.. การันตี .. บทที่ 11 .. .. การันตี .. .. บทที่ 11 .. .. หนี้หัวใจ .. “ได้ข่าวว่านั่งแท็กซี่มาหรือ?” เอกสรร เดินตามนิคที่กำลังไปรับพ่อที่โถงหน้าโรงละคร “ใช่..” นิคหันไปตอบ “ทำไมหรือ?” เขาไม่รู้สึกไม่ดีกับนายหยิ่งยโสแล้วเพราะได้ร่วมงานกัน ได้รับส่งอารมณซึ่งกันและกัน..ที่สำคัญ เป้าหมายคือการมีรายได้เพื่อนำมาใช้หนี้ทัพทักษ์และรักษาพ่อ “ไปรถเรามั้ย?” “จะดีหรือ..” นิคอยากไปรถของเอกสรรเหมือนกันเพราะหน้าโรงละครเรียกรถลำบาก “พี่พีระพัฒน์ไม่ว่าหรือ?” “จะว่าได้ไง รถของเรานี่นะ” “สีเหลืองอ๋อยนั่นเหรอ” “อื่อ !” โดยไม่รอคำตอบ เอกเดินไปด้านที่จอดรถของพนักงานหลังโรงละคร “นายพาพ่อกับแฟนไปรอด้านหน้าเลย” “เฮ้ย !” นิคตกใจ เหลียวไปมองแคทที่มีสีหน้างง ๆ “หึ ๆ” นายดอกรักหัวเราะชอบกล ที่ร้านกาแฟการันตี “คุณแคทชงลาเต้ให้แก้วนึงแล้ว..” เอกเอ่ยขั้นเมื่อนิคลงบันไดมา “พ่อเข้านอนแล้วหรือ?” “เรียบร้อยแล้ว แคทนั่งดูทีวีเป็นเพื่อนพ่อ” “คุณแคทนี่เป็นคนดีมาก ๆ นะ..ฮะ ๆ” เอกหัวเราะ “เราขำที่เธอตกใจที่เราพูดว่าเป็นแฟนนาย” “เราก็ตกใจเหมือนกัน” “เออ..จริง ๆ แล้วคุณแคทมีแฟนหรือยัง?” เอกถาม “ไม่รู้สินะ..แต่เห็นพัวพันอยู่กับคุณทัพทักษ์ ไม่รู้เป็นแฟนกันหรือเปล่า” “โอ้โห ! คุณทัพทักษ์ที่เป็นสปอนเซอร์ให้ “รักในความทรงจำ” นี่นะ?” “ไม่ใช่ ๆ คนละคนแต่ชื่อเหมือนกัน..แปลกนะชื่อนี้ไม่น่ามีซ้ำกันเท่าไหร่” แปลกอีกอย่างคือนิคเห็นทัพทักษ์ที่เขารู้จักแวบ ๆ แถวคุณทัพทักษ์สปอนเซอร์ “ซ้อมใหญ่วันนี้..” เอกเปลี่ยนเรื่อง “ฉากแรกนายเล่นดีนะเราแอบดูอยู่ ฉากที่สองก็พอได้สำหรับบทคนตามองไม่เห็น แต่ฉากต่อ ๆ ไปเราว่านายกังวลอะไรอยู่ ไม่เหมือนตอนซ้อมก่อน ๆ เลย” “ยอมรับว่าสมาธิหลุดตั้งแต่จบฉากสองที่มีการประกาศขอบคุณสปอนเซอร์และมอบช่อดอกไม้ ดีที่นายช่วยจูนอารมณ์ให้เรา โดยเฉพาะบทรัก” “ชอบบทรักของเราหรอ..” เอกสรรทำท่าประกอบ “บทเชิดสิงโตของนายก็ยอดเยี่ยม..เคยเชิดมาก่อนหรือ เท่มากเลยนะขอบอก” “จะบ้าหรือคุณ..พี่พีระพัฒน์ให้ไปฝึกกับเจ้าของหัวสิงโตที่เช่ามาน่ะ..ชิ ! เห็นเราเป็นไอ้ตี๋เชิดสิงโตไปได้” “คุณพีระพัฒน์ยืนยิ้มอยู่ข้างฉากดูแต่นาย คงไม่เห็นความบกพร่องของเรา” “พรุ่งนี้ไม่มีซ้อมไปเที่ยวกับเราไหม?” “หือ !” นิคแปลกใจกับคำชวนของเอก “แบบว่า แบบว่า ไปเดทกันน่ะ” “หา !” คำอธิบายของเอกทำให้นิคแปลกใจมากขึ้น “ซ้อมเดทไง ในบทก็มีไม่ใช่หรือ ซ้อมให้แม่น ๆ ขึ้นอีก..ตี๋กับยุ่นเดทกันในละคร..เอกกับนิคเดทกัน..ชีวิตจริงไง” “มั่วนิ่ม !” นิคนึกถึงอีกคนหนึ่งที่มั่วนิ่มให้เขาเป็นแฟน..ทัพทักษ์..สองคนนี้รู้หรือว่าเขาชอบผู้หญิงหรือผู้ชายแน่ ..... รามขับรถวนไปมาหลายเที่ยว..หลังจากส่งคุณทัพทักษ์แล้วเขาขับรถมาที่ร้านการันตี เห็นรถมินิสีเหลืองของเอกสรรจอดอยู่..เป็นความผิดของเขาเองที่ไม่สามารถรับส่งนิคและพ่อได้ นายเอกสรรแค่มาส่งนิคด้วยไมตรีหรือเพราะอย่างอื่นรามไม่อาจรู้ได้ แต่ภาพที่สองคนกินกาแฟอยู่ในร้านทำให้รามคิดไปไกล เขาจะทำอย่างไรดี..โลกสมัยใหม่เปิดกว้างเกินไป แม้แต่เขาก็ได้รับอิทธิพลนั้นด้วย เป็นคนธรรมดาแท้ ๆ กระโจนเข้าใส่ LGBTQ โดยไม่รู้ตัว “แคทนอนหรือยังครับ?” ในที่สุดรามทนไม่ไหวจอดรถ เดินเข้าไปในร้านการันตี..ถามนิคที่กำลังหัวเราะกับเอกสรร “มาพอดี !” นิคอุทาน “พอดีอะไร..” เอกสรรสงสัย มองหน้านิค มองหน้าอาคันตุกะ “พอดีกำลังคิดอยู่” นิคอธิบายตามความคิดของเขา “พูดตก พูดไม่หมดหรือเปล่า” รามฉวยโอกาสแสดงความเป็นเจ้าของที่เขานึกไปเอง “อะไรตก อะไรไม่หมด” นิคงง “ต้องพูดว่า..พอดีกำลังคิด ถึง อยู่ไงครับ..ฮะ ๆ” รามชอบใจความเจ้าเล่ห์ของตัวเอง “นิคคิดถึงนายคนนี้จริง ๆ หรือ?” เอกสรรมองรามอย่างพินิจพิเคราะห์ “เอาจริงนะเอก..เราคิดถึงคุณทัพทักษ์จริง ๆ แต่ไม่ใช่อย่างที่นายคิด..” นิคไม่แน่ว่าสมควรพูดเรื่องความช่วยเหลือของทัพทักษ์และหนี้สินที่เขาจะต้องชำระหรือไม่ “ทัพทักษ์?” เอกทวนคำ..เขาเพิ่งได้ยินชื่อนี้ที่โรงละคร “ใช่ ! ผมคือนายทัพทักษ์ที่นิคคิดถึง” รามได้ที “ไม่ใช่อย่างนั้นนะเอก..” นิคคิดสงสัยว่าทำไมเขาต้องแก้ตัวมากขนาดนี้ เขาคิดกับทัพทักษ์และกับเอกสรรอย่างไรกันแน่ ! “แล้วคืออย่างไร?” เอกนึกดูแคลนนิค “คุณทัพทักษ์เป็นคนพาพ่อของเราเข้าโรงพยาบาลและออกค่ารักษาล่วงหน้าให้ เราเป็นหนี้บุญคุณและเป็นลูกหนี้เขา” “เป็นหนี้เท่าไหร่..เรามีเงินเก็บมากอยู่..เราใช้ให้แบบไม่ต้องคืน” เอกคิดจะเกทับ “ขอบคุณนะแต่ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเราเอาค่าตัวและค่าตัวที่จะได้ในละครเรื่องต่อ ๆ ไปมาใช้หนี้คุณทัพทักษ์” “แต่เรายินดีใช้ให้เอง เพื่อนช่วยเพื่อน” “เกือบสามแสนบาท” นิคตัดสินใจพูด ทั้งเอกสรรและทัพทักษ์จะได้เลิกโมเมเป็นเจ้าของตัวเขาสักที . 
|
BlogGang Popular Award#21
 สมาชิกหมายเลข 2607062
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
