.. การันตี .. บทที่ 10 .. .. การันตี .. .. บทที่ 10 .. .. หนุ่มตี๋ .. . ไฟสีแดงสว่างด้านซ้ายของเวที “ตุ้งแช่ ๆ ตุ้งแช่ ๆ ตะละลุ่งตุ้งแช่ ตุ้งแช่ ๆ ตุ้งแช่ ๆ” เสียงกลองเสียงฉาบดังขึ้น ขบวนเชิดสิงโตโผล่ออกมาจากหลืบซ้าย..หนุ่มคนเชิดยกหัวสิงโตขึ้นลงเข้าจังหวะอย่างคล่องแคล่ว เขานอกบทแอบยักคิ้วให้คนดูในโรงละคร..ฉากตลาดสดค่อย ๆ โผล่มาจากใต้เวทีด้านหน้าที่เมื่อสักครู่คือวงดนตรี “ปัง ๆ ปุ ๆ ปัง ๆ ปัง ๆ” เสียงประทัดที่แป๊ะยิ้มจุดล่อสิงโต..ฉากตลาดเลื่อนขึ้นบังขบวนสิงโต ควันจากดรายไอซ์ฟุ้งตรลบแทบมองไม่เห็นตัวละคร..ดนตรีเริ่มบรรเลง “ปัง ๆ ประทัดดังดั่งเสียงใจ..” หนุ่มนักเชิดสิงโตเดินร้องเพลงตามทางเดินจากประตูทางเข้า “รู้หรือไม่ใจฉันสั่นรำพันถึง..” เดินได้ครึ่งทางวางหัวสิงโตไว้ข้างตัว ย่อลงคุกเข่าข้างหนึ่งบนพื้น ทางเดินตำแหน่งนั้นมีพื้นเวทีเล็กซ่อนอยู่ข้างใต้ มันถูกยกขึ้นระดับเวทีหลักแล้วค่อย ๆ เลื่อนหดไปเป็นส่วนหนึ่งของเวที..บนเวทีเห็นเงาลาง ๆ ของร้านก๋วยเตี๋ยว “ภาพเธอนั้นฝังลึกตราติดตรึง..” ไฟสลัวลง “รู้หรือไม่คิดถึงเธอทุกนาที..ภาพเธอ..” ไฟมึดสนิทแล้วกลับสว่างเป็นวงที่โต๊ะก๋วยเตี๋ยว “นี่ ๆ คีบอย่างนี้..” หนุ่มนักเชิดสิงโตที่เปลี่ยนชุดเชิดสิงโตออกแล้วกำลังคีบเส้นบะหมี่ป้อนให้อีกหนุ่มที่นั่งมองชามบะหมี่เฉยอยู่ “เรากินได้น่ะตี๋ อย่าลืมสิว่าเราเป็นคนจีนแท้ ๆ ถึงจะเกิดที่เมืองไทยก็เถอะ” หนุ่มที่นั่งเฉยอ้าปากกินบะหมี่จากปลายตะเกียบ “ยุ่นรู้ได้อย่างไรว่าบะหมี่ที่ผมป้อนอยู่ตรงปาก” ตี๋ถาม “ถึงตาเราจะมองไม่เห็นแต่กลิ่นมันอยู่ที่ปลายจมูกนี่นา คุณตี๋..รัก..” ดนตรีขึ้นรับคำสุดท้ายของยุ่น “รักน้องเพียงใจ จากไปหทัยระกำ อกฉันมืดดำน้ำตาพร่างพรำมิวาย.... “พอเถอะ ๆ” หนุ่มตี๋ลุกขึ้นยืน ยิ้มให้ผู้ชม “กี่ครั้ง ๆ ก็ร้องเพลงนี้ ฮะ ๆ” ตี๋จูงมือยุ่นตั้งท่าออกจากร้าน “ยังไม่ได้กินเลย..” ยุ่นคว้าชามบะหมี่..ไฟสลัวลง “อย่าลืมจ่ายค่าบะหมี่ก่อนนะ” เสียงแม่ค้าร้องอยู่ในความมืดสลัว “จ่ายรวมกับพรุ่งนี้ครับ” เสียงจางหายในความมืด “นายตี๋นี่นะ” เสียงพูดยิ้ม ๆ ของแม่ค้า ม่านค่อย ๆ ปิดลง..เสียงโฆษกดังขึ้น “ขอขอบคุณคุณทัพทักษ์ โลหะกุล แห่งบริษัทโลหะกุลอะไหล่ยนต์ ที่ร่วมเป็นสปอนเซอร์สนับสนุน “รักในความทรงจำ” สปอร์ตไลท์ส่องด้านข้างของเวที..ชายสูงวัยเดินขึ้นบันไดมา ตามด้วยหญิงสาวถือช่อดอกไม้ “ทีมงานละครขอมอบช่อดอกไม้แสดงความขอบคุณแก่คุณทัพทักษ์ โลหะกุล ด้วยครับ” คุณทัพทักษ์รับช่อดอกไม้จากหญิงสาว “และขอขอบคุณช่อดอกไม้จากคุณเวนดี้คนสวยของร้านดอกไม้เวนดี้ด้วยครับ” “ขอเชิญรับความสำราญจาก “รักในความทรงจำ” ต่อได้ครับ ..... แคทนั่งดูละครจนถึงฉากสุดท้ายด้วยความสงสัย..แม้แต่นิคเองขณะแสดงอยู่เขาก็สงสัยในประเด็นเดียวกัน . 
|
BlogGang Popular Award#21
 สมาชิกหมายเลข 2607062
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||||
 |
|
