..” รามตั้งท่าจะเดินขึ้นบันไดตามนิค “พ่อไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ..” แคทเดินสวนลงมา “แคทจะปิดร้านแล้วด้วย” แคทดับไฟหน้าร้าน ..... “อะไรกันมากมายนายสองคนนี้” ปิดร้านเสร็จแล้วแคทพูดขึ้น “ผมไม่รู้เหมือนกัน” นิครู้ว่าเอกและทัพทักษ์แย่งกันเป็นเจ้าของเขา แต่ที่ไม่รู้คือไม่รู้หัวใจตัวเองว่าเป็นอย่างไรแน่ “ถามจริง..” แคทจ้องหน้านิค “นิคชอบสองคนนั่นหรือเปล่า นิคเป็น LGBTQ หรือไม่?” แคทถามตรง ๆ “ไม่รู้สิ แต่ไม่อยากให้พวกเขาผิดใจกันเพราะผม และผมไม่รู้สึกรักใครเลย..จริง..” นิคเสียงสูง “ถ้าอย่างนั้นแคทจะแสดงบทเป็นแฟนของนิคเอง ตกลงไหม เขาสองคนจะได้ห่าง ๆ จากนิค” “แล้วแคทจะไม่เดือดร้อนหรือ..ทัพทักษ์ล่ะ แคทไม่ได้ชอบเขาหรือ?” “โน ๆๆ แคทไม่ได้มีอะไรกับเขาสักหน่อย..โอเคนะ แคทเล่นละครเป็นแฟนนิคนะ ฮะ ๆ” แคทนึกสนุกกับแผนการณ์ของเธอ “แต่ว่า..แต่ว่า พรุ่งนี้ผมมีนัดเดทกับเอกน่ะสิ” “นัดเดท !” “เอกบอกว่าเดทเพื่อซ้อมบทรักของตี๋กับยุ่นผมปฏิเสธไม่ได้ด้วย” “งั้นแคทไปด้วย !” “วันนี้ปิดร้านไปแล้ว พรุ่งนี้ปิดอีกเดี๋ยวเสียลูกค้านะ” “จริงด้วย แล้วจะทำยังไงดี” นิคต่างหากที่จะทำอย่างไรดีกับหัวใจของเขา..เถ้าแก่ของตี๋และพี่สาวของยุ่นเตือนและไม่เห็นด้วยกับความรักของผู้ชายกับผู้ชาย..นั่นมันในละคร..ทุกวันนี้ พ.ศ.นี้เป็นที่ยอมรับกันแล้ว แต่หัวใจแต่ละดวงย่อมมีความรู้สึกไม่เหมือนกัน..แล้วของเขาล่ะ? . 
|
BlogGang Popular Award#21
 สมาชิกหมายเลข 2607062
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
